Dag 7, zondag 29 september

Vandaag sinds 15 jaar weer naar Etosha National Park. Vanaf de Toshari Lodge is het ongeveer 25 km. Circa half negen staan we aan de Anderson Gate. Deze wordt verbouwd en daarom hier een check van wie je bent, waar je vandaan of je paspoort ook een nummer heeft, hoelang je blijft en hoe laat het nu is. Ze noteren alles en owee als je een kolom overslaat! We krijgen een A4 mee wat ook weer ingevuld en ondertekend moet worden. Hiermee ga je 14 km verderop naar de receptie van Okaukuejo en betaal je de entrance fee van NSD (Namibische dolla) 350 (maal 0,052 euro). Dat is voor 1 dag een auto ongeacht het aantal personen. Maar je moet wel weer een lijst invullen met je naam, voorletter, adres, paspoortnummer, kenteken van de auto, kleur van de auto, soort auto, etc. etc…. en vooral je handtekening. We blijven vandaag maar 1 dag en morgen komen we weer en dan rijden we via dezelfde ingangsroute en betaalreceptie, naar het volgende camp Halali. Weer al die formaliteiten. Vergeet ik nog te vertellen dat we bij de eerste check gevraagd werden of we ook wapens hadden en/of rauw vlees. We vertellen het eerlijk dat we ‘Afrikaanse droë wors’ (droge worst) hebben. “Als het maar in de camper blijft!” krijgen we als antwoord. Geen probleem.
Enfin, nadat we in Okaukuejo ook nog een plattegrond en wat lekkers gekocht hebben, gaan we op route. We pakken de westelijke richting, omdat we morgen oostelijk moeten naar Halali.
Het is een triest landschap wat we zien. We hadden gelezen dat het heel lang niet geregend had, maar dat het zo intens droog en dor zou zijn hebben we niet verwacht. We zien 1 giraf en een paar springbokkies, maar verder vrijwel niets. Zelfs heel lang niets wat op een levend dier lijkt. We houden vol en blijven westelijk rijden. Ineens zien we een heel stel auto’s op een zijweggetje staan. Er blijkt een waterhole te zijn. Deze waterput is kunstmatig aangelegd. Het is vrijwel zeker dat de dieren kunnen overleven. Er is water met als gevolg heel veel dieren en 1 olifant. In de verte nog 2 giraffen. Wat een feest ineens zoveel dieren te zien: 1 olifant, zebra’s, springbokken, hartenbeesten, spiesbokken, jakhalzen, hyena’s. (de leeuwen, cheeta’s en luipaarden zullen hier verschijnen zodra het donker wordt. We staan een poos te kijken, te filmenen en te fotograferen. Nadat we nog verder richting het westen doorrijden komen we nog zo’n waterhole tegen, weliswaar kleiner maar ook weer veel dieren. Nog een stuk doorrijden levert een rustplaats op voor mensen. Dat is een omheind gebied waar je met de auto op kan en waar toiletten zijn en tafels met bankjes onder een dak tegen de zon en waar je wat kan zitten, eten en/of drinken. Alleen de toiletten zijn ze vergeten schoon te maken sinds de opening van het park. Gelukkig zijn er zo weinig bezoekers tegelijk, zodat je ruimschoots gelegenheid heb om je gemak te zoeken buiten het gebouwtje net als velen ons voorgingen. De zon doet de rest. We gaan terug want dat is nog een hele tocht. De gravelwegen zijn af en toe behoorlijk slecht en kan je niet veel harder dan 50 als het mee zit maar af en toe moet je terug naar 20 km/u en is de weg zo’n wasbord dat wielen nog nauwelijks contact maken met moeder aarde. We stoppen nog een keer bij het 1e waterhole, want er zijn nu een heleboel olifanten en die zorgen ervoor dat alle andere dieren respect tonen en afstand houden. Verder terugrijdend nemen we nog een weggetje naar de zoutpan die het grootste gedeelte van Etosha park in beslag neemt. Het weggetje is super slecht en de zoutpan super droog. In 2009 toen we er voor de tweede keer waren, was het een groot meer. Dat was in april en had het flink geregend. Als we uiteindelijk weer bij de Anderson Gate komen, krijgen we weer een check. Dit keer door de veterinaire dienst die in de camper wil kijken. Maaike gaat mee. De vrouw opent de koelkast en vindt de droge worst. Het blijkt een vergrijp te zijn, ondanks het feit dat we het vanmorgen aangegeven hebben. Maaike is hevig verontwaardigd en de droge worst wordt in beslag genomen. Als we doorvragen blijkt dat je het wel mag meenemen het park IN, maar niet meer het park UIT! Maar na nog wat uitgebreid geklets, ondanks de groeiende rij auto’s achter, ons beloofd ze ons morgenochtend, als wij weer het park in gaan, de worst terug te geven. Tja zo zijn de regels.
Het is een beetje jammer dat we niet met de reisorganisatie geregeld hebben om maar 1 nacht in Toshari lodge te blijven en vandaag gelijk in Etosha te blijven. Scheelt bijna 100 km die we dan minder rijden. Misschien was er geen plek vrij op de camping van Okaukuejo.

Morgen gaan we het midden van Etosha verkennen. Het is nog afwachten of we daar internet hebben. Geen bericht, goed bericht.

Ter info:
Het lukt niet om filmpjes en de foto’s van de fotocamera te uploaden. Daarom alleen een paar foto’s (slechtere kwaliteit) van de telefoon.
Ook proberen respons te geven op al jullie reacties, maar soms laat de techniek ons in de steek. De ene keer lukt het wel en de andere niet. Waarom 🤷‍♀️
Maar het is heel erg leuk om te lezen hoe iedereen meeleeft.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog