Dit weekend heb ik met de vier andere vrijwilligers de toerist uitgehangen en een tweedaags tripje gemaakt.
We moesten zaterdag om 7 uur verzamelen aan de bank Bicis Nord om dan op pad te gaan. Raad eens wie er deze keer te laat was? Voor één keer was het niet de taxi, maar waren het Noah en Felix, mijn buurjongens, en ik zelf... We hadden afgesproken om samen een taxi te nemen naar de verzamelplaats, maar de jongens hebben me wat laten wachten 😉. Nu ja, het was dan ook een heel kort nachtje en ik had het toch ook wat moeilijk. Gelukkig hadden we een lange taxi rit voor de boeg zodat we nog wat konden soezen. Vrijdagavond waren we namelijk uitgenodigd bij Pabo, een vriend van Habib, om te komen proeven van zijn cocktailkunsten. Het was echt heerlijk! Ik heb mogen genieten van een cocktail met bissap en rum en mojito. Op het einde hebben we nog rode wijn en halve liters bier gedronken want blijkbaar is het onbeleefd om weg te gaan als niet alles op is. Of dit werkelijk zo is, of hij graag nog wat tijd met ons doorbracht, is nog een vraagteken 😉. Hierdoor waren de jongens en ik maar rond 3u30 thuis en om 6 uur ging die verdomde wekker al af, dus het pikte wel een beetje.

De eerste excursie vond plaats in het Bandia wildreservaat, waar we ons konden vergapen aan het wildleven dat tussen de grote baobab bomen en de doornachtige struiken leeft. We hebben het park verkent, samen met drie jongeren uit Parijs, met een gids en een 4x4 van het park zelf. Het was echt een unieke belevenis. De chauffeur stopte steeds op een meter van de dieren, waardoor je ze echt heel goed kon zien en prachtige foto's kon maken. We zagen speciale blauwe vogeltjes, giraffen, antilopen, zebra's, apen, struisvogels, neushoorns, krokodillen, ... En alle dieren leven in de vrije natuur daar, dus soms was het wel even zoeken. Ik daag jullie uit om op de foto's op zoek te gaan naar de dieren! 🙂 De enige dieren die er in gevangenschap zitten zijn landschildpadden en hyena's. De chauffeurs communiceerden wel onderling als er ergens een dier zat, zou konden we er zoveel mogelijk zien.
We maakten ook een stop bij een duizend jaar oude baobab waar menselijke beenderen lagen en de gids ons deze eeuwenoude traditie toelichtte. Echt de moeite waard om te doen! Zelfs voor mensen zoals ik die niet altijd zo'n dierenvriend zijn 😉.

Ik verblijf en werk in Saint-Louis. Deze stad was voor Dakar de hoofdstad van Senegal. Ik dacht dus dat ik hier wel alles van Senegal zou zijn en dat het hier vrij toeristisch was. Dit weekend, toen we Saly, dé toeristische plaats van West-Afrika, bezochten heb ik ontdekt dat dit dus niet zo is. Saly wordt ook wel stad van de 'toubabs' genoemd omdat je hier in het toeristisch seizoen meer blanken dan zwarten ziet. Het werd me meteen duidelijk dat het hier anders is dan in Saint-Louis. In Saint-Louis heb je één à twee winkels die westerse producten verkopen, hier krioelt het van dergelijke winkels. Supermarkten, keukens, sauna en jacuzzi, kledij, lingerie, juwelen, meubels, ... Het type huizen is ook helemaal verschillend, veel luxueuzer, groter en zelfs met bewaking. Deze huizen en buitenverblijven zijn gebouwd door blanken.
We stopten ook in M'bour, wat bekend staat voor de vissershaven en het zandstrand. De gids wou ons graag het prachtige zandstrand tonen. Tja, jaren geleden was het prachtig en liep het daar vol toeristen. Nu is het -sinds de uitbraak van ebola- veel minder. Er komen bijna geen toeristen meer, dus alles is er een beetje aan het verkrotten. Er is wel een heel luxueus hotel met zwembad, spa, schoonheidssalon, ... wat ieder weekend volledig volgeboekt is. Volgens onze gids verblijven hier in het weekend de zakenlui uit Dakar of zijn er mannen die een kamer boeken om er een nachtje door te brengen met een prostituée.

Zondag brachten we een bezoek aan het dorp Joal-Fadiot, gelegen aan de westkust van Senegal. Dit dorpje bestaat eigenlijk uit twee delen en is sinds begin jaren 2000 verbonden met een brug. Joal is bekend door de vismarkt en Fadiot door de begraafplaats. Fadiot wordt ook wel schelpeneiland genoemd en als je daar aankomt begrijp je meteen waarom. In het stadje loop je over straten vol met prachtige witte schelpen. De begraafplaats is eveneens heel mooi en uniek, want er liggen zowel christenen als moslims begraven. Nadien keerden we niet terug via de brug, maar met de pirogue, het typische houten bootje. Dit was echt zalig, een rustig boottochtje maken met een beetje wind en ondertussen nog wat cultuur meepikken.

Onze uitstap was opnieuw tot in de puntjes georganiseerd door Babakar, een figuur van een gids. Iedereen kent hem en hij kent iedereen. Zo maakten we bijvoorbeeld onderweg een tussenstop bij de Gendarmerie zodat hij ons kon voorstellen aan zijn vriend, of bij een vrouw die watermeloenen verkocht en die hij ook kent. Hij doet zijn uiterste best en zorgt als een echte papa ervoor dat we niets tekort komen. We hebben samen met hem op zaterdag in een fastfood restaurant yassa poulet gegeten met nadien nog een fruitslaatje. ''s Avonds hebben we in het hotel een brochette van lotte vis met groentjes en gefrituurde aardappeltjes gegeten. Echt een aanrader! De vis in Senegal is heerlijk! Mmmm! De volgende ochtend kregen we een ontbijtje met bissap en 's middags hebben we kip met rijst gegeten met als dessertje verse Senegalese sinaasappels. Deze zijn veel kleiner dan diegene die je bij ons in de winkel kan vinden, maar ze zijn veel beter qua smaak. Tussendoor stopten we regelmatig om een drankje, fris water of een watermeloen te kopen. In de terugweg hebben we watermeloen gegeten naast één of andere speciale steen, dit zou geluk brengen 🙂.
Het is steeds een avontuur om met Babakar op stap te gaan, maar hij is super! Zo zongen we bijvoorbeeld in de taxi liedjes, vertelt hij ons over de 'goeloe goeloe' gewoonten, zorgt ervoor dat we niets tekort komen, ... We hebben hem zelfs een beetje proberen te leren zwemmen 😉.

Geschreven door Katrien.tripjeSenegal