Ohh ik word alweer blij als ik er aan denk!!:) mijn treintje nummer 2..

Ik had mijn trein om 2.15 uur 's nachts. Mijn taxi had me netjes afgezegd en natuurlijk was ik weer te vroeg. Ik was inmiddels al bekend met hoe het bord werkte. Ik zag dat we precies 5 minuten hadden om in te stappen. Echt super goed geregeld hier. De NS kon hier echt héél veel van leren. Al ligt de sneeuw en ijs meters hoog de treinen rijden perfect op tijd! Het is niet de conducteur die op zijn fluitje blaast dat ze kunnen vertrekken, maar de machinist vertrekt op de vertrektijd. De plekken zijn gereserveerd en bagage moet elke keer door de scan. Dit laatste is niet echt fijn om mijn backpack elke keer op en af te doen, maar wel heel veilig.

Een van de stationmedewerkers liep met mee de liften in en hielp me naar het juiste perron. Volgens mij had die echt medelijden met me dat ik zoveel bagage bij me had. Ikzelf begin er steeds meer aan te wennen en mijn schouders worden al aardig gespierd. Ook lukt het me steeds beter om mijn backpack fatsoenlijk en in verhouding in te pakken. Mja wel lief van hem.

Ik vond mijn coupé en hoopte maar dat ik niemand zou wakker maken. Ik had deze keer tweede klas gekozen, maar wel mijn bed bovenin. Het scheelde niet veel met derde klas qua geld, maar boven en onder slapen wel. Dus dan maar iets minder comfortabel. Mijn "kamer" van vier bleek tot mijn verrassing helemaal leeg te zijn. Ideaal!!:) zo kon ik me lekker op mijn gemak installeren en had ik alle privacy om me om te kleden etc. Zoveel privacy had ik nog niet gehad tot nu toe haha en laat staan nu in de slaaptrein wel. Het boeit me verder echt niet hoor, maar dit was wel fijn. Mijn backpack kon in een van de onderste banken en ik kon mijn dagrugzak op het "zoldertje" kwijt boven de deur. Perfect! Ik vond dat ik om 3 uur 's nachts best kon vieren dat ik het alweer gefixt had dus ik maakte mijn chocoladereep toch maar al open. Tsja je moet een excuus hebben he haha. Kon het weer niet laten. Na een stukje dacht ik och nog eentje kan ook wel. En zo eindigde ik al met 2/3 van mijn reep op. Ik ging mijn twee dagen hier niet mee halen mja helaas.

Na een heerlijk nachtje in de boemeltrein werd ik wakker. Ik was heel enthousiast en wilde meteen naar buiten kijken. Wederom alsof ik een of ander klein kind ben die nog nooit in de trein gezeten had. Ik maakte al wat foto's van het wit besneeuwde landschap maar het was echt nog te vroeg. Ohh.. en had ik iets gezegd over redelijk schone wc's zonder stank?! Dat neem ik bij deze terug. Maar dat is weer goed voor mijn squat technieken, die kan ik namelijk straks in China ook goed gebruiken. MJa verder zal ik de details achterwegen laten.

Ik sliep nog even en om 10 uur was het tijd voor koffie en ontbijt. Lang leve de oploskoffies in de kerstpakketten haha. Had thuis de kelder geplunderd. Ik wist nog niet of ik het echt leuk vond om alleen in mijn hutje te zijn of niet. Mja eerst maar eens in mijn lonely planet kijken waar ik eigenlijk naartoe ging etc. Langzaam ontwaakte de hele wagon en merkte ik wie er nog meer waren. Ik had al wat jongens gezien. Ze waren best nieuwsgierig. Of dat kwam omdat ik een vrouw was of dat ik niet-Russisch was dat wist ik niet. Er zat ook nog een gezin met wat krijsende kinderen. Verder nog een paar mensen die in hun coupé bleven.

Ik pakte mijn boek en ging helemaal op in mijn verhaal. Het was bloed en bloed heet in de trein. Een van de jongens zette de ramen open op de gang. Ik vroeg hem of die mijn raam ook open kreeg, want mij was het niet gelukt. Hij sprak nauwelijks Engels, maar het lukte hem ook niet. Helaas. Ik las verder in mijn boek en ongeveer 5 minuten later was die terug. Hij had een of andere moersleutel en maakte mijn raam open. "Spasiba" (thank you), een van mijn enige Russische woorden, en met een knik ging die weer weg. Heerlijk om even frisse lucht te hebben.

Om 13 uur kwam de Prodvodnika bij me zitten en brabbelde in het Russisch tegen me. Tsja geen idee wat ze zei. Ze gebaarde me of ik pen en papier had. Ze schreef of "tea please" of ik thee wilde. Als ik wilde moest ik naar haar komen. Ze lachte lief naar me en ik terug naar haar.

Het beviel me eigenlijk heel goed zo alleen in mijn coupé. Had me nog geen minuut verveeld. Mijn boek, muziek, mijn gedachtes, lekker naar buiten kijken,.. ik had het druk genoeg. Ik las nog eens de lieve woorden die een aantal vrienden en collega's in mijn reisboekje geschreven hadden voor mijn vertrek. Zo leuk om te lezen! Geeft zoveel motivatie en energie.

De tijd vloog voorbij, het was al 16 uur (Moskou tijd). We waren aangekomen in Yekaterinburg. Hier was het inmiddels als twee uur later. Ik was net helemaal in trance met mijn eigen gedachte. Ik was heerlijk naar buiten aan het staren en was even helemaal weg toen ik schrok. Twee oudere mensen kwamen binnen. Zij hadden de twee onