Dag 13, wo 16 april Killorgin (rondrit ‘Ring of Kerry’)

“How’re doing….. Lovely weather isn’t it…. It sure is”. Zo is het ook echt. Ongelofelijk, we hebben vandaag weer een stralende dag achter de rug (die paar wolken tellen we niet mee). De bomen zijn grotendeels uitgelopen met prachtig lichtgroen blad, tulpen, narcissen hyacinten, prunussen, camelia’s, azalea’s en zelfs al een bloeiende witte kastanjeboom, alles bloeit of loopt uit. Het kan niet op. En dan ook nog overal langs de weg die gele gaspeldoorn. De Ieren zelf hebben het er dagelijks over. Ze hebben maandenlang, tot een paar dagen voordat wij hier aankwamen, alleen maar elke dag regen gehad. Ook in 2024 heel veel regen. En dan die heel zware storm in januari 2025 die heel veel schade heeft aangericht.
Vandaag de ‘Ring of Kerry’. We rijden hem met de klok mee op aanraden van de touroperator, omdat de bussen met toeristen vrijwel allemaal tegen de klok in rijden. En als je er dan achter rijdt (soms 2 bussen) kom je er op die kleine weggetjes eigenlijk nooit langs.
Onze eerste stop is Killarney National Park. Een schitterend aangelegd park waar van alles in bloei staat. Heel veel eeuwenoude bomen. Echt Iers/Engels aangekleed/ingericht. Het is behoorlijk druk en we trekken de conclusie dat mensen hier misschien wel paasvakantie hebben. Maar ook Duitsers (met kinderen) zijn rijkelijk aanwezig. En we hebben ook Nederlandse gehoord. Er is een eetgelegenheid en een enorme souvenirwinkel.
Daarna gaan we op weg naar een ‘enorme’ waterval. Het is duidelijk dat we in een toeristische omgeving zijn. Het valt vies tegen om een parkeerplek te vinden. De waterval zou 20 meter hoog zijn, maar de ‘val’ zelf is amper een paar meter. Verder is meer een beekje wat langs wat stenen naar beneden stroomt.
De route gaat verder over een N-weg. Het zijn vaak toch hele smalle weggetjes, die soms breder worden en afwisselend goed berijdbaar zijn. Af en toe moet je echter de ‘seatbelt’ checken wegens turbulentie. Bij de vele bochten is het uiterst voorzichtig rijden voor het geval je tegenligger een toeristenbus, tractor landbouwer met aanhanger incl 20 schapen is. Regelmatig stoppen we bij de ‘view points’, want anders kunnen we geen foto of film maken. De weg gaat af en toe door bos, over kale vlakte of berg opwaarts met fantastische uitzichten over de zee-inhammen. Prachtig blauw water door het heldere weer. Er staat een klein windje wat zorgt voor wat golfslag.
Onze laatste wat langere stop is in Waterville, uiterst westelijk op deze landtong/schiereiland en waar we ook even eten. Daarna terug naar het hotel.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog