Eergisteravond bij de Chinees kregen we bij het weggaan een ‘fortune cookie’ (gelukskoekje) aangeboden met binnenin een papiertje. Helemaal vergeten, maar gisteravond tijdens het schrijven toch maar even het koekie verorberd en wie schetst mijn verbazing bij het lezen van de boodschap:
‘You have a charming way with words
You should write a book!’
Nou ja, die Chinezen, aparte lui toch, ze weten blijkbaar meer van je dan je denkt!
Vanmorgen om 7:30 uur even uit het raam gekeken. Stond alles gisteravond nog vol met auto’s, pick-ups en vrachtwagens, nu is vrijwel iedereen al weg. Wij zijn blijkbaar de uitslapers! We nemen even snel een ontbijtje en pakken nog wat brochures bij de receptie, waarvan één toch wel zeer mijn aandacht trekt: niet al te ver hier vandaan is de Jack Daniel’s whiskey distilleerderij. Dat is te bijzonder om zo maar over te slaan. Gaan we langs!
Maar eerst vervolgen we ons pad langs nog een belangrijke site uit de Amerikaanse Burgeroorlog hier in Franklin. We rijden naar de Carnton Plantage, een rode bakstenen woning met 11 kamers in federale stijl, door Randal McGavock in 1826 met behulp van slaven voltooid. Het centrale portiek met twee verdiepingen in Griekse stijl werd in 1847 toegevoegd. Tijdens de Burgeroorlog werd het huis gebruikt als veldhospitaal. Helaas mogen we binnen niet fotograferen, maar het interieur is echt geweldig. Het ademt grandeur uit van de eerste orde. Vrijwel alle meubilair uit die periode is nog aanwezig. Wie de film ‘Gone With The Wind’ (Gejaagd door de wind) gezien heeft, kan zich dit volledig voorstellen. Als we door het huis lopen, hebben we constant het idee dat je opeens Scarlet O’Hara of Rhett Butler tegen het lijf loopt. Onze vrouwelijke gids is lang van stof, maar vertelt interessante dingen. Zoals gezegd werd het huis tijdens en na de slag gebruikt als veldhospitaal. Ruim 1750 soldaten stierven die dag tijdens de slag, waaronder een aantal generaals, die op de veranda werden neergelegd. Door het hele huis lagen vele honderden gewonden. Boven in een van de slaapkamers was de ‘operatiekamer’, waar vooral amputaties plaatsvonden. Een aantal flinke bloedvlekken heeft men nooit volledig uit de vloer kunnen krijgen en zijn nog duidelijk zichtbaar. De inwoners van Franklin werden na de slag geconfronteerd met de taak om de in totaal 2500 soldaten te begraven, de meeste daarvan waren Zuidelijken. De familie McGavock stelde grond beschikbaar op hun terrein om dit te laten doen. Veel van de geïdentificeerde lijken liggen daar begraven gerangschikt naar de staat waar ze vandaan kwamen. Ook de familie zelf ligt aangrenzend begraven op hun landgoed. Al met al zeer indrukwekkend.
We vervolgen onze reis en rijden naar Lynchburg, een uurtje rijden. We zijn gelijk weer in ‘the country’. Rustige landwegen en country muziek op de radio, we missen alleen onze toepasselijke favoriet ‘Tennessee Whiskey’ van Chris Stapleton. Onderweg even tijd voor druiven en wat ‘animal crackers’ met chocoladesmaak. Dit zijn kleine koekjes in een kinderlijk mislukte vorm van hondjes, paardjes, poesjes, enz. Maar lekkerrrrr!
In Lynchburg lopen we naar het Jack Daniel's Distillery Visitor Center, waar je uit verschillende rondleidingen kunt kiezen, mèt en zonder proeverij. Als fervent whiskey- en bourbon drinker lijkt me de proeverij ook wel wat, maar zo niet verstandig met nog 2 uur rijden voor de boeg. Dus we kiezen voor de dry tour.
De distilleerderij werd in 1875 opgericht door Jasper Newton ‘Jack’ Daniel, die al op 16-jarige leeftijd een licentie kreeg om zijn whiskey te gaan maken, hij was de eerste distilleerder die werd ingeschreven in het Amerikaanse handelsregister.
Amerikaanse whiskey onderscheidt zich onder anderen van bijvoorbeeld Schotse whisky door maïs als hoofdbestanddeel te gebruiken in plaats van gerst. Verder onderscheidt Jack Daniel's zich weer van de andere Amerikaanse whiskeys doordat deze een houtskoolfiltering ondergaat, wat een unieke smaak geeft aan deze whiskeys. De Black Label, ook bekend als Jack Daniel’s Old No.7, is het meest verkochte merk en heeft een alcoholpercentage van 40%. In Moore County, waar de distilleerderij is gevestigd, is de verkoop van alcohol verboden en zijn er verder geen drankwinkels te vinden. Pas sinds 1995 mag het bedrijf, dankzij een speciale wet, op het eigen terrein whiskey verkopen aan toeristen, behalve op zondag.
Het grote ‘geheim’ van de Jack Daniel’s whiskey is de bron met het zuivere water dat gebruikt wordt voor de bereiding. Uiteraard krijgen we die bij de rondleiding te zien. Ook het andere belangrijke onderdeel, het maken van de houtskool en het ‘lekken’ van de zuivere whiskey er doorheen krijgen we te zien (en te ruiken). In de distilleerderij zelf mogen uiteraard weer geen foto’s gemaakt worden. Vermeldenswaard is nog wel dat alle Jack Daniel’s Whiskey ook inderdaad van deze plek komt en nergens anders wordt gedestilleerd. We verbazen ons uiteraard over de enorme hoeveelheden ‘barrels’ (vaten).
Na afloop van de tour lopen we nog even naar het centrumpje van Lynchburg, een leuk, piepklein, typisch Amerikaans plaatsje, waar we nog even wat plaatjes schieten.
De tijd is voorbij gevlogen en we hebben nog een flinke rit voor de boeg. Gelukkig breekt de zon weer door zo gauw we de 6e staat van onze reis binnen rijden: Alabama. Horen we opeens in gedachten ‘Sweet Home Alabama’ van Lynyrd Skynyrd? Jazeker!
Het verkeer werkt niet echt mee, veel files, waaronder in Huntsville, waar we zowaar een ‘space shuttle’ of raket (hoe u het noemen wilt) ontwaren! Blijkbaar is daar het U.S. Space & Rocket Center. Tegen donker rijden we Tuscumbia binnen, vlakbij Muscle Shoals. De vriendelijke receptionist Chris vertelt ons over de bezienswaardigheden in Muscle Shoals, waaronder de beroemde studio’s. Snel nemen we nog een hapje bij het Waffle House en karren dan terug naar het hotel.
We hebben nu eigenlijk best zin in een Tennessee whiskey! Maar helaas!

Geschreven door Jurronimo.op.reis