De nacht werd om 4:55 uur verstoord door het ochtendgebed dat via luidsprekers werd aangekondigd. Gelukkig duurde het ‘gezang’ niet zo lang en konden we snel weer verder slapen.
Uiteindelijk werden Mayra en ik om 7:15 uur wakker. Rustig aan gedaan en heerlijk op het dakterras uitgebreid ontbeten. Het was zonnig en rond half 9 zo’n 15 graden.

Na het uitchecken gingen we met een taxi naar het autoverhuurbedrijf. De man van onze riad had ons uitgelegd hoe het onderhandelen in zijn werk gaat en wat de taxi ongeveer zou moeten kosten. Dat werkte goed!

Met onze huurauto, een handgeschakelde Dacia Logan, veilig door druk Marrakech en vervolgens een prachtige route via de hoogste bergpas van Marokko, de Tizi-n-Tichka die op 2260 meter ligt naar Aït Benhaddou gereden. Dwars door het Hoge Atlasgebergte. Prachtig!

Tussendoor een paar keer gestopt om van het uitzicht te genieten en de benen te strekken en een keer voor politie controle. De tweede keer politie controle konden we gewoon doorrijden. De dorpjes waar we doorheen kwamen, waren heel bijzonder: mooi, druk en een puinhoop.
Onderweg zagen we vrij vaak vrachtwagens met koeien en schapen die dicht op elkaar gepakt in én op de auto stonden. Bovenop was er dan zelfs een net overheen gespannen!

Onze lunch was op 1510 meter hoogte op het terras van een restaurantje van hele vriendelijke en gastvrije mensen en bestond uit een tajine kip. We hebben er een gedeeld en dat was maar goed ook, want het was een zeer uitgebreide maaltijd. Het was daar op die hoogte nog een heerlijke 15 graden. Van de eigenaar van de toko leerden we ons eerste Arabische woord (bedankt = shkran) en werden we bij vertrek uitgezwaaid.

Na de rit van in totaal ca. 200 km kwamen we om 15 uur aan bij ons onderkomen in Aït Benhaddou: Dar Mouna. Een klein hotel met uitzicht op de Kasbah. We besloten om eerst lekker te gaan relaxen bij het zwembad. Toen het daar om half 6 te fris werd, zijn we nog even naar de ingang van de Kasbah gelopen en daarna terug. Blijkbaar moet je entree betalen. Morgen gaan we dit UNESCO werelderfgoed bezoeken.

Om 19 uur konden we aanschuiven bij het diner: eten wat de pot schaft: uiensoep, kip met kerriesaus en rijst en groenten en als desert vanille cake. De maaltijd afgesloten met de traditionele Marokkaanse muntthee, al is die hier bij dit hotel wel erg sterk.
Om half 10 zijn we lekker gaan slapen. Dit soort dagen zijn wel erg vermoeiend.

Wat me is opgevallen, is dat er geen Marrokaanse vrouwen in beroepen werken waarbij ze in contact komen met gasten. Dus niet in winkels, taxi’s, de bediening van restaurants of de receptie van hotels. We hebben ze wel gezien in onze riad in Marrakech in de keuken en als schoonmaakster. Enige uitzondering is op het vliegveld. Daar werken ze bij de douane, de geldwisselkantoren en de simkaartverkoop.
Alle Marrokaanse vrouwen dragen ook de (mooie) lange wijde jurken met een hoofddoek. Alleen toeristen lopen onbedekt en sommigen toch met korte broeken (is zelfs voor mannen hier niet netjes) en blote schouders. Ik ben blij dat wij ons qua kleding goed aanpassen. We worden overal heel vriendelijk behandeld.
Ik voelde me gewoon bezwaard om in bikini bij het zwembad te liggen.

Geschreven door ReizenmetLaura