Ik leef nog!!... Ofja dat zeggen ze. voel me half dood en een jaar of 40 ouder maar waaaauuuwwww wat een avontuur!! Maar goed dat verhaal komt zéér snel!! Hier is alvast genoeg leesvoer Kathmandu...

Tsja om relatief cheap te vliegen moet je er weer wat voor over hebben. Van Singapore naar Mumbai, India. Prima vlucht en al heerlijk geslapen. Kreeg eten en alles, was helemaal verbaasd. Was onder de indruk van Jet Airways. Na 5 uurtjes vliegen kwam ik om 23 uur locale tijd aan in India. Dat was alweer 2,5 uur vroeger dan Singapore dus voor mijn gevoel echt midden in de nacht. Had de eer om vervolgens 9 uur te mogen wachten op het vliegveld. Was helaas vergeten mijn slaapzak in mijn handbagage te duwen. Maar goed vond wat chille banken vlakbij de gate en heb mijn zwervergehalte weer boven gehaald. Was deze keer eens niet de enige dat scheelde. Maakte kennis met wat Engelse die dezelfde vlucht hadden als mij. Heb best aardig geslapen op de banken ondanks dat ik bevroren was door de airco. Vervolgens had ik natuurlijk ook nog eens een uur vertraging en werd de gate weer eens veranderd. Volgens mij heb ik nog geen enkele vlucht gehad deze reis waar ik niet van gate moest veranderen en het hele vliegveld moest doorkruisen. Maar goed.. eindelijk vertrokken we voor de laatste paar uurtjes vliegen naar Kathmandu, Nepal.

Ik werd via een man naar een taxi geloodst. Vertrouwde er weer niet veel van maar was te moe om echt veel uit te zoeken en voor een 4 euro zou ik naar mijn hostel kunnen. Ik kon niet pinnen, maar de taxichauffeur zou wel ergens stoppen. Wederom weer zo'n "eerste-dag-syndroom".. blehh nieuw geld, nieuwe mensen, gebruiken, omgeving etc... oh ja en mijn favoriet: de jetlag. Ik weet dat ik van dit alles last heb, maar kan dat tegenwoordig wel meer omarmen. Ik weet tenslotte dat het ook wel weer snel went. De pinautomaat deed het niet, maar de taxichauffeur zou me afzetten en dan moest ik het hostel maar later betalen.

Ik vroeg aan het personeel of ik niet teveel betaald had, maar ze zeiden me dat de prijs redelijk was. Er kwamen ook veel toeristen die het dubbele betaalden. Vond de man ook heel aardig want hij wees me direct veel plaatsen in de stad onderweg en was geinteresseerd in mij. Was echter te moe om echt te luisteren. Op het laatste wilde die ook nog even weten of ik echt al mijn spullen uit de auto had voor die vertrok. Dus dat was fijn dat ik niet meteen al opgelicht was haha.

Na nog 5 automaten kreeg ik eindelijk geld en kon ik ook eens gaan lunchen. Niet dat ik echt honger had maar wilde snel in het ritme komen en nja inmiddels hoef ik ook niet meer te vertellen dat ik graag de locale keukens uittest. De buurt waarin ik verbleef, Thamel, is echt hét toeristencentrum. Ik was al meteen echt onder de indruk. Vond de sfeer die er hong al heel leuk en voelde me eigenlijk meteen al op mijn gemak zonder dat ik echt wist waarom. Ontzettend veel winkels met trekkingspullen en souvenirs en wat leuke tentjes er tussenin.

Ik liep een straatje in en zag twee vrouwen aan een tafeltje zitten en dacht ga ze eens vragen of ze me wat kunnen aanraden. Had geen idee wat Nepalees eten was en of het uberhaupt te eten zou zijn.... nou inmiddels kan ik zeggen dat ook de Nepalese keuken erggggggg smakelijk is!! Maar goed meer jaloersmakende eetverhalen komen nog!:). Ze zeiden me dat ze iets genomen hadden maar te laat zagen dat aan de overkant de fallafel er super goed uitzag en dat ik die moest nemen. Nja oke dan! Let's go for it... DAMN!!! Helaas kon ik niet zitten, maar zwevend liep ik door de straat!! Zaliggggg.. en zoveel! Met moeite kreeg ik het op maar het was te lekker om ook maar een kruimel te laten liggen. Dat was een heel goed begin!

Terug in mijn hostel heb ik het maar vooral even rustig aangedaan. Ik maakte wat kennis met wat meisjes op mijn kamer maar was nog vooral verdoofd en moe. 'S avonds besloot ik de rooftop maar eens te bekijken. Er zaten veel mensen te eten en kletsen. Ik heb me erbij gezet en kwam met wat mensen aan de praat. Ik had niet echt honger maar toen iedereen rond me heen eten bestelde liep me het water alweer In mijn mond. Kreeg mee dat ik momo's moest eten. Tsja moet dan maar haha. Oke en sorry daar ga ik weer: wauw!!! Smullen, smullen, smullen! Momo's zijn Nepalese dumplings met een verukkelijke saus. Oh dit ging weer een heerlijke maand worden! Het was echt een hele leuke groep mensen en genoot van mijn eerste avond. Zij gingen de dag erna met bijna de hele groep een hike doen naar de Annapurna, ook een gebergte in de Himalaya. Om 22 uur hield ik mijn ogen niet meer open en nam ik afscheid.

Ik kreeg ‘s morgens te horen dat het hostel volgeboekt was en Ik moest verkassen. Urlgh.. mja was niet de enige. Met zijn drieën gingen we naar het tweede hostel van ze. Veel schoner en moderner maar minder gezellig. Maar goed.

Ik besloot dat ik eerst maar eens mijn blogs moest bijwerken van Indonesië, want ja zoals bekend lag/lig ik achter. Ik had nog geen plan of idee. Ik was hier voor een trek naar de Everest en nja geen idee hoe of wat ik dat moest boeken en wat er nog verder was. Ik had bij de agency naast mijn hostel al gevraagd maar die konden mij geen duidelijk geven over vertrekdag. Vond het ook al wel een heel spannend idee om dat te gaan boeken. Dus koffietentje gezocht en in elk geval mijn "administatie" weer enigszins op orde gebracht. Daarna eens informatie gezocht over Kathmandu.

Ben gaan rondlopen en vond het echt al geweldig om door de straten te lopen. Ik liep eerst naar de “Gardens of Dreams”. Een geweldig mooi en groen park midden in de drukte van de stad. Zowel Nepalese als toeristen genoten hier van de rust en de natuur. Er waren mensen aan het lezen, stelletjes zaten wat te kletsen, sommige lagen gewoon te zonnen en andere maakten foto’s van de tuin. Het was een hele leuke en rustgevende plek.

Mja wilde graag meer zien dus liep naar de eerste tempel. Vond de weg er naar toe al heel leuk omdat er zoveel te zien was in de straten. Het was best een drukte stad maar voelde me toch heel relaxed. In wat souvenirwinkels draaien ze Buddihistische muziek. Ik wist meteen al dat ik die cd ga kopen als ik terug ben van mijn tocht. Het is weliswaar steeds hetzelfde maar elke keer bleef ik staan om te luisteren. Andere vinden er vast niks aan. Het is een beetje soort kerkmuziek, maar dan Buddhistisch. Maar het is mijn herinnering aan Nepal!:)

De tempels hier zijn weer heel anders dan de tempels die ik tot nu toe allemaal gezien heb. Ik vind de gekleurde prayerflags, gebedsvlaggen, echt super mooi! Het geeft zoveel kleur aan de tempels. Ik kwam nog een oude man tegen die me van allerlei geluk wenste voor mijn familie en mij. Kreeg bloemetjes op mijn haar en een rode stip op mijn voorhoofd. Uiteraard wilde die geld maar deed alsof ik dat niet begreep. Had er tenslotte niet om gevraagd. Maakte ook direct kennis met een andere manier van geld-aftroggelen-van-toeristen.

