Dag 19, 11 oktober 2024.

Om 6 uur is de boiler weer opgestookt. Eventjes later heerlijk warm water en dat zonder Vattenval stadsverwarming. Ons vertrek bij Roxy gaat bijna in stilte. We hebben hem sinds aankomst niet meer gezien. Wanneer we de koeienbel inleveren komt alleen de assistent nog snel langslopen. We waren de enige gast. Een laatste blik vanaf het ‘sundowner view point’ en dan: “Botswana, here we come”!
De omgeving langs de weg verandert. Steeds meer gemeenschappen van hutjes (soms blauw geverfde huisjes met golfplaten) en mensen. Grote stukken grond waar de bosjes verdwenen zijn en alleen een aantal bomen zijn blijven staan. Soms is zo’n stuk ook helemaal kaal en 1 x zag ik het veranderd in een akkertje met gewas. Het lijken beginnende kleine dorpjes. Soms heel netjes, de andere nog een zooitje. Echt opvallend. Ook veel meer mensen en zeker veel koeien en geiten die langs de weg grazen en oversteken.
We rijden op aanraden van Google Maps om een plaatsje heen via een gravel road en dan is daar de grens met Botswana. Een soort omheinde parkeerplaats met vrachtwagens en een gebouwtje waarvan niet direct duidelijk is dat we daar moeten zijn. Binnen treffen we 3 balies. De man in de linker balie verwijst naar zijn buurman die al telefonerend komt aan lopen. We weten niet wat hij voor documenten zien wil. Het blijkt de paspoortcontrole. Al bellend, een blik op onweer, stempels erin en hij mikt ze terug naar ons. Lomper kon bijna niet. “Is dat alles”? “Rij naar de gate!”, kan hij nog uitbrengen. Bij de gate zitten 2 mensen in de schaduw op een stoel. Eentje kan met zijn hand nog net een beweging maken dat we kunnen doorrijden. We vragen ons af of ‘Dit’ het is. We steken een brug over en daar staat een groot bord met wat je allemaal niet mag invoeren. Oei, eieren hebben we nog. Verboden! We stoppen en ik gooi de eieren 1 voor 1 in de bosjes. Wij zijn daar alleen en bevinden ons klaarblijkelijk in een stuk niemandsland. Doorrijdend gaan we met de auto door een ontsmettingsbad en komen we bij de Botswana grens. De eerste stop is een vent die vraagt wat je kenteken is. Dat gaat op een klein, afgescheurd stukje papier. De volgende gang is naar een gebouwtje met weer 3 balies. Voordat je daar naar binnen mag: eerst je schoenen in een waterbakje ontsmetten. De overige schoenen moet je later doen. Binnen in het gebouw weer 3 balies. De linker balie krijgt het kentekenpapiertje plus de paspoorten en vult een formulier in en vraagt waar je heen gaat. Bij balie 2 moet je een lijst invullen met je NAW gegevens. Verder merk, soort, kleur en bouwjaar van je auto. Balie 3 checked weer de paspoorten, vult een formulier in wat 260 pula kost. 1 pula is ongeveer 0,068 euro. Betalen met credit card. Beide beambten kijken zo ontzettend pissed off, dat ze er waarschijnlijk al heel lang op die plek zitten. We krijgen nog een 2e papiertje met het kenteken en nog een stempel. Bijna klaar. De andere schoenen en slippers nog door het voetenbad. Dat de rest van de bacteriën etc overal volop in de auto liggenen is blijkbaar geen risico. Even een check in de koelkast. Oei de appels en paprika’s waren we ook vergeten vergeten weg te gooien, maar mogen blijven liggen met de boodschap dat we alles op moeten hebben gegeten zodra we hier van de camping zuidwaarts rijden. Er zit nog een vrouw die het papiertje met de autogegevens verzameld en klaar. Pfff. We vonden het ook al vreemd dat alleen een stempeltje voldoende zou zijn. De volgende stop is een hek met een dame die de auto voor ons doorlaat, maar mij laat uitstappen voor………exact……het invullen van een lijst met NAW gegevens. We gaan hier blijkbaar gelijk het Chobe Park in. Ze verkoopt ook een boek met info over het Chobe park. Nog ff niet, want geld hebben we nog niet.
Na een tijdje valt ineens de communicatie van Google Maps, via de telefoon met de boordcomputer uit. Heel lastig, want de hele route de telefoon vasthouden is knap lastig. We krijgen het niet voor elkaar om weer aan de gang te krijgen. Later maar kijken wat, hoe en waarom.
We rijden Kasane in en vinden een ATM. Drie naast elkaar. Mooi doelwit voor Nederlandse plofkrakers. Jammer alleen dat je met dit geld (pula’s) in de wereld niets kan. Tegenover de ATM’s zit een supermarkt waar we brood en frisdrank kopen. Na Kasana is het nog een stukje rijden totdat we voor een afslag naar de camping staan die alleen geschikt is voor ervaren 4x4 rijders. Doen we maar niet. Omleiding staat goed aangegeven en ook daar moet het laatste stuk van de Toyota in standje 4x4 ivm een flinke zandweg.
De camping heeft een toegang met een elektrisch schuifhek. Dit blijkt gedeeltelijk, want verderop kan het wild gewoon vrij over de camping lopen. De receptie is niet heel duidelijk aangegeven, maar is in het winkeltje. We zijn aangemeld, lijst invullen met NAW en paspoortnummer en plek 11 is voor ons. Een eigen douche en toilet, maar geen recht stukkie grond voor de camper. Uiteindelijk accepteren we een beetje scheefstand. De camping hangt vol met waarschuwingsborden in 3 talen i.v.m. bavianen die alles stelen. Ook lopen er mangoesten (lijken op stokstaartjes). Verder een afdak tegen de zon, koud en warm (‘s avonds en ’s morgens) stromend water en stroom.
Bij de receptie is een restaurant en een bar en een waterhole. Wanneer we daar gaan kijken is er eerst niets, maar even later verschijnt er ineens een grote kudde olifanten en kort daarna nog een. Allemaal drinken en in het water staan. Wij bestellen pizza, maar als die na ruim een uur en vragen of het wel goed komt met de pizza’s, nog niet komt houden we het voor gezien. In het donker zonder zaklamp is niet verstandig hier. Bij de camper schrikken we nog even flink van een grote honingdas, die op 2 m afstand langsloopt. Het is hier vreselijk zanderig. Het lijkt de camping in Bakkum aan Zee wel. Vannacht de raampjes van onze mobile slaapkamer weer dicht gedaan, want rond een uur of 4 het was fris. Als de zon opkomt schiet de temp omhoog in 2 uur van 20 naar 31-37 gr. We blijven 3 nachten. Wel iets te lang vind ik. De korte gamedrive duurt 6 uur en de langer 12 uur. Begint om 6 uur ‘s morgens. Als je dan terug komt ben je denk ik aan vakantie toe. We gaan het overwegen
Onze eigen mobile communicatie werkt hier in Botswana niet en bij de receptie is een zwak wifi signaal wat niet al te snel is. Vandaar de vertraging in de rapportage.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog