Het laatste alinea van dag 3 ging over dag 4.

Dus nu verder met dag 5 ( vrijdag 27 sept). Het lijkt erop dat we Pindat langzaam weer onder controle krijgen. We deden het voorheen altijd met onze ouwe ipad, maar het lijkt er nu toch op, dat hij in zijn nadagen is beland en alleen thuis in zijn oude vertrouwde omgeving nog wil functioneren.

Vanmorgen door de wekker om 05.45 u gewekt. We gaan op game-drive en die start om 06.30 u. Gisteren in de namiddag besluiten we om toch deel te nemen. Vijftien jaar geleden hebben we dezelfde drive gedaan, maar vanaf een andere camping en in de namiddag. Toen veel buffels gezien en 1 dodelijke pofadder. ‘s Morgens is het nog fris en heb je de meeste kans om dieren te zien, want die hebben ook allemaal de wekker vroeg staan. Het is inclusief ontbijtpakket.
Iedereen is op tijd en we gaan met 2 auto’s met ieder 6 mensen incl. een jongetje van 8 jaar, die samen met zijn moeder een jaar op wereldreis is.
We moeten eerst een stukje rijden voordat we bij de poort van het Waterberg Plateau zijn. Het is een vlakte op een hoogte van zo’n 200 meter die helemaal vlak is. Gewoon vegetatie, zandweggetjes voor de gamedrive en verder dieren. Op het eerste stuk weg staat een kingsize dikke neushoornmoeder met jong te grazen. In het park zelf valt het erg tegen. Zelfs bij het eerste waterhole waren alleen wat duiven. Bij het tweede waterhole komen net een stel Kaapse buffels aanlopen en even later ook 1 giraf. Als we verder rijden komt er ineens een zwarte neushoorn uit de bush op de auto af en stopt op 2 meter afstand. Hij is GROOT! De chauffeur blijft rijden, want de zwarte neushoorns zijn in tegenstelling tot de witte redelijk agressief. Hij rent nog een tijdje op afstand mee met de auto maar verdwijnt dan even later toch in de stuiken. Tot verbazing van de ranger zien we zelfs de zeldzame sabelantiloop. Niet 1 maar zelfs 4! Tot slot zien wat nog wat impala’s en een overstekende dikdik (de helft van een klein hertje). Bij terugkomst eten we nog een ijsje op de goede afloop.
De middag gaat snel voorbij met het schrijven van een nieuw blog, het lezen van de reacties (dank daarvoor), relaxen en hebben we zelfs een paar regendruppels. Zoveel zelfs dat we denken dat het gaat regenen. Inpakken van de stoeltjes en wanneer die binnen staan is het alweer droog. Dit gebeurt 2 keer, maar het is hier zo droog en heet (35 gr) dat ze gelijk weer zijn opgedroogd. Toen wij hier aankwamen had het voor het eerst geregend. Ze hopen hier dat er snel meer hemelwater naar beneden komt, aangezien het hier de ergste droogteperiode in ongeveer 50 jaar is.

Morgen gaan we richting Etosha National Park. Onderweg eerst weer wat boodschappen en brandstof inslaan, zodat we in geval van nood 4 -5 dagen kunnen overleven. We kunnen nog 300 km rijden, maar het advies is om te gaan tanken waar mogelijk. Hier in het park staan bijvoorbeeld wel 2 pompen voor benzine en diesel, maar er hangt een briefje op met de woorden: “Dear customer’s, please take note there is no petrol and diesel in the resort.” We moeten dus eerst 60 km rijden voor we weer een tankstation zien.

En nu net voor we dit epistel op de site zullen zetten krijgen we ineens uit het niets een wind-/zandstorm die een kwartier duurt. Vallende takken en daktenten die op auto’s zitten, gingen plat. We zijn te laat om de ramen en horren op tijd te sluiten. Wij hebben zelf gelukkig niets, alleen een lading zand en stof in de camper en tussen onze tanden…..

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog