Het is alweer weekend! Normaal ging ik dit weekend eens thuisblijven, maar het Nationaal Park Djoudj, heeft vorige week opnieuw de deuren geopende. En volgens de gids is dit écht iets wat ik nog moest doen om mijn tripje naar Senegal compleet te maken. Het park ligt ongeveer 60 kilometer verwijderd van Saint-Louis, dus een dik uurtje rijden met onze mini-bus. Jap, een mini-bus. Intussen zijn we hier met acht vrijwilligers, dus we passen niet meer in een taxi. Zelfs niet in eentje met ‘extra plaatsen’ in de koffer 😉.

Het park is ongeveer 16.000 hectare groot en we konden er heel wat flamingo’s, vogels en de grootste pelikanenpopulatie ter wereld spotten. Er zijn ook nog andere dieren aanwezig in het park zoals antilopen, krokodillen, slangen, wilde varkentjes, ... Jammer genoeg heb ik niet zoals een echte toerist van elk dier een foto kunnen nemen. Ofwel was ik te traag ofwel hadden de dieren zich zo goed verstopt dat je ze moeilijk ziet op een foto.
Het park is enkel geopend van november en mei omdat er dan heel wat trekvogels uit Europa komen overwinteren. We waren één van de eerste toeristen die het bezochten dit jaar en dat voelde je wel aan de weg. De weg was heel hobbelig en een echt hindernissen parcours omdat er nog niet veel auto’s waren gepasseerd. Het park is de eerste zone met permanent water ten zuiden van de Sahara en net daarom zo belangrijk voor de vogels.
In de jaren ‘80 werd het park door UNESCO op de werelderfgoedlijst geplaatst. En terecht! Zo’n mooi stukje natuur. Hier overwinteren bijna drie miljoen vogels en wel 400 verschillende soorten. Tijdens ons tochtje in de boot kon ik genieten van de heerlijke geur van de vele lelies daar. Fijn! Er waren verschillende soorten lelies, witte en paarse, grote of kleine, ... Heel wat van deze bloemen groeien daar omdat de vogels de zaadjes hebben meegebracht.

Babakar wou ook van elke ‘gazelle’ (vrouwelijke vrijwilliger) een foto maken met een hoofddoek en de prachtige lelies. Het resultaat kunnen jullie op de foto’s zien. Geen pretje op op je hoofd te hebben, zo warm! 🙂

Op de terugweg stopte we aan een wijkje waar 38 personen van een bepaalde stam samen leven. We kregen er een rondleiding in de huizen en maakten kennis met de vrouwen en de kindjes. Heel wat vrouwen hebben hier zwart tandvlees en zijn er apetrots op. De werkwijze om zwart tandvlees te krijgen is een beetje bizar en de vrouwen moeten letterlijk op hun tanden bijten. De vrouw moet gaan liggen en op haar gaat er een dikke, 100 kilogram wegende vrouw liggen. Haar handen en benen worden door de andere vrouwen vastgehouden en dan wordt er in het tandvlees de zwarte vloeistof ingespoten met behulp van vijf naalden. Dus een half uurtje echt wel afzien, maarja wie mooi wil zijn moet lijden zeker? We hebben er gegeten, thee gedronken, gezongen en gedanst. De kids waren super blij. Ze kijken er steeds naar uit als er toeristen komen, want dan hebben ze even entertainment. Speelgoed hebben ze hier immers niet echt om mee te spelen.

In de late namiddag ben ik nog met de meiden van de familie naar de markt geweest. Ik kan echt blijven drinken van het bissap en zou het ook graag thuis eens maken. Dus effe voorraad inslaan 😉. Nadien heb ik nog iets speciaals laten doen, namelijk tekeningen, met een natuurproduct, op mijn nagels laten zetten. Het is wel iets vreemd. Bij sommige personen blijft het slechts drie dagen op hun nagels, bij andere zelfs vier weken. Ik heb voor de veiligheid gekozen om dit op mijn teennagels te laten doen, want met zoiets op mijn vingernagels kan ik niet gaan werken. Dit vonden de meisjes maar een beetje raar, want het is een natuurlijk product, het is geen nagellak, blablablabla, ... Ik heb het zo goed mogelijk proberen uit te leggen, maar ik denk dat het nog steeds wat moeilijk te vatten was in hun hoofdje. Ach ja, je ziet hier in het ziekenhuis ook niet anders. Handhygiëne kennen ze hier niet echt denk ik, want hoe meer ringen en armbanden, hoe liever. Zelfs de mannen!
Het was wel fijn om deze schilderingen eens te laten doen. En ik ben tevreden met het resultaat, al is het niet zo goed gelukt dan bij de anderen. Teennagels zijn nu eenmaal veel kleiner dan vingernagels en daarom ook moeilijker. Maar het is weer iets wat ik heb meegemaakt 🙂.

Zondag was een rustig dagje. Ik heb wat gespeeld met de kids, mijn valies gemaakt en mijn haar laten vlechten. Maoude, de specialist van de familie in het vlechten, wou namelijk dolgraag mijn haar vlechten. Het duurde wel meer dan drie uur, maar het resultaat mag er zijn! 🙂 Intussen was de kleinste van de familie ook vlechtjes aan het maken in het haar van haar barbiepop. Schattig! En ik heb liever dat ze het bij haar pop doet, want als ze dit bij mij doet trekt ze nogal. Het is een meisje met temperament 😉.

Geschreven door Katrien.tripjeSenegal