In het begin was het toch wat wennen, maar nu beginnen de Senegalese gerechten wel te smaken. Ook mijn buikje is intussen al wat gewend geraakt aan de Senegalese keuken 😉. Er zijn zaken die ik toch niet zo lekker vind, maar er zijn ook heel wat lekkere gerechten.
Ik probeer steeds van alles eens te proeven en ben nu ook gestart met van elk gerecht een foto te nemen en de naam er bij te zetten. Het wordt me te moeilijk om al deze namen en de uiteenlopende gerechten te onthouden 😉.
In het algemeen gebruiken de Senegalezen weinig vlees in hun gerechten. Het vlees dat ze hier eten is afkomstig van schapen of ‘mouton’, rund en kip. Ook allerlei soorten vis staan geregeld op het menu. Toch bevat niet elke maaltijd vlees of vis. Ze gebruiken bijvoorbeeld ook regelmatig peulvruchten. De maaltijden worden steeds op smaak gebracht met heerlijke kruiden, noten en/of groenten. Ik heb hier al couscous, vermicelli, rijst, miel, ... gegeten. Groenten worden hier zeer weinig gegeten en dat mis ik wel. De overheerlijke vis kan daarentegen mijn buikje wel bekoren 🙂. I
Het ontbijt is eerder beperkt en bestaat uit koffie of poedermelk, stokbrood en chocoladepasta. Het middagmaal, wat wordt gegeten rond 15 uur, en het avondmaal wat wordt gegeten rond 20u30, is veel uitgebreider. Het middagmaal is de belangrijkste maaltijd van de dag.
Ik heb al enkele keren samen met de meisjes van mijn familie gekookt. Dat was heel fijn en leerzaam om te doen.
Koken, 'de tafel dekken' en afwassen is hier een taak van de vrouw, de man moet enkel als het eten klaar is komen eten.
Ze eten hier ook niet met bestek of aan een tafel. Er wordt een soort van tapijt op de grond gelegd met daarover een stoffendoek. Nadien wordt de grote schotel in het midden geplaatst en krijgt iedereen een lepel. Het is dan de bedoeling dat je eet van het eten dat voor jou op de schotel ligt. Er wordt ook met de handen gegeten. Dit mag wel enkel met het rechterhand, het linkerhand is voor het toilet. Je moet dan een beetje eten nemen en dan eerst in je hand 'kneden' alvorens het naar je mond te brengen. Op deze manier zou er meer smaak vrijkomen.
Qua drinken is het eerder beperkt. Alcohol mogen ze in theorie niet drinken vanuit hun religie. Er wordt voornamelijk water gedronken of sappen van fruit. Deze sappen zijn verpakt in lege flessen of plastic zakjes en worden dan in de frigo of diepvriezer bewaard. Als je zo'n zakje neemt, dan moet je er een hoekje afbijten en dan het sapje eruit zuigen.
Één van die sapjes die ze zelf maken is bijvoorbeeld bissap. Je moet hiervoor hibiscus bloemetjes verzamelen, er water bijdoen en dan in de frigo of diepvriezer zetten om te koelen. Een beetje zoals koude thee eigenlijk 🙂 Ohja, je kan het best ook nog op smaak brengen met suiker. Suiker is iets wat ze hier heel vaak gebruiken, met lepels. Alle frisdranken zijn bijvoorbeeld heel gesuikerd en ze kijken maar raar als je geen suiker bij je koffie doet. Helemaal het tegenovergestelde ten opzichte van Europa dus 🙂.
Na het middagmaal wordt er regelmatig thee gedronken, want dit bevordert het gesprek. Dit is een thee uit China waar je munt moet bijdoen en op smaak moet brengen met suiker. Hoe kan het ook anders? 🙂 Dit is de thee die je in drie fasen drinkt, namelijk 'la mort, la vie et l'amour'. Elke fase wordt gemaakt van hetzelfde theeaftreksel, waarbij het derde het meest gesuikerd is.
Verder zijn er gedurende de hele dag heel wat Senegalezen die een kleine snack of een drankje klaarmaken en dit dan voor hun huis verkopen, bijvoorbeeld geroosterde noten, cakejes, fataya, koffie, ...

Geschreven door Katrien.tripjeSenegal