Vandaag was het niet zo een leuk dagje. Afscheid nemen is nooit fijn om te doen. Enerzijds ben ik heel blij dat ik naar huis ga omdat ik dan iedereen kan terugzien. Anderzijds heb ik helemaal niet het gevoel dat ik hier zes weken ben geweest.

Deze voormiddag ben ik met mevrouw en meneer Baldé naar een doop geweest van een familielid. Leuk om dit ritueel eens mee te maken! Toen ik toekwam waren de mannen aan het bidden en was het haar van het baby’tje al afgeschoren. De mannen zaten in een aparte kamer en de vrouwen waren aan het koken. Ik heb niet het hele ritueel meegemaakt want we kwamen later toe en moesten ook vroeger weg omdat ik nog wat voorbereidingen moest treffen en meneer Baldé moest gaan werken. Op een gegeven moment moesten we ons handen op onze schoot leggen met de handpalmen naar boven. Iedereen zweeg, sloot de ogen en liet het hoofd naar beneden hangen. Er waren enkele mannen in de andere kamer die praatten en de andere antwoordden steeds met hetzelfde woord. Nadien mocht ik mee naar de kamer van de mannen om een foto te maken. Er was nog één andere vrouw in de kamer aanwezig. Ze had de baby op haar schoot maar was niet de mama. Er was ook een oude man, hij fluisterde enkele woorden in de oren van de baby en maakte met zijn vingers tekeningen op het hoofdje. Vervolgens stond hij op en moest ik weer naar de kamer met de baby en de mama. Daar kreeg ik een bord met een papje met gepasteuriseerde melk, veel suiker, rozijnen en een soort van deegwaren. Alweer heel gesuikerd, dus niet echt mijn ding 🙂.

Nadien ben ik naar het bureau van Projects Abroad geweest om afscheid te nemen van Moctar, de verantwoordelijke van de organisatie hier in Senegal, en Habib en Fina, de twee fantastische begeleiders.
Ik kreeg een mooie t-shirt van Moctar. Naast de unieke ervaring, de herinneringen, vele foto’s, ... is dit een leuk extra aandenken aan deze onvergetelijke reis.
Nadien ging ik nog langs bij Amina in het ‘Centre de Talibées’. In mijn valies had ik eveneens een hele toiletzak gestoken met medicatie, naaldjes, spuitjes, handalcohol, handschoenen, pleisters, ... Kortom allemaal zaken die ik zou kunnen gebruiken als er iets scheelde. Beetje te veel mee, maar kom, beroepsmisvorming zeker? 😉 Gelukkig heb ik enkel de vierde dag iets moeten innemen tegen de hevige diarree en buikkrampen en verder enkel het ontsmettingsmiddel een paar keer moeten gebruiken voor kleine wondjes. Ik heb dus nog heel wat zaken die ik niet heb gebruikt. Ik heb deze allemaal aan Amina gegeven, net zoals de restjes douchegel en shampoo die ik nog had. In het centrum kunnen ze dit beter gebruiken dan ik in ons belgenlandje. Amina was heel blij en bedankte me uitgebreid. Voor mij was het maar een mini moeite, want in België hebben we een overvloed aan deze spullen.
Ik heb ook een certificaat gebreken van haar. Ze gaat me echt missen zei ze en ze heeft nog niet zoveel vrijwilligers zoals mij gezien. Ze gooide echt met lieve complimentjes 🙂. Na nog eventjes gepraat te hebben met Amina en de andere vrijwilligers was het jammer genoeg écht tijd om afscheid te nemen.. Niet fijn, maar bon.

‘s Middags heb ik mijn buikje de laatste keer mogen rond eten met de overheerlijke traditionele Senegalese maaltijd. En toen begon het echt wel te korten.
Ik heb nog wat kleine dingetjes achtergelaten bij hen zoals snoepjes, mijn selfiestick, mijn koplamp, kleurplaten, kleurpotloden, Nescafé cappucino poeder, frisdrank, centjes om fataya’s te kopen, ... Niet echt cadeautjes, maar ze waren er super blij mee omdat ze hier meer aan hebben dan als ik hier iets koop. Ten slotte had ik een kaartje gemaakt met de foto’s die we afgelopen weekend samen hebben gemaakt. Op de achterkant heb ik nog een klein, lief bedankingstekstje geschreven. Het kaartje kreeg meteen een plaatsje aan de muur in de living.

Ja, ik zal de familie Baldé écht missen! Gelukkig bestaan Facebook en Whatsapp om nog een beetje in contact te blijven.

Momenteel zit ik in de taxi op weg naar de luchthaven in Dakar. Spannend, want ik denk dat mijn bagage te veel zal wegen door de souvenirs die ik kocht 🙂. Het vliegtuig zal opstijgen rond 2u55, dan een tussenstop maken in Lissabon en rond de middag zal ik weer mijn eerste stapjes op Belgische bodem kunnen zetten 🙂.

Tot binnenkort iedereen! 😀

Geschreven door Katrien.tripjeSenegal