Dag 13, zaterdag 5 oktober 2024

Het was ook al zo vreemd gisteravond. We hadden gereserveerd voor het restaurant en de chef kok zou vanaf 19.00 u de resultaten van zijn kookkunsten openbaar maken. Om 18.45 u lopen we er op ons gemakkie heen Het is ongeveer 5 minuten lopen, dus ruim op tijd om een goed tafeltje uit te zoeken. Bij aankomst blijkt de hele tent al vol te zitten en uitgebreid aan de drank. Nah…….vreemd niet? Maar goed, je zegt niets en gelukkig is er nog 1 tafel vrij. Hebben we de tijd dan toch verkeerd begrepen? Nee, op het informatiepunt staat: diner vanaf 19.00 uur. We worden snel geholpen en liggen al snel zij aan zij met de andere smikkelaars. De eindsprint redden we net niet. We vertrekken ongeveer als laatste. Tussendoor komt de kapitein van de ‘riverboat’. Hij checkt zijn passagiers voor de volgende morgen en wil graag om 06.20 u vertrekken in plaats van 07.00 u. Dit in verband met de wind die ‘s morgens stevig kan zijn en de 5 cm hoge golfslag op de rivier die de Queen Elizabeth instabiel kan maken. En dat risico wil hij niet nemen. Groot gelijk. De wekker gaat op 05.45 u zodat we ruim op tijd zijn om te boarden.
Ik ben echter vroeg wakker en besluit om op te staan. Het is 05:03 u op de telefoon. Vreemd is wel dat het al bijna helemaal licht is. Normaal gaat de zon hier om 06.15 u op. Maar goed, je schenkt daar ‘s morgens niet direct veel aandacht aan en denkt ach…….. we zitten op een andere plek in Namibië, groot land blah, blah en de telefoon heeft altijd gelijk. Bij de gate van de loopplank naar de Q.E. is niemand en om 06:30 u lijkt het er ook sterk op dat er niemand gaat komen. Ook de andere passagiers die we gisteravond in het restaurant spraken, zijn er niet. Strange! We melden ons bij de receptie en horen daar dat de kapitein vannacht plotseling met familie of bekenden naar het ziekenhuis moest en daar nog steeds is. Geen cruise vanmorgen. Very sorry! We kunnen morgenochtend wel. Nou nee dus, daar gaan we niet weer de wekker voor zetten. Terug naar ons mobil home. We willen nog even video bellen met Lauren, Lucie en Floris en dat kan het goedkoopst via de Wifi van deze lodge. Daarvoor moeten we echter weer even naar het restaurant. En daar, staat een klok die een uur later aangeeft dan onze iphones. “Hah, moet je zien, die klok staat een uur voor”. “Wat voor tijd staat er op jouw toestel?” Het zelfde als de mijne, dus die klok deugt niet. Maar hoe langer je erover nadenkt, hoe gekker het is. Wij waren te laat gisteravond bij het diner, vanmorgen was de zon ook al te vroeg op en nu een receptieklok die niet op tijd loopt. We vragen aan een ober hoe laat het is en hij bevestigt dat het een uur later is dan onze telefoons. Wat blijkt: de telefoon staat ingesteld op automatische tijdaanpassing en daar vinden we dat ze gesynchroniseerd zijn met Luanda. En Luanda ligt in Angola. En Angola begint aan de overzijde van de rivier en daar is het een uur vroeger. Pffff…. Tja, waren we ook vanmorgen een uur te laat bi de Q.E. Gelukkig ging het toch al niet door. Waar nu de andere passagiers zijn gebleven blijft een raadsel.
Vanmiddag om 17.00 u is er plaats vrijgekomen op de Q.E en gaan we mee voor de ‘sundownertour’. Automatische tijdaanpassing op de telefoons hebben we maar even handmatig op Namibië gezet en automatisch uitgeschakeld.

De rest van de dag brengen we in rust door. Tegen 17.00 u gaan we richting boot, die afgemeerd ligt aan een drijvende bar in een zij-arm van de Okavango rivier. Er zitten al 4 mensen te wachten. Wij hadden begrepen dat er vanwege de lage waterstand maar 4 mensen in totaal mee kunnen…. Om 17.00 u gebeurt er niets………. Even later verschijnen onze kampeerburen en horen we van hen dat het 17.30 u wordt. We gaan dus met 8 personen. En inderdaad, tegen half zes komt er leven in de brouwerij. Er wordt drank, pinda’s en chippies aan boord gehesen. In slow motion gaan we de zij-arm van de rivier uit, want die is heel ondiep. Vervolgens varen we heel langzaam een stuk stroomopwaarts naar het westen. De bron van de rivier is in Angola waar hij ook een andere naam heeft. Het midden van de rivier vormt de grens tussen Angola in het noorden en Namibië ten zuiden. In Botswana eindigt de rivier in een moeras en dus niet in zee. Totaal 1600 km rivier die slechts met uitgeholde boomstammen en peddels bevaarbaar is. En een gemotoriseerd aluminium platbodem bootje met toeristen. We zien mensen op de oevers dingen doen, die ze in de oudheid waarschijnlijk ook deden. Water halen, zichzelf wassen en spelende kinderen. Zij kunnen het water drinken. Als wij dat doen zitten we vervolgens langdurig op de plee met allerlei pillen. Onderweg maken we kennis met 2 nijlpaarden die af en toe een klein stukje boven water komen om ons in de gaten te houden. De kapitein blijft wijs een eind uit de buurt, aangezien ze het bootje wel eens hebben aangevallen. Met de telelens op de camera zien we inderdaad dat het een ‘hippo’ is. Op de camera van de telefoon slechts een stip, dus hier geen foto. De zon gaat in een mooie rode gloed onder. Daarna wat sneller terug natuurlijk en net voor donker is dit barre avontuur ten einde. De schemertijd duurt hier maar een half uurtje. Morgen naar Divundu, ongeveer 239 km naar het oosten, maar nog wel aan de rivier, de Caprivistrook. Daar blijven we 3 nachten geloof ik. Wordt vervolgd!

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog