Zelden zo lekker geslapen in zo’n mooi hotel en die kussens…. wow, vol veren! Die kunnen we het hotel in de …. steken. Geweldig! Beneden lekker ontbijtje genomen, nog snel even een fotootje gemaakt van de wel heel bijzondere receptie en deze prachtige stad met weemoed verlaten.
We rijden (al weer) over een brede 4-baans weg door een licht golvend landschap dat (al weer) aan de Veluwe doet denken met (al weer) keurig onderhouden bermen op weg naar Tupelo. Over de uitspraak van dit plaatsje zijn de meningen nogal verdeeld. De één zegt Tjoepelo, met de klemtoon op Tjoe, de ander weer Toepielo, met de klemtoon op piel. In Tupelo zelf gaan ze voor de eerste versie, dus laten we het daar maar bij houden, is ook wel zo netjes.
Na een dik uur rijden we er binnen om een bezoek te brengen aan het geboortehuis van Elvis Presley. Inmiddels is op het terrein, behalve het huis, een museum, een park en het kerkje waar Elvis als kind heenging, gevestigd. We kopen entreebewijzen (ik heb weer mazzel met mijn senior-korting!) en lopen naar het geboortehuis, waar we opeens Nederlands horen praten. We maken een gezellig praatje met een ouder echtpaar dat uit Dordrecht komt en onderweg is van New York naar Miami. Nederlanders kom je toch ook overal tegen!
Elvis Aaron Presley werd op 8 januari 1935 in Tupelo, MS geboren, een half uur na zijn doodgeboren tweelingbroertje Jesse Garon. Zijn ouders Vernon Presley en Gladys Smith hadden het bepaald niet breed in de slechte economische periode en Elvis groeide op in armoede met een sterke hang naar zijn moeder, mede omdat zijn vader een tijd in de gevangenis zat.
Het geboortehuis, waar we binnenlopen is klein en heeft slechts 2 kamers. In de ene staat het bed, waar hij en zijn ouders samen in sliepen. Een oud vrouwtje in een stoel vertelt boeiend over Elvis’ kinderjaren, zij heeft hem nog gekend als kind en vertelt dat hij een vriendelijke en verlegen jongen was, altijd goed voor een ander. Het tweede vertrek is een keukentje annex woonkamer van zo’n 3 x 4 meter en dan ben je al weer buiten. Het is niet voor te stellen hoe deze mensen moeten hebben geleefd, zelfs eerst nog zonder stroom en van airconditioning had men nog nooit gehoord. Geen wonder dat het meeste leven zich buiten zoveel mogelijk in de schaduw afspeelde.
Over de carrière van Elvis zal ik verder niet uitweiden, die is vaak genoeg beschreven. Dat hij hier opgroeide tussen de ‘hillbilly country’ van de blanken, de ‘gospel’ van de kerk en de blues van de zwarte bevolking is echter bepalend geweest voor zijn verdere leven. Die mix leidde er toe dat het de bakermat werd voor het arme jochie dat later de wereld veroverde als ‘King of rock ‘n’ roll’.
Fenny en ik vinden het geweldig om hier te zijn, zo dicht bij de plek waar hij waar dit alles ontsproot.
Uiteraard bezoeken we ook het museum, met veel foto’s en verhalen van inwoners van Tupelo. Zijn jeugdjaren worden uitvoerig beschreven en op film getoond en veel van zijn kleren en andere attributen zijn er te zien. In de souvenir shop is natuurlijk van alles te koop, maar daarvan komt het meeste uit China. We houden het bij een plectrum, een doosje lucifers, een koelkastmagneetje en een ansichtkaart.
Tenslotte bezoeken we nog het kerkje, waar Elvis als kind zong. Hij had een grote liefde voor gospelmuziek en zijn grote wens was ooit in een gospelkwartet te zingen. Het werd meer dan dat. Het kerkje stond eerst op een andere plek, maar werd later op een trailer hier heen verhuisd. We nemen plaats op een van de banken en krijgen op grote schermen een film te zien met hoe de kerkdienst destijds in dit zelfde kerkje beleefd werd. Indrukwekkend en heel dichtbij.
Een paar uurtjes later rijden we richting Memphis. Het is nog steeds bloedheet. Even tikt de thermometer vandaag de 100°F aan (= bijna 38°C). We stoppen nog voor een hapje onderweg bij een Huddle House (ook een fastfood tent) en komen rond een uur of 4 aan bij de Sleep Inn Horn Lake-Southaven - Horn Lake, MS eventjes ten zuiden van Memphis (het Heartbreak Hotel konden we niet vinden). Memphis is natuurlijk bekend van Chuck Berry’s rock ‘n’ roll hit ‘Memphis Tennessee’, maar ook van Memphis Depay, Hank B. Memphis (‘Jij daar in de radio’), maar vooral van Graceland, waar Elvis woonde en stierf. Daar gaan we dus morgenvroeg heen.

P.S. De link naar het Delta Blues Museum in het stukje van gisteren is hersteld. Bedankt, Ed!

Geschreven door Jurronimo.op.reis