Na een onrustige en korte nacht zijn we om 7 uur geland in Windhoek. Douaneformulieren ingevuld en tegen de tijd dat we bij de bagageband waren, was onze koffer er ook.
We werden opgehaald door een chauffeur en terwijl we op een ander Nederlands stel wachtten, konden wij een simkaart regelen en koffie drinken.
Tijdens de half uur durende rit naar onze guesthouse al wat van de natuur kunnen zien. Het is hier lente en dat betekent dat we tegen het einde lopen van de droge periode: droge rivierbeddingen en weinig groen.

In Windhoek zagen we net als in Zuid-Afrika alle huizen en gebouwen omheind met muren en prikkeldraad of schrikdraad. Anders dan ik me had voorgesteld.

Heel hartelijk ontvangen door de mensen bij ons guesthouse Vondelhof. (www.vondelhof.com ) Het was 9 uur en we konden alvast inchecken, kregen koffie en nog geen uur later was zelfs de kamer al klaar.

Een poging tot een stadswandeling gedaan, maar het was al erg warm, dus nadat we de Christus Kirche hadden gezien, zijn we via een supermarkt (ze hebben hier oliebollen: ‘vetkoek’ en iedereen die de winkel verlaat, wordt gecontroleerd) weer snel teruggegaan.

Onderweg diverse bedelaars moeten ontwijken; van volwassen mannen tot een jongetje van een jaar of 7 die om eten vroeg en niet van ophouden wist.
Namibië blijkt een van de meest ongelijke landen. Er is een groep welgestelden die ook volgens westerse normen zeer rijk zijn. Daartegenover is er een hele grote groep van armen. 43% van de bevolking moet dagelijks overleven met maximaal 1,25 Amerikaanse dollar. Zij wonen in dichtbevolkte wijken waarvan maar een deel van de huizen met bakstenen gebouwd is. De andere woningen worden 'shacks' genoemd en zijn gebouwd van golfplaten en ander gevonden materiaal. In de armste wijken hebben de woningen geen sanitair en moeten de bewoners gebruikmaken van een publieke pomp en een publieke wc, die vaak niet in de buurt van de woningen ligt wat daarom allerlei gezondheidsproblemen geeft. In zulke wijken is er ook veel criminaliteit.

Als je dit zo weet, is het heel dubbel om het zelf zo luxe te hebben. De middag hebben we heel decadent bij het zwembad doorgebracht. Het was inmiddels 35 graden. Wat bijgeslapen en gelezen.
Het diner hadden we laten regelen bij Joe’s Beerhouse samen met het andere Nederlandse stel. Wat een mooie bijzonder gezellige tent was dat! Niet te beschrijven hoe dat er uit zag.
We hebben kudu, springbok en zebra gegeten. Kudu was het lekkerst. En het was heel erg gezellig zo met z’n vieren.
Nadat Rik nog een ongewenste gast (een spin dus) uit de badkamer had gehaald, konden we gaan slapen.

Geschreven door ReizenmetLaura