Dag 10, woensdag 2 oktober 2024

Dank wederom voor alle reacties. We kunnen ze niet allemaal persoonlijk beantwoorden, maar vertrouw erop dat we ze allemaal lezen. Op het moment van schrijven zitten we in het camping restaurant te wachten op onze bestelling. Maaike een biefstuk ‘well done’ (safety first) en ik een Kudu ‘medium/well done’. We zijn benieuwd.
De tiende dag al. Het gaat snel. Vandaag blijven we dus in Namutomi en noemen we het een rustdag. Dus iets later wakker en dan voornamelijk wakker gemaakt door overige kampeerders, die natuurlijk om kwart over 6 opstaan als de dag begint. Dan is het licht en om tien voor zeven ‘s avonds is het donker. Er is dan is er een macht aan sterren te zien.
In de ochtend gaan we even bij het waterhole kijken en zien weer forse aantallen zebra’s, wat gnoes en wat klein spul. Daarna even langs het restaurant om te reserveren en in de ‘toerist shop’ slaan we weer wat bier in, want dat is hard nodig. De winkel is flink aan de prijs. Het assortiment bestaat uit toeristen-souvenirs, T-shirts, zonnehoeden, snoepgoed, bier en frisdrank in blik en fles. Verder nog diverse soorten whiskey’s, maar in beperkte hoeveelheid.
In het restaurant (is niet in het winkeltje te koop 🤷) kopen we nog een net eetbaar brood. Het kost omgerekend, maar € 0,80 dus wat wil je voor die prijs. Het oude Duitse fort wat hier staat en voorheen een restaurant was en waar we tijdens een eerder bezoek 15 jaar geleden nog gegeten hebben, is nu nog wel toegankelijk op de binnenplaats maar daar houdt het ook mee op. Na de ‘lunch’ gaan we dit keer gewapend met foto- en filmcamera nogmaals bij het waterhole kijken. De cheetah die hier in de buurt moet zitten en zich alleen aan andere mensen laat zien, is er nu ook niet. Dan maar ff een duik in het zwembad en vervolgens nogmaals het waterhole. Het is nu erg warm dus nu is er op een enkel beest na, helemaal niets meer.
De camping loopt weer vol. Er is een groep die met eigen camper rijden en al 3 maanden onderweg zijn. We spraken een Vlaamse dame die vertelde dat ze de camper verscheept hebben naar Zuid-Afrika en vandaar langs de oostkust omhoog gereden zijn tot Dar-es-Salam. Nu rijden ze weer westwaarts om dan langs de westkust weer naar het zuiden te rijden tot Port Elisabeth. Het hele avontuur duurt 4,5 maanden. Ze hebben nu nog anderhalve maand te gaan. Ze vindt het wel wat te lang en Afrika blijkt niet haar ‘ding’. Maar ja…. Je kunt er niet zomaar mee stoppen. De hele reis staat onder leiding van één persoon. De andere reizigers zijn voornamelijk Duitsers. Er zijn trouwens sowieso ontzettend veel Duitse toeristen hier. Ook komen we regelmatig groepen Italianen tegen, enkele Nederlanders en Belgen en een enkele Fransman. Vandaag ook wat Australiers gespot die met heel oude Peugeot 403 auto op pad zijn.
Morgen weer vroeg op en op pad naar Tinsabis. Een Treesleeper camp waar we eerder geweest zijn 15 jaar geleden en bushman Mozes ontmoet hebben. Hij werkt er nog steeds als het goed is. We zijn benieuwd.

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog