Na een koude nacht gingen we ontbijten bij de waterhole. Zo bijzonder om rustig naar de zebra’s te kijken en te ontbijten tegelijk.

Ingepakt en een stukje Etosha park gereden. De weg was bar slecht, de eerste waterhole stond leeg, de tweede werd druk bezocht door zebra’s, oryxen, springbokken en gnoes.
Terug naar het kamp voor een kopje koffie en door naar de toegangspoort. Onderweg stak er een groep giraffen over en zagen we nog impala’s en zebra’s (met een kleintje 😃).

Onderweg naar ons volgende onderkomen, een rit van 279 km, zijn we 45 km omgereden naar de Cheetah Conservation Fund. Naast het opvangen van gewonde cheetah’s helpen zij boeren hun vee te beschermen tegen wilde dieren zonder die te doden, door voorlichting te geven over hekken en het uitlenen van speciale honden (Anatolische herders) die het vee beschermen.
Om 14:15 uur sloten we eerst aan bij de tour over de cheetah’s en daarna kregen we nog een privé tour over de modelboerderij met uitleg over soorten geiten en de speciale honden. Na de voorlichtingsfilm en een ijsje van geitenmelk, die verrassend lekker was, was het hoog tijd om door te gaan.

De reisleidster, ik dus, was totaal het besef van tijd vergeten en we moesten nog tanken, boodschappen doen en een behoorlijk eind rijden.

45km weer teruggereden naar Otjiwarongo en daar in een veel te drukke supermarkt boodschappen gedaan. Bij de kassa bedelde een man achter mij of ik zijn kaneelbrood wou betalen. Hij was bewust achter mij gaan staan en bleef aandringen, liet zien dat hij niet voldoende geld had.. heel lastig. Ik vertelde hem dat als hij iets gezonds nodig had, ik het voor hem zou betalen, maar dat dit niet gezond was. Dat hielp niet. Vervolgens lukte het betalen met de creditcard niet en had ik niet voldoende cash voor de boodschappen. Gelukkig bracht een ander apparaat uitkomst. De winkel uit werden de zwarte mensen wel gecontroleerd en wij niet. Ongemakkelijk maar nu wel fijn omdat we haast hadden. Ik besefte dat we het onderkomen niet meer voor zonsondergang zouden bereiken. Dat gaf even wat stress.
Drukte bij het tankstation en toen ik mijn raam open deed omdat het warm was in de auto kwam er direct weer iemand bedelen. We hadden de boodschappen snel bij onze voeten gelegd met het idee om ze bij het tankstation achterin de auto te leggen, bleek dat het vlees lekte en zat alles onder de marinade. Toen had ik het even helemaal gehad. Moe van de dag, zorgen om de late aankomst en onder de indruk van hoe wij als blanken hier worden gezien en behandeld (blank is rijk en dat heeft zijn voor- e nadelen). Even diep ademhalen.

Na een rit van een uur kwamen we bij de toegangspoort, alleen bleek dat niet onze camping. We moesten nog 8km verder. Daar kwamen we bij een bewaakt hek en werden we doorgelaten. En wat we toen meemaakten, maakte alle stress weer goed: we reden in de schemer en zagen ineens een kudu midden op de weg staan en daarna nog meer kudu’s, Damara dik dik’s, een giraffe en zelfs witte neushoorns ….geweldig! We konden onze ogen niet geloven; we hadden gewoon onze eigen gamedrive!

Bij een poort ingeschreven (de receptie was al dicht) en wat instructies gekregen over hoe we moesten rijden naar onze plek. Daar bleek dat we geen stroom hadden. Nogal lastig, want de accu van onze koelkast kan maar zo’n 7 uur zonder stroom en we hadden voor 3 dagen eten ingeslagen. Ook hadden we totaal geen bereik. Na deze vermoeide dag met zoveel ups en downs was dit ook wel weer even schakelen. Daan heeft het vlees naar de dame bij de toegangspoort gebracht en daar mocht het in haar koelkast.

Tent opgezet, pasta gekookt en na de afwas vrij snel gaan slapen. Tenminste dat was de bedoeling. We lagen nog niet goed en wel in de slaapzak, toen er een beest bij onze afvalbak zat. Vanuit de tent konden we zien dat het een das was. Uit de slaapzak, trap af, das weggejaagd en de afvalbak onder het kookplateau gezet waar het in ieder geval niet omgekiept kon worden. Trapje op, in de slaapzak, hoorden we de afvalbak schuiven. Wel verdorie. En inderdaad, dat slimme beest had de deksel al half eraf geschoven en was bezig de bak onder het plateau vandaan te schuiven! Uit de slaapzak, trapje weer af en vuilniszak dichtgeknoopt en in de auto gelegd. En toen konden we eindelijk slapen….

Geschreven door ReizenmetLaura