Zogenaamde “studenten” komen met je praten om hun Engels te verbeteren. Ze beginnen hun zin met “I am not a guide, you don’t have to give you money”... uh nee dat krijg je ook niet. Vervolgens willen ze constant met je mee lopen en vanalles laten zien en dan willen ze eten voor hun familie etc. Nja inmiddels ben ik daarin wel wat harder dus helaas van mij krijg je niks. Hoe zielig ik sommige ook vind. Had het al snel door en bij de tweede en derde zei ik direct nee je krijgt geen geld en geef je ook geen eten... en weg zijn ze. “I am your friend”.... uhhuhhhh alleen voor geld ja! Vrienden kun je hier weer heel makkelijk kopen haha.

Maar goed het was een heerlijke dag en keek echt mijn ogen uit! Had echt al best veel gedaan. Terug in het hostel had mijn Franse kamergenote, Marine, nog een ander Frans meisje ontmoet en maakte ik ook nog kennis met de Amsterdamse Ilias. We gingen met zijn vieren eten. Of ja eigenlijk was het twee en twee haha. Het Franse team en team Holland. Maar het was hoe dan ook heel gezellig. Ilias en ik klikte goed. Hij was al langer in Nepal en wist me nog wat tips te geven.

Terug in het hostel gingen de twee Fransen naar de kamer en Ilias en ik bleven nog buiten. Naast ons waren ze aan het kaarten en herkende het spel. Dat had ik al ergens eerder geleerd. Ze hadden door dat ik het herkende want lichte Ilias in. Of we mee wilde spelen want ze waren net begonnen. Lars en zijn vriend kwamen uit Denemarken en Natalie uit Amerika. Het was echt heel gezellig en hebben een topavond gehad. We kregen een paar keer te horen van de man van het hostel dat we te luidruchtig waren haha.

Aan het einde van de avond was ik nog alleen over met Lars. We hadden echt een heel goed gesprek. We hadden echt een klik en we vonden het beide jammer dat we niet langer met elkaar konden reizen. Hij kwam namelijk net terug van de Everest Base Camp trekking en zou de dag erna naar Thailand vliegen. Heel jammer, want hij was wel interessant. Zowel om mee te praten als ook echt super knap. Mja helaas namen we afscheid na een hele gezellig avond.

De dag erna wilde ik eerst naar Durbarsquare en daarna naar de Monkey Temple. Het was best een aardig stuk lopen maar wederom absoluut niet vervelend omdat er zoveel te zien was. Marktjes, mensen, winkeltjes en mooi uitzicht. Het plein was prachtig en wederom veel te zien. Helaas is heel veel verwoest door de aardbeving van 2015 en nog steeds is veel in restauratie. Het paleis vond ik te duur en scheen ook niet heel bijzonder te zijn. Daarna doorgelopen naar de Monkey Temple.

De Monkey Temple lag hoog en moest heel veel trappen op om er te komen. Mja dat gaf ook wel een prachtig uitzicht over de stad. De tempel was prachtig en ook hier weer die mooie Buddhistische muziek. Voelde me helemaal relaxed. Super mooi en was echt weer aan het genieten. Heb er ook best lang gezeten.

Op de terugweg riepen twee jongens vanaf een balkon “namasteeeeee”. Heel leuk. Het was ook een restaurantje en besloot daar te lunchen. Het uitzicht was er prachtig. Genieten! Verder nog wat rondgelopen en een poging gedaan om een tour te boeken maar het bleef op niks uitkomen. Hmmpf.. mja geduld!:).. Te duur, te late vertrekdata, etc.

Ik dacht ik loop nog een straatje in waar ik nog wat agency’s zag. Een man stond voor een poort en zei me mee te komen. Hij was eigenlijk van de agency die me echt niet aantrok op basis van het bord. Mja zou het wel zien. Maar wat een leuke man! Hij had duidelijk ervaring, humor, zelfs kennis van Nederland en voelde me totaal niet een dollarteken. Had hier echt een goed gevoel bij. Kon helaas wel pas de 15e vertrekken dus moest ik nog even wachten. Mja.. hij zei me de dag erna terug te komen, want hij moest nog bellen om te kijken of de mensen het goed vonden dat ik meeging in hun groep. Was al helemaal bij!

