Dag 23, dinsdag 15 oktober 2024

Om 06.15 u is het al licht en wanneer ik opsta lopen er al mensen voorbij (van een grote groep), die op weg zijn naar het restaurant voor ontbijt. Ook de man in het zwart baggert langs onze plek door ‘t zand. Trui aan petje op, papiertje in zijn hand.
De dagen vliegen voorbij en hebben we nog een krappe week. Ondanks dat we soms toch enkele dagen ergens zijn, gaat de tijd snel en lees ik mijn blog erop na. Jemig, waar was dit of dat ook weer en wanneer?! En oei…. Is dat alweer 10 dagen geleden….?…pff.
Het verkeer op de weg laat zich op dit tijdstip ook flink horen. Overdag rijden is veel veiliger, want openbare verlichting is er nauwelijks. Dieren zijn ‘s nachts wel actief en de weg is niet zo heel breed en raak je van het asfalt, dan ga je gelijk schuin het zand in en/of over de kop. Tweebaans asfalt en daarnaast, schuin aflopend, zand. Dan 10 meter nog meer zand en dan verder struiken en kleine bomen. Sommige wegpiraten halen in een keer de hele oversteek over het zand, om hun auto tegen een boom te re-stylen. Ook een bus was goed op weg, maar viel halverwege om. Tankstations langs de weg zijn er niet. Vaak om de 10 km een betonnen zitje met afdakje en vuilnisbak en heel veel troep. Verder niets.
Hier bij Nata Lodge zijn 7 dingen die je kan doen buiten het bij het zwembad liggen om.
1. Op 15 km afstand is een vogelopvang met tig (trek)vogels , waaronder duizenden flamingo’s.
2. Je kan de echte ouderwetse lokale bevolking ontmoeten op hun eigen stekkie (de zgn. 09.00-17.00 u bushmen).
3. Ontbijten onder een Baobab boom.
4. Rondje wandelen over de lodge (door het zand ploegen, vergelijkbaar met duinklimmen.
5. Een conferentie organiseren. Misschien een idee voor de volgende groep ‘kabinet formers’; mooi eindje weg.
6. Kanoën op de Nata rivier. Krokodillenvoer gaat mee. Maar….. er zit geen water in de rivier!
7. Trouwen in de lodge. We keken elkaar eens aan vragen ons af wie er nou met ons zou willen trouwen.
Kortom punt 1 en 2 bleven over nadat de receptie vertelt dat het bij elkaar op dezelfde locatie is.
Campertje ingepakt en erheen. Het toegangshek is half open en een vrouw komt aangelopen. Maaike gaat met haar mee om te betalen, maar komt snel weer terug. Er is alleen maar zand te zien, want er is geen meer meer. Triest wat deze droogte voor vreselijke gevolgen heeft. Er is zelfs geen spat water en dus geen ene vogel. En de traditionele bevolking is ook niet op hun post.
We rijden verder over de A3 die af en toe echt vol met diepe gaten zit. Een checkpoint verschijnt. Een mannetje met een oranje hesje, vraagt waarheen de reis gaat. Hij spreekt nauwelijks Engels net als velen hier. We wijzen op de kaart de vogelopvang aan. Ok zegt hij. Doorrijden tot aan de rechterkant een groot bord verschijnt. Daar afslaan. En heb je nog wat lekkers? Dashboardkastje gaat open en hij krijgt 2 handenvol met snoepjes (per stuk verpakt) die op Mentos lijken.
Het bord komt nooit en de weg wordt steeds linker met al de putholes. We zien de afslag Sowa en volgen dat. Aan het eind van de weg zou een zoutpan moeten zijn (dat betekent niets zien of horen voor zover het oog en/of oor reikt). Een goeie weg met kans op olifanten, koeien, geiten en ander wild etc. Waarvan die moeten leven is een groot raadsel, want er is geen enkele groene boom, struik of gras te zien. Alles dood. Even voorbij Sowa een slagboom. Blijkt de weg alleen naar een winningsfabriek van soda te gaan (soda is een grondstof voor o.a. glas). We rijden weer 65 km terug.
Terug op de lodge eten we wat warms in het restaurant (kunnen dan vanavond yoghurt met muesli eten), laden we alle accu’s van apparatuur weer op, doen een woordspelletje en genieten van de koelte. Vandaag nl geen zon. De hele ochtend heel af en toe een spat regen. De meesten zijn echter alweer verdampt en op weg omhoog voordat ze de grond raken. On de middag betrekt de lucht zelfs donker en wordt ‘t stil. Wie weet regen.
Vandaag geen foto’s, alleen foto’s van posters van alle vogels die hier hadden moeten zijn. We zagen hier alleen een paar duiven en een paar geelsnavel hoornbils.
Morgen naar Maun.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog