Vandaag waren mijn ouders 60 jaar getrouwd! Wat een mijlpaal en heel jammer dat ik er niet bij kon zijn. Gelukkig is zondag pas het feestje.

Na het ontbijt werden we om 9 uur met een taxi naar de krater van de vulkaan gebracht. Het was een open taxi. Ik zat achterin op een houten bankje en Rik, die al dagen snipverkouden was, naast de chauffeur. De rit van ruim een uur ging via Ribeira Grande in de vallei omhoog met onderweg de mooiste uitzichten! Tegen het einde van de rit kwamen we af en toe tegen de wolkenbasis aan en werd het behoorlijk koud achterin. Op onze eindbestemming was het 16 graden met een gevoelstemperatuur van 11,6.

We werden afgezet en onze chauffeur wees niet echt goed aan waar we heen moesten, dus eerst de verkeerde kant op gelopen, maar toen wel goed de krater kunnen zien. De krater, die verrassend minder diep is en enorm groot, bestaat uit allemaal stukjes land wat geheel wordt gebruikt als landbouwgrond. Slim gedaan aangezien hier bijna altijd wolken hangen en het er daardoor goed vochtig is.

Na wat rondvragen, kwamen we op de juiste route naar de Paúl vallei. Eerst een stuk omhoog en vervolgens vanaf 1291 meter hoogte meer dan 750 meter steil naar beneden. In totaal, inclusief het verkeerd lopen, ruim 9 km.

Het eerste stuk was heel mistig, wat een mysterieus effect gaf en toen we daarna weer onder de wolkenbasis liepen, hadden we een geweldig uitzicht over de Paúl vallei.

Onderweg had een dame een kraampje ingericht waar ze Grogue, jam, bananen, brood, maar ook sjaaltjes en slippers verkocht. Slim gedaan.

Rik verstapte zich tijdens de afdaling toen we nog 2,5 km te gaan hadden. Stapje voor stapje en af en toe met een kreet van de pijn bij een verkeerde stap, heeft hij de laatste km’s naar het 1ste dorpje in de vallei gestrompeld. Dat was het dorpje van Casa da Covaquinho, ons eerste onderkomen. We zijn bij Ady (het kleine restaurantje tegenover de Casa) gaan lunchen en die heeft een taxi voor ons geregeld naar Casa das Ilhas. Gelukkig is er ook een route waarbij je op ca 200 meter zo’n 50 meter hoger dan de Casa wordt afgezet, want Rik had zeker niet 500 meter naar boven kunnen sjouwen.

De rest van de middag brachten we door bij ons huisje. Rik met een icepack op zijn knie op bed en ik op ons terrasje. Met 25 graden (gevoelstemperatuur 22 graden) best lekker. Ik had inmiddels al bijna 15km in de benen.

Onderweg had ik een paar bladeren van de Aloe Vera plant geplukt. Ik had geen shampoo mee en geen enkel onderkomen had het tot nu toe staan. Er lag hooguit een stukje zeep. Onze gids Dennis had mij al eerder instructies gegeven, dus de bladeren open gescheurd en de gel in mijn haar gesmeerd. Een kwartiertje laten zitten en toen uitgespoeld. Werkte prima!

Het tafelgezelschap tijdens het avondeten bestond uit Duitsers en Fransen en 1 andere Nederlander. De jongste was 1 jaar en 9 maanden. Het was erg gezellig en wij hebben de eetzaal afgesloten (wel om half 10 hoor dus dat viel mee).

Geschreven door ReizenmetLaura