Rio Mayo
Ruim 550 km te rijden, wij gaan dus vandaag bijtijds weg. We wensen mevrouw Jose het beste met haar kinderspeeltuin. Jammer dat het echte estancia gevoel niet aanwezig is, want het onderkomen, diner en ontbijt zijn prima. Ze doet haar best met koken en met serveren. Daar ligt het niet aan en als je wilt paardrijden of vissen is het misschien ook best. Enfin, hoofdstuk gesloten.
Eerst de tank volgooien en vervolgens rijden we zeker de vrijwel eerste 200 km alleen op de weg. Die weg gaat over een vrij vlakke hoogvlakte. Een wat dor en verlaten landschap. Vrijwel boomloos. We zien wat klein struisvogelachtige beesten, af en toe wat schapen, een doodgereden gordeldier en een bepakte fietstoerist. Het lijkt ons vreselijk helemaal in je eentje op zo'n fiets op een eindeloze weg. Verder niets spannends en copiloot Maaike rolt bijna in slaap. Af en toe een stop om de omgeving te digitaliseren en de blaas te legen. En toch...... het heeft ook wel wat. Die eindeloze vlakte zonder bebouwing of wat dan ook. Wat een mooie, ruwe leegte is hier nog. Als je stopt en de motor uitdoet, hoor je niets.......... Het lijkt heel sterk op Namibië waar wij in 2006 en 2009 waren. Alleen geen kuddes zebra's. Hier zijn wel de meest fantastische wolken in een blauwe lucht.
Langzaam aan komen we dichter bij de grote heuvels/kleine bergen. Er is een dorpje en dat betekent: tanken, koffie, benen strekken en toilet. Verder op de route komen we opvallend veel motorrijders tegen. Vol bepakt over de RN 40, 'de' route die je hier 'moet' rijden. De grote heuvels worden groter en worden bergen met besneeuwde toppen. We komen langs het vliegveld van Esquel, waar we in 2011 op het vliegtuig naar Iguazu zijn gestapt. We laten Esquel zelf letterlijk links liggen en vervolgen onze route richting El Bolson want dat is nog een heel eind. Langs de weg verschijnen de eerste stuiken met bloeiende brem. En even later de bloeiende lupine in het paars/blauw. Nog even verderop staan ze rijen dik gemengd langs de weg. Wat een feest is dit! Maaike is na 1⁄3 van de route de chauffeuse geworden en heb ik mijzelf in de 'laat me lekker rijden positie' gevoegd. Ook Maaike komt erachter dat deze auto op de vrijwel autoloze weg ongemerkt steeds harder gaat rijden.
Na 8 uur onderweg te zijn geweest en een laatste stevige klim over een grindweggetje met de 4x4 aan, komen we bij de El Bolson Social Club. Onze B&B voor de komende 2 nachten. Een klein gebouw, vrij hoog boven de stad. Maar helaas is er geen mens. De deur op slot en binnen brandt een lampje. We ontdekken na een tijdje een bord naast de deur met daarop 2 telefoonnummers met het verzoek die te bellen als we willen inchecken. Ja, dat is lekker! Bellen kost een vermogen via Nederland. Maar...... dan ontdek ik op hetzelfde bord onderaan in kleine lettertjes de WiFi- naam en het wachtwoord!!! Als we zijn ingelogd, kunnen we bellen en er neemt zelfs iemand op. Alejandro stuurt de manager. Die komt met een kwartiertje. Het blijkt dat wij hier gewoon in het hele gebouw kunnen verblijven. Er is verder slechts 1 andere gast: een meisje dat alleen Spaans spreekt. Als we weggaan sluiten we de tent zelf af en verder is er niemand. Morgenochtend wordt er wel door iemand ontbijt gemaakt en dat is wel lekker.
Nadat we zijn ingelicht hoe het hier werkt, gaan we naar El Bolson om een hapje te eten. Het is een leuke kleine stad en er was vandaag iets te doen, alleen zijn we net te laat om te weten wat. We kopen friet en geven daarvan het meeste aan een arme sloeber van een herdershond. Tragisch beest en patat is hartstikke slecht voor hem maar hij heeft niets anders. Hij kan zowat niet op zijn achterpoten staan en zijn linkeroog is ontstoken. Het gaat me vreselijk aan 't hart zo'n stakker te zien. Maar ik kan hier niets voor het arme beest doen. We pakken nog een bak koffie en in plaats van bestelde tosti’s breng de man toast met jam en boter. Ons diner is dus iets anders geworden........ Ach, morgen weer een dag. In de supermarkt nog even water, mondvoorraad en een slaapmutsje. Dan terug naar onze 'Social Club'.
Morgen om 9:30 u ontbijt........... dan hebben jullie lezers er al meer dan een halve dag op zitten...... ha!

Geschreven door Maaike-en-ed.reisblog