Vanmorgen bij het ontbijt vraagt een nòg zwaardere uitvoering van Big John Russell, gekleed in een basketball-shirt 8XL en een enorme wijde skate-broek die bijna tot op zijn enkels hangt aan Fenny waar ze vandaan komt en eindigt het gesprek even later met: ‘I like your accent!’ Welcome to Drenthe, Big John!
Om half 9 rijden we naar het plaatsje Banderas, een dik uur rijden. Heerlijk om weer in een wat landelijker omgeving te zijn. Prachtige groene landschappen met veel eiken-, pecan- en cederbomen. Het valt ons onderweg op hoeveel mensen in stacaravans en RV’s (campers) wonen. Het plaatsje Bandera noemt zich zelf ‘Cowboy Capitol of the World’. Dat is een beetje overdreven, maar het is wel een leuk cowboystadje met zo’n 900 inwoners. We brengen een bezoek aan het Frontier Times Museum, een pakhuis vol spullen uit de tijd van de huifkar pioniers en memorabilia uit de vorige eeuw en raken weer uitgebreid in gesprek met andere bezoekers, waaronder een vrouwtje van Indiaanse afkomst. Iedereen in de USA is geïnteresseerd in waar je vandaan komt en als ze horen dat je uit Nederland komt, zijn ze nog belangstellender. Veel antieke spullen zijn er te bewonderen, maar de mond valt me haast open als we op de schoorsteenmantel een foto zien van … Charlie Eckhart, een inmiddels overleden notabele inwoner van Bandera, die veel goeds deed voor de Indiaanse gemeenschap en een bedrijf opzette voor shingles van cederhout. ‘Vast familie van je’, zegt Fenny, ‘dezelfde oren!’
We gaan nog even op zoek naar een rodeo arena, maar vinden er helaas maar eentje en die is van vergane glorie. Het enige paard in de arena is dolblij met ons bezoek.
We rijden door naar New Braunfels, zo’n 1½ uur rijden naar het oosten. Opvallend zijn in Texas de vele Duitse benamingen van plaatsen, bedrijven, wegen, enz. (Schulenburg, Weimar, Boerne, Gruene, Fredericksburg, Luckenbach, Huebner Rd, enz.). Duidelijk overblijfselen uit de tijd van de eerste settlers.
Even voor New Braunfels zien we een Denny’s, onze favoriete eettent, krijgen een ‘hood’ toegewezen en bestellen een heerlijke lunch: Fenny gaat voor een Zesty’s Nacho maaltijd (halve portie) en een kop koffie met gratis water en ik kies voor een ‘Build Your Own Sampler’ menu bestaande uit Boneless Chicken Wings, Chips & Queso en Beer-Battered Onion Rings plus bourbon en buffalo saus, met als drank een raspberry ice tea. Op de kaart wordt nauwkeurig gemeld hoeveel calorieën je per portie naar binnen werkt.
Vanzelfsprekend zijn de ‘refills’ gratis. De uitermate vriendelijke bediening komt regelmatig langs om bij te vullen, in Amerika zul je nooit verdorsten! Het is heerlijk, we betalen voor alles samen $ 21 (!) en uitermate voldaan stappen we weer in onze bolide, we zijn nog geen 2 mijl van ons volgende motel, het Country Inn & Suites by Radisson in New Braunfels. Al weer een goede keus: prachtig, behoorlijk nieuw hotel, een kamer met alles er op en er aan en een zwembad buiten. Kosten $ 70, inclusief warm ontbijt!
New Braunfels is het meest bekend om het Schlitterbahn Waterpark, dat zichzelf ‘World’s best waterpark’ noemt. Leuk voor kids, maar daar zijn wìj te oud voor. Tevens is de plaats bekend om het vlakbij gelegen Gruene Historic District. En dààr rijden we wèl even heen.
In het midden van de 19e eeuw werd het gesticht door Duitse immigranten en Henry D. Gruene zette het op de kaart, ondermeer door er in 1878 de beroemde Gruene Hall te bouwen. In deze danszaal traden door de jaren heen veel bekende country artiesten op, zoals Willie Nelson, George Strait, John Prine, Garth Brooks, Merle Haggard, Townes Van Zandt, Jerry Jeff Walker, Lyle Lovett en vele, vele anderen.
We lopen door het kleine plaatsje, dat verder een aantal unieke huizen, winkels en restaurants heeft. Wanneer we de Gruene Hall binnen gaan is het net of je terug in de tijd gaat. Prachtig, de wanden van de saloon zijn behangen met foto’s en handtekeningen van alle grootheden die hier ooit hebben opgetreden en de zaal zelf ademt een sfeer uit van honderd jaar terug. Alle houten tafels en banken zitten vol uitgesneden initialen en namen van bezoekers. Uiteraard drinken we wat aan de bar en genieten volop. We zien nog een leuk bord achter de bar, waarop geschreven staat:
‘We reserve the right to refuse service to anyone,
we don’t care who you are,
who you think you are,
how much money you have or
who your daddy is’.
Duidelijke taal en ‘Cowboys are welcome’! Afrekenen kan alleen cash. Nog steeds is er vele dagen in de week live muziek. Vanavond treedt de groep Silvercloud op van 18 - 22 uur. Achter de Gruene Hall, waarvan het dak overigens bestaat uit verroeste golfplaten, ligt tussen de bomen en in de schaduw van de watertoren het Gristmill River Restaurant aan de Guadalupe rivier, waar je heerlijk kunt eten.
We maken nog een wandeling, gaan even terug naar het hotel en rijden rond 19 uur Gruene weer binnen. Tot onze verbazing staan de parkeerplaatsen bom- en bomvol. Uit diverse hoeken klinkt blues-, country- en rock muziek. We gaan een tijdje luisteren naar Silvercloud in de Gruene Hall. Echt een fantastische 4-mans formatie, die niet alleen eigen werk speelt, maar ook nummers van de Stones, Springsteen, The Band, enz. Great, guys!
Daarna terug naar het hotel, stukje schrijven en motel boeken voor de volgende nacht. De wi-fi in het motel is traag, maar uiteindelijk worden we geholpen door een wiz-kid die ons uit de brand helpt. We besluiten om morgen de drukte van de snelwegen wat te mijden, ons bezoek aan Austin over te slaan en boeken een motel in Nacogdoches, een flink eind verder op.
Rest mij langs deze weg jullie nog even te bedanken voor alle mailtjes en reacties. Hopelijk begrijpt iedereen dat we niet persoonlijk kunnen reageren, maar we waarderen jullie berichtjes des te meer.
Voor vandaag: sleep well!

Geschreven door Jurronimo.op.reis