Op basis van mijn ervaring ben ik twee weken ingepland op neonatologie, twee weken op pediatrie en twee weken op spoedgevallen. Ik snap de redenering niet zo goed, want heb helemaal zoveel ervaring niet met de kleine kids 🙂. Blijkbaar is dit omdat ik heel wat ervaring heb op diverse afdelingen en bij pediatrie komen verschillende disciplines samen.
Mij hoor je voorlopig alleszins nog niet klagen. De baby'tjes zijn super schattig en lief. De verpleegkundigen en de vroedvrouwen, dat is een ander verhaal. Sommige zijn echt lui en doen een hele dag niets buiten in de zetel zitten, praten, lachen en zich met hun gsm bezig houden hier op neonatologie. Het schiften systeem snap ik ook niet helemaal. Blijkbaar moet je de ene dag de ochtend (8 tot 16 uur) werken, dan de nacht (16 tot 8 uur) dan een dagje thuis en dan opnieuw. Ik moet enkel overdag werken. Dinsdag ochtend kwam ik dus op dienst rond 7u45 aan. Enkel de nachtverpleegkundige was aanwezig, wachtend op haar collega's. Rond 8u50 waren ze er nog steeds niet en besloot ze zich maar te gaan omkleden, waardoor ik op mijn tweede dagje op een nieuwe dienst daar opeens zat met tien baby's. Een dikke tien minuten later arriveerde er toch al één van de verpleegkundigen met de dagshift. Ze vertelde me dat ze de nachtverpleegkundige onderweg al was tegengekomen. Tja, dat is de cultuur hier zeker? Dat is altijd een mooie uitleg die je dan krijgt 😉.

Ik heb hier alleszins al vanalles gezien. Maandag moest ik de temperatuur van de baby's nemen. Dit moet iedere drie uur gebeuren. Mijn thermometer is jammer genoeg gesneuveld op het vliegtuig. Dus vroeg ik of ik deze van de verpleegkundige eens mocht gebruiken. Om 10 uur was dit geen probleem, bij een andere om 13 uur wel, dus werd de temperatuur maar niet genomen..

Hier werkt ook het toedienen van medicatie helemaal anders dan bij ons. De verpleegkundige schrijft een voorschrift, dan moeten de ouders dit gaan kopen naar de apotheek en het komen afleveren op neonatologie. Enkel dan kan de baby medicatie krijgen. Zelfs met de pampers is dit zo. Dus deze worden enkel ververst als er stoelgang in zit. Spuitjes, baxters, infuusleidingen, ... de ouders moeten alles kopen. De spuitjes die ze kopen worden ook gebruikt om de baby's eten te geven. Beetje vreemd wel, want de spuiten zijn steriel verpakt, maar de verpleegkundige opent de verpakking en steekt de spuiten in een pot heet water om ze te steriliseren 🙂. Kwestie dat dat properder is zeker 😉. Infuusleidingen, sondes, ... worden ook allemaal hergebruikt. Dus eerst eens in een potje met water en javel steken en dan gewoon laten drogen en het is proper. De ouders mogen hier maar 1x per dag bij huk baby'tje komen en dit slechts voor vijf minuutjes. Eigenlijk hebben ze langer werk met hun schort en masker aan te doen (dat voor iedereen hetzelfde is) dan ze bij hun baby'tje kunnen zijn.

Ook medisch gezien is het hier heel andere koek. Gisteren heb ik een baby gezien met polymalformaties, een waterhoofd, spina bifa, een zesde vingertje dat precies een pingpong bal is en daar hangt te bengelen, een zesde teentje en scheve voetjes. Volgens de verpleegkundige kan de baby geholpen worden in het universitair ziekenhuis van Dakar. Ik heb met de arts gesproken en volgens haar kunnen we enkel comfort bieden aan de baby, want ze hebben hier onvoldoende ervaring en middelen in Senegal om dit te behandelen.
Soms is het ook een beetje onwennig. Normaal heb ik hetzelfde geleerd als de verpleegkundige hier. Gisteren moest ik de temperatuur nemen van een baby en hij had slechts 33,6 graden Celcius. Toen ik dit aan de verpleegkundige rapporteerde, die helemaal niet vriendelijk was, was dit geen probleem. Ik snapte het niet echt. Deze ochtend lag de baby in de couveuse. Toen ik meer info vroeg aan de nachtverpleegkundige wist ze onmiddellijk met welke collega ik had samengewerkt. Dit zegt genoeg over sommigen zeker 🙂
Jammer genoeg heb ik gisteren ook voor het eerst een dood baby'tje gezien. Ik zag dat de baby niet meer ademende en riep de verpleegkundige. Ze wou eerst haar dossier nog afwerken en kwam dan op haar duizendste gemakje af. Volgens haar was het nog oké, maar ik voelde zelf bij de arterie femoralis, in de lies, niets meer. Bij ons zouden we meteen starten met 15:2 te reanimeren. Ze heeft een paar keer op de plaats van het hartje van de baby gedrukt, dan een ambu ballon genomen en gedurende enkele minuten enkel 'beademend' door op de ballon te drukken. Na een vijftal minuten was het genoeg. Infuus werd verwijderd, de baby werd in zijn lakentje gewikkeld, een briefje opgekleefd en het was voorbij. Nadien kwam een man, precies de klusjesman, de baby ophalen.
Nu ja, de baby had een slikpneumonie en nadien een sepsis. De handjes en voetjes waren al enkele dagen bleek en cyanotisch, dus je zag het wel aan komen. Volgens de arts heeft de baby een longontsteking gekregen omdat de verpleegkundige hem op de verkeerde manier eten geven en er voedsel in de longen is gekomen. Volgens de verpleegkundige was het icterus. Ieder zijn uitleg zeker 🙂.
Ik heb precies toch het meeste vertrouwen in de arts en dit is niet omdat ze blank is, maar haar uitleg lijkt me net iets professioneler en realistischer.

Mijn taken bestaan hier vooral uit de baby's eten geven, perfusie, pampertjes verversen, medicatie geven, wegen, ...

Geschreven door Katrien.tripjeSenegal