Ik kwam Ilias weer tegen en die wilde de zonsondergang gaan bekijken of ik mee wilde. Had verder geen plan dus dat klinkt heel goed. Hij had ook nog goede en superrrr goedkope tips om te eten dus daar konden we daarna heen gaan. Helemaal top!

We gingen naar een restaurantje op het Durbarsquare vanwaar we de zon konden zien ondergaan achter de bergen. Heel leuk en het was wederom gezellig met Ilias. Daarna zijn we bij een lokaal tentje gaan eten. Hij was er al een paar keer geweest. We moesten boven gaan zitten, want onder was geen plaats. We moesten door de keuken en nja vele van jullie waren gegardeerd omgedraaid haha. Het was behoorlijk smerig en kreeg zeker geen keurmerk in Nederland haha. Maar ja dat is het avontuur en nja Ilias has nergens last van gehad dus kon hoogstens naar de wc moeten de dag erna. Maar het was echt heerlijk! En zoooo cheap. Hier ging ik vaker heen:). We gingen daarna naar een Lassie tentje, soort yogurtdrank. Ook super lokaal maar echt ontzettend lekker! Mega cheap en verrukkelijk! Dit werd mijn nieuwe verslaving!!

In het hostel verder nog wat gekletst, maar ik had een beldate met een lieve vriendin. Heerlijk weer bijgekletst etc. Altijd leuk om weer even iemand van thuis te zien. Daarna nog even met Ilias gesproken en afscheid genomen. Hij zou de dag erna vertrekken naar Bangladesh.

Ik was al vroeg op want wilde voor mijn yogales gaan. In het hostel had ik een schema zien hangen en de studio was niet ver weg. Met mijn stomme slaperige kop had ik me even mega laten afzetten op bananen. Uiteraard was het nog niet veel, maar oh wat een ezel was ik. Mja helaas..

Ik was de enige bij de yogales. Ze vertelde me dat ze net de studio was begonnen. Zij was van Australië en haar man was Nepalees. Mja ze vond het niet erg om voor mij alleen les te geven dus has privéles. Ideaal! Wederom weer erg van genoten en goed voor mij trekking.

De tijd verder nog wat gedood en teruggegaan naar de agency. Het bleek dat het koppel mij niet mee wilde hebben, want zij wilde met hun tweeën lopen. Ik kon wel de 18e oktober vertrekken en dan zou ik 2 passes doen, de Rinjo La en Cho La Pass en de Everest Base Camp voor 14 dagen. En nja dat werd het dus.. wel balen dat ik nóg een paar dagen extra moest wachten. Maar ik had mijn trekking!!:D

Ik had ondertussen ook een geweldig interessant en inspirend boek uit de kast gevist; “Braving the Wilderness” van Brené Brown! Echt een aanrader. Ik ben die nog verder gaan lezen in de Gardens of Dreams en in het hostel. ‘S avonds nog maar eens in het restaurantje van Ilias gaan eten.

Aangezien ik dus nog even moest wachten voor mijn trekking wilde ik nog naar een andere stad. Het liefst ging ik naar Pokhara maar dat duurde 8 uur met de bus dus verloor ik 2 reisdagen en zou er net 1 dag kunnen zijn. Optie 2 was beter. Eerst naar Nargakot en op de terugweg naar Bhaktapur.

Dat werd ook weer een belevenis op zich haha! Locale bussen in Azië, het blijft toch genieten! Om naar Nargakot te gaan moest ik eerst de bus naar Bhaktapur en dan overstappen om naar Nargakot te gaan. Het eerste ritje was wel prima. Moest langs de straat wachten en dan kwamen de bussen langs waaruit een kerel schreeuwde waar die heenging. Geen vaste tijd of niks, gewoon wachten en goed luisteren haha. Vond verbazingwekkend snel de bus en had zelfs een plaats om te zitten.

Vervolgens moest ik Bhaktapur al doorlopen om naar het andere station te gaan. Een van de mannen in de bus ging ook naar Nargakot dus kon meelopen. Het zag er al erg leuk uit, maar zou de op terugweg nog meer zien.

Vervolgens de bus naar Nargakot.. hahaha heerlijk! Ik stond in de rij om in te stappen en dacht hier ga ik noooooit meer bij passen. Maar in Azië kan alles dus ze gebaarde iedereen door te schuiven en ik kon erin... en achter mij nog zeker 15 anderen haha. Propppppppvol het gammele busje. 1,5 uur vastgeplakt aan andere Nepalese mensen, zalig! De wegen zijn slecht dus de bus hobbelde en we werden alle kanen opgeslingerd. En nja bij elke bushalte moeten er ook weer mensen uit... maar nóg meer mensen in! Haha maar we duwen gewoon door dus. Prachtig!

Op een gegeven moment stond iemand op en de man met wie ik naar de bushalte liep gebaarde me te gaan zitten. Tsja weet niet wat erger is, staan en vastgeplakt aan Nepalezen of met je knieën in je nek, want die stoelen zijn weer op Aziatische beenlengte gemaakt. Maar goed.. na 1,5 uur hobbele door de bergen kwamen we in Nargakot aan. Eindelijk ademen!

Nargakot ligt in de bergen en heerlijk om even uit de stoffige en drukke stad Kathmandu te zijn. Ben een heel stuk gaan wandelen en kreeg al zoveel zin in mijn trekking! Prachtig! Het staat ook bekend voor de zonsondergang en -opgang. De ondergang keek ik bij een uitzichtpunt en ontmoeten daar nog wat andere mensen. Daarna nog gegeten en op tijd naar mijn kamer gegaan.

Voor de zonsopgang had ik vroeg mijn wekker gezet. Wilde het heel graag zien, maar ik had weer eens pech en zag niks dan wolken. Dus helaas ben ik na een half uur hopen op een opklaring maar terug mijn bed in gedoken en nog even geslapen. Ik had even gedacht om misschien nog een 2e nacht te boeken maar in het dorp zelf is er niet veel te beleven dus besloot om naar Bhaktapur te gaan.

Nu had ik een zitplaats maar er kwamen weer ontzettend veel mensen in de bus. Bhaktapur zelf is echt heel leuk! Voor de binnenstad moet je betalen als toerist, maar als je per-ongeluk-express een straatje verder loopt dan de grote ingangen staat er niemand die je aanhoudt en kun je gewoon inlopen. Daar was ik de eerste per ongeluk achter gekomen en nja je hebt het niet van mij!:).. wel echt ontzettend sfeervol! Was super leuk om doorheen te lopen. Vele gebouwen zijn wel (deels) verwoest door de aardbeving en ze lopen duidelijk nog achter met restaureren. Best heftig om te zien hoe er hele bergen met brokken stenen soms nog liggen.

Ik was zonder dat ik het door had de oude stad uitgelopen maar had nog niet alles gezien. Werd tot 2 keer aangehouden, maar dacht wat me een keer lukt, lukt me nog wel eens. Wilde niet helemaal naar de andere kant terug lopen dus moest even uitzoeken, maar ook hier waren nog wat steegjes die je in kon lopen en Inge was weer in de stad. Tsja.. dan moeten ze maar alles afzetten.

Ben nog via de pottenbakkerstraat gelopen waar ze nog echt de potten bakken in ovens en laten drogen etc. Heel leuk om te zien. Om 15 uur had ik het wel gezien en de bus teruggenomen naar Kathmandu.

De laatste paar dagen voor mijn trekking was ik echt super nerveus. Het duurde me veel te lang. Had te veel tijd en haalde daarom te veel in mijn kop. Mja moest nog inkopen doen, want ja van 35 graden ging ik ook weer eens naar de vrieskou. Jas, handschoenen, sokken etc. Al met al een dagje zoet mee.

Had nog wat tips gekregen van iemand en ook een nieuwe restaurant tip. Dus die besloten we te volgen. Vers naanbrood wordt voor je neus gebakken en verder het eten heerlijk en super cheap! Heel fijn altijd als je goede (eet)tips krijgt:).

Had verder nog dat heerlijke boek wat ik graag voor mijn trekking uit wilde lezen. Mijn laatste dag: nerveus, maar klaar ervoor! Mijn tas stond al klaar, moest alleen nog snacks kopen maar verder had ik het.

Had een bakker ontdekt waar ze BRUIN brood hadden! Dus mijn tweede dag op rij zat ik daar te genieten. Een vrouw vroeg of ze bij mij aan tafel mocht komen zitten. Nja natuurlijk! We kwamen aan de praat en wat een gewone ontmoeting leek, bleek een super inspirerend gesprek te worden!!

Dorte, 74 jaar uit Denemarken. Ze woonde nu zo’n 13 jaar in Nepal. 74, maar dacht er totaal niet aan om oud te zijn, maar deed zo ontzettend veel. Ze werkte in een restaurant zodat de jonge eigenaar nog deels naar school kon. Ze leerde de staf dat ze moesten poetsen en wat het belang er van was. Een paar maanden geleden was ze langs een bejaardenhuis gelopen toevallig en besloot naar binnen te gaan. De oude mensen konden niet slapen van de bedbugs, maar het personeel wist niet wat ze moesten doen. Ze had gezegd dat ze daar wel vanaf kon komen als het personeel training zou volgen. Dus vervolgens hebben ze 3 dagen geschrobd, geschuurd en geverfd en waren de bedbugs weg. Het personeel heeft 3 maanden opleiding gekregen en nu heeft ze min of meer de leiding overgenomen. Ze stuurt personeel aan om activiteiten met de ouderen te doen en voed ze op hoe ze met de ouderen om moeten gaan. Er gaat nog meer opleiding volgen en ze is al ingesprek om uit te breiden naar andere bejaardenhuizen. Ik vroeg haar hoe ze dingen financierde, maar sinds het begin krijgt ze al geld uit Denemarken en daarmee kan ze alle projecten betalen. Ze had nog zoveel meer gedaan. Ongelofelijk die vrouw!! Was zo onder de indruk van haar verhalen en ze was zo gewoon. Ja zei ze, in Denemarken is alles zo goed geregeld. Ik hoef daar niks te doen, enkel “oud” te zijn, ik wil bezig zijn en dingen doen. Hier in Nepal is zoveel te doen en je kunt en mag ook alles doen. Ze zijn er blij mee en zij werd er zelf ook blij van. Heb echt meer dan 1,5 uur met haar gesproken. Was een en al luisterend oor! Zo boeiend!!

Ben daarna naar de Gardens of Dreams gelopen met mijn boek om die uit te gaan lezen en mijn zenuwen een beetje te vergeten. Ik zat echt helemaal in mijn boek. Heerlijk!

Een vrouw kwam bij me zitten en we kwamen aan de praat. Ze kwam uit Canada maar haar ouders waren beiden uit Nederland. Ze vroeg me of ze mijn boek mocht overkopen als ik het uit had want het stond al lang op haar lijst om te lezen. Nja ze mocht het hebben uiteraard. Heb met haar ook heel lang gesproken en ook zij raakte me! Vond haar wel wat té feministisch in bepaalde dingen maar ze had ook hele sterke punten. We hadden echt een diep gesprek, ook dit vond ik zeer inspirerend. Wat een boeiende dag! Soms zijn het de mensen die een simpele dag interessant maken! En dat in combinatie met mijn boek maakte dat ik veel stof had om over na te denken! Heel leuk!:)

Verder de laatste dingen gekocht, mijn tassen afgegeven om op te slaan in mijn hostel en nog even de laatste berichten gestuurd!! Op naar de Himalayaaaaaa! Everest here I Come!!:)

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis