Dag 25, donderdag 17 oktober 2024.

Om 07.15 u is er al antwoord van ‘The Man from Britz’ uit Windhoek. Een App bericht met een naam en adres. Met moeite vindt Google Maps het adres. Dakkie, raampies en kassies dicht en go! Google brengt ons ergens waar veel zand is en geen reparateur met de opgegeven naam. We zoeken opnieuw op ‘t opgegeven adres en vinden plotseling een Britz vestiging. Het is wel een stuk van het adres wat we zoeken. Blijkt het gelukkig 6 km de andere kant op 😂. Even een u-bocht en met een gangetje van 30 a 40 km per uur door Maun. Hoe sommige mensen aan hun rijbewijs komen? Sommigen zijn nog nooit uit Maun geweest, want waar moet je naartoe binnen een straal van 200 a 300 km? De 3e versnelling nooit van gehoord, laat staan de 4e. Maar, aan de andere kant houdt iedereen wel rekening met elkaar. In principe heeft hier alles wat van rechts komt voorrang. Behalve koeien en geiten, die nemen in dit stadje voorrang! En wil je zelf voorrang of rijd je verkeerd? No problem!
We arriveren probleemloos bij Britz. Zij zijn op de hoogte en er zijn mensen op pad om het scharniertje te kopen. Een uurtje na onze komst heeft de deur weer 3 scharnieren en wij elk koffie. We leggen uit wat volgens ons de oorzaak is van dit defect. Wat je ook doet de deur gaat altijd open onder het rijden en slingert dan hard heen en weer want er gebeurt heel wat met de auto als je over gravel of zand rijdt. Soms verwacht je dat je in een klap 4 lekke banden hebt en de motor als verloren moet beschouwen bij zo’n slecht stuk weg. Het antwoord van de scharniermonteur is samengevat: “We zijn bekend met dit probleem en het heeft aandacht.” We rijden terug en… ja hoor, de wc deur is weer opengegaan tijdens het rijden en klapt er weer vrolijk op los….
De service van Britz is wel vandaag uitstekend hoor. In het begin hebben ze ook hun uiterste best gedaan om hun eigen foutjes snel op te lossen. Daar mankeert het niet aan! Het is de opbouw op de Toyota, waar ze zelf ook niet blij mee zijn.
Door het heen en weer rijden door de stad Maun, beginnen we al aardig de weg te kennen en hebben we al diverse malen de 2 kruispunten met stoplichten van alle kanten benaderd.
Na de lunch melden we ons bij het zwembad om in de schaduw te liggen. Hier treffen we stalen ligbedden met een dun kussen. Daar ben je gauw klaar mee. Ik ga het water in voor de afkoeling. Helaas voor Maaike, die met haar ontstoken been geen enkel risico kan lopen. Zwembad en douche zijn verboden terrein. Wij spreken 4 Nederlanders die net terugkomen van 6 dagen safari. Vinden het ook schandalig duur (ongeveer € 12.000,— voor 2 pers.!!!) Ze hebben wel de ‘big five’ gezien tot op korte afstand. Leeuw liep langs het autoraam. Zij hadden dat pak geld er blijkbaar voor over. Dit komt op de dagelijkse huur van de auto! Ze gingen met eigen auto en gids, verder geen enkele voorziening in de wildernis… Ons niet gezien.
Op de camping blijft rustig. Vanavond krijgen we een supermaan. Benieuwd. Het is onbewolkt, dus dat zal wel goed komen.
Morgen slapen we in een bed! Woeha!

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog