Om half 6 gingen we ontbijten, we hadden een excursie op het programma staan waarbij we op zoek gingen naar de zwarte neushoorn. Het verschil met privé reservaten en nationale parken is dat de dieren in Damaraland echt in het wild leven: ze worden niet bijgevoerd, er staan geen hekken en ze hebben geen tags. Als je dan bedenkt dat het gebied 360.000 ha. groot is en er naar schatting 7 neushoorns rondlopen, dan kan je je voorstellen dat het heel erg moeilijk is. De bevolking heeft behoorlijk last van de dieren, met name de olifanten vernielen eventuele moestuintjes. En het is al zo moeilijk om hier op het rotsige zand zonder water iets te laten groeien. Het is niet vanzelfsprekend dat het in de regentijd ook gaat regenen.

Het is een onherbergzaam gebied: rood zand met een rotsige bodem, grote rotsblokken en bergen, droog en heel warm. Waar we op zoek gingen naar de dieren, waren geen mooie paden aangelegd: we reden door de kloof van de Kliprivier over rotsbodem, soms dwars door de rivierbedding en een andere keer weer op hoogte. Echt off-road rijden dus en het schoot voor geen meter op, maar was wel een sensatie.

Onderweg zagen we een paar giraffen en mooie vogels en na ruim 3,5 uur rijden (door elkaar schudden) kwamen we bij een auto met gasten van de Grootberg Lodge. De spoorzoekers gingen aan de slag en al gauw kregen we instructie waar we naar toe moesten. En daar stond ze in de verte: een zwarte neushoorn moeder met haar kind. Ze hield ons heel goed in de gaten. We gingen te voet verder de berg af om iets dichterbij te komen, maar wel op een veilige afstand, want dit dier is heel gevaarlijk. Ze kan hard lopen en die hoorns zien er niet comfortabel uit. Ook is het belangrijk haar niet te storen zodat zij zich veilig blijft voelen in deze omgeving. De wildlife trekt toeristen en dat betekent weer inkomsten voor de inwoners.
Na een tijdje gingen we terug. Kregen onderweg nog even een lekke band en hadden een lunch in een rivierbedding.
We zagen groepen zebra’s en een familie Impala’s.

Om half 4 waren we terug. Het was onbewolkt en 34 graden. Ontzettend warm dus. Afkoelen in het zwembad hielp helaas niet voldoende tegen de hoofdpijn en de misselijkheid. Voor het eten nog even geslapen (in een warme tent) en gedoucht en toen ging het weer.

De kokkin had weer een heerlijke maaltijd gemaakt. En na het eten hebben we nog heel even bij volle maan bij het kampvuur gezeten. Om half 10 gaan slapen.

Wij waren de laatste twee gasten voordat onze begeleiders (2 gidsen en een kokkin) 2 weken vrij zijn na 6 weken van huis te zijn geweest om te werken. De kokkin heeft 3 dochters (21,18 en 8 jaar) die ze dus al die weken niet ziet. Ze waren dus alledrie heel blij dat het er bijna opzit.

Geschreven door ReizenmetLaura