Dag 11, maandag 14 april Ballyvaughan - rondrit omgeving (o.a. Cliffs of Moher)

De douche bestaat uit een soort elektrisch doorstroom apparaat wat het warme water verzorgd. Na het omdraaien van de knop start een soort Boeing 747 op die een miezerig lauw straaltje water produceert. Dat wordt ‘m niet. Als we dit melden bij de beheerder gaat hij onmiddellijk kijken, want hij heeft de douche zelf nooit gebruikt (heeft het kort geleden geërfd). Hij vindt het spijtig, maar kan er ook niets aan veranderen. Hij heeft de andere kamers inmiddels ook nagekeken en daar is hetzelfde euvel. Te weinig waterdruk. Het wordt of in bad liggen of bij de wastafel klungelen. Het ontbijt daarentegen is bijzonder goed en uitgebreid.
We gaan op weg naar de ‘Cliffs of Moher’. Via de travelagent hebben we vernomen dat het parkeren bij de ‘Cliffs’ schandalig duur is en dat je vanuit het zuiden kunt aanrijden zodat je het goedkoopst parkeert bij particulieren in de buurt. Dus, Hollanders als wij zijn, gaan we, met die gedachte in ons achterhoofd, op pad. Nou, daar hebben we flink spijt van gekregen. Allemaal fietspaden als weggetjes, Google van slag, wij van slag en dat parkeren is dan op een boerenerf of soortgelijk. Vervolgens moet je dan een roteind lopen naar de ‘Cliffs’. Echt niet! Bovendien is het vanmorgen aardig buiig en staat er een flinke frisse bries. Dus na een hoop geklungel en een uur verder, zijn we er helemaal klaar mee. We rijden terug naar de wat grotere wegen, via een stop voor koffie met wat lekkers (als lunch), naar de officiële parkeerplaats. Hier moet je per persoon, aanwezig in de auto, betalen. Een advies wat we lazen is, om eerst iedereen te laten uitstappen en dan alleen de parkeerplaats via de slagboom met kassier op te rijden. Als je nu met 9 man in de auto zou zitten kan je de uitstaptruc nog overwegen, maar wij blijven zitten waar we zitten. Aangezien we 2 oudjes zijn krijgen we nog seniorenkorting ook. Daarvoor krijg je een uiterst vriendelijke uitleg van de kassier dat het slechts 2 minuten lopen is, een netjes aangelegd wandelpad naar en langs de kust, een gratis klim in een uitkijktorentje, gratis schone toiletten, gratis museumpje met een 4d voorstelling én gratis retedure souvenirswinkeltjes. Als toetje een niet gratis restaurant.
Inmiddels is het zonnig geworden, maar moet de jas aan de kust wel goed dicht. De kliffen zijn indrukwekkend. De Atlantic is blauwer dan blauw met mooie witte koppen. En eindelijk zien we de massa aan toeristen. Zelfs busladingen vol! We maken een wandeling samen met Belgen, Spanjaarden, Britten, Ieren, Indiërs, Duitsers, Chinezen en nog een stel nationaliteiten. Het is al met al wel de moeite waard. Al lukt het niet goed om tegen de zon in te fotograferen en te filmen.
We rijden verder, regelmatig stoppend voor het nodige foto- en filmmateriaal, helemaal langs de kust terug omhoog via de ‘Black Hat’ vuurtoren (die helemaal beige, roestig en klein is).
Dan terug naar Ballyvaughan. In de supermarkt halen we wat te eten, want Maaike voelt niets voor het visrestaurant ‘Monk’. Dit vanwege de mogelijk aanwezige vislucht. Er is nog 1 ander restaurant, behorend bij een hotel, maar dat wordt niet aanbevolen door onze gastheer van ons onderkomen.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog