Deze zaterdag hadden we een tripje gepland naar 'La Langue de Barbarie'. Hier zijn eveneens scènes uit de bekende film 'Caprice du Fleuve' gefilmd. Het vertrek was gepland om 9u30 aan hotel 'La Poste', maar ja, het zou Senegal niet zijn als er geen vertraging op zat 🙂. Uiteindelijk arriveerde de taxi rond 10u20. Het was een speciale taxi, die eruit zag als een gewone auto maar in de koffer stond een extra bankje zodat we er met zeven in konden. Het was een kort autoritje van ongeveer een half uurtje en onderweg stopten we eens om watermeloenen en sandwich poulet te kopen.
Daar aangekomen maakten we eerst een tochtje met een typisch vissersbootje van daar, een 'pirogue'. Dit is een houten boot die er wat brak uitziet en heel hard schommelt bij het in- en uitstappen, maar het heeft wel een motor. We bevonden ons in het Parc National de la Fleuve en konden vanuit de boot de verschillende vogels spotten zoals pelikanen, meeuwen, zwarte vogels, ... Vervolgens maakten we met dit bootje een tussenstop aan de scheiding tussen de zee en de 'fleuve'. Daar zagen we de vogels van dichterbij, de gele krabben en het zwarte zand dat wordt gebruikt om schilderijen te maken. Nadien zetten we onze boottocht verder naar de zee. Daar aten we eerst onze picknick en dronken we van de alom bekende thee en nadien konden we plonsen in de zee. Babakar bracht ons af en toe een glaasje thee of een stukje watermeloen, dus wat hadden we nog meer nodig? 🙂

Op het strand merkte ik al dat ik niet langer 'le blanc' of een 'toubab' was, maar toen ik terug op mijn kamer kwam schrok ik toch wel even toen ik mezelf in de spiegel zag. Zó rood! Bon, verfrissende douche genomen, dikke laag aftersun gesmeerd en maar wat afgezien 🙂. Zeker de nacht was bikkelhard. Op geen enkel manier kon ik me comfortabel leggen in mijn bed. En die cocktail en het Gazelle biertje dat ik 's avonds nog gaan drinken ben met de andere vrijwilligers heeft me onvoldoende kunnen begeleiden op mijn weg naar dromenland 😉.

Zondag daarentegen heb ik het wat rustiger aangedaan. Ik heb me bewust heel de dag boven op het terras uit de zon gehouden. Ik ben namelijk nog steeds een rode kreeft en heb er zelfs enkele kleine brandwondjes aan overgehouden op mijn gezicht en op mijn linkerschouder.
In de voormiddag heb ik al mijn pakjes voor in het ziekenhuis en mijn gewone kledij gewassen. Ik was blij dat de drie nichtjes me geholpen hebben 🙂. Amai, wassen met de hand lijkt simpel, maar dat is het dus helemaal niet. Eerst moest ik een ton vullen met water en daar de kledij één voor één per kleur indoen en beginnen met de lichtste kleuren. Je moet dan een stuk zeep nemen, dit op je kledij wrijven en nadien een kledingstuk nemen, dit over je onderarm leggen en dan twee stukken stof over elkaar wrijven tot eventuele vlekken verdwenen zijn. Nadien uitwringen en dan in een andere ton met water spoelen om het vervolgens op de wasdraad op te hangen. De kledij was alleszins super snel droog, na een dik uurtje al 🙂.
Nadien heb ik nog wat gebabbeld met de familie en kwartet gespeeld met twee van de jongens. Ze zijn hier dol op mijn Jip en Janneke kwartetspel. Ik ga het hier binnen enkele weken ook achterlaten denk ik.

Geschreven door Katrien.tripjeSenegal