Dag 17, zondag 20 april 2025, 1e paasdag Kinsale - Macreddin

Vergeten te noteren: Tegenover ons 0-sterren hotel staat een restaurant/bar waar 7 dagen per week live-muziek is. En eergisteren (vrijdag) en gisteren (zaterdag) valt ook nog in het paasweekend. De deuren stonden open. Door het gedreun van de muziek was niet eens te horen wel nummer er werd gespeeld. Het was buiten druk en lawaaierig door de nodige zatlappen. Slapen was niet zo makkelijk…..
In hotel is helemaal niets te merken dat het vandaag ‘Vrolijk’ Pasen is. En buiten het stroomt van de regen.
We hebben een flinke rit voor de boeg. De langste van deze reis als we het rechtstreeks zouden doen. Google adviseert M-wegen. Die gaan natuurlijk snel van A naar B, maar daar hebben we geen behoefte aan en kiezen voor het alternatief: kleinere wegen. Zo kunnen we rustig van de omgeving genieten. Aanvankelijk zijn de wegen goed berijdbaar. Maar tussendoor bedenkt Google ineens dat we een afslag moeten nemen. Kleine weggetjes. En dat het kleinere wegen waren hebben we ondervonden. Het regent flink en langs de weggetjes staat of hoge begroeiing of een muurtje waarover je net niet heen kan kijken als je in de auto zit. Dat betekent uitstappen voor een foto. Om prettig te kunnen uitstappen is het fijn als je stilstaat zonder dat je in de modder staat en/of de weg blokkeert. Al met al een heel gedoe om foto’s te maken en dat lukt dus, zeker in de ochtend, nauwelijks. Bovendien schieten we achteraf ook eigelijk maar weinig op. Google Maps heeft echt een toeristische route voor ons in elkaar gezet met zoveel mogelijk afslagen.
Maaike heeft op internet een koffieshop gevonden in de buurt waar we rijden. Dit betekent, afslaan, een dorp in en parkeren. De koffieshop is van een Italiaan. De koffie is prima en het lekkers…..’Home Made’ …… 😋
’s Middags stoppen we nog voor een broodje en de hoognodige sanitaire stop in een van de meest ongezellige wegrestaurants die je kunt bedenken. Het is inmiddels droog geworden. Maar de weggetjes blijven komen. Sommige gaan zo steil omhoog dat de Polo het alleen in de 1e versnelling kan. Gelukkig zijn we in Afrika wel wat gewend geraakt aan wat minder comfort en kijken we niet meer op als de weg vol gaten zit.
Tot op het laatste moment blijft het een verrassing waar ons nieuwe onderkomen is. In de ‘middle of nowhere land’. Het blijkt een flink huis te zijn gewoon aan de kant van de weg. De deur is op slot en op een briefje achter glas worden we verzocht een nummer te bellen. Dat werkt en binnen de kortste keren komt een oudere man aangereden en opent de deur. We krijgen uitleg en een kamersleutel. Prima kamer en sanitair. Alles recht, horizontaal en 2 losse bedden zoals we dat graag willen. Buiten staan de schapen met lammetjes klaar om ons morgenochtend wakker te blèren.
Hierna maken we nog een ritje naar een volgend dorp om in een hotel nog wat te eten. We hebben geen reservering en hopen op een plekje ondanks paaszondag. Het lukt en zijn we voor donker terug in de B&B, want in het donker op kleine steile, kronkelige bergweggetjes zonder markering te rijden, is vragen om crisis.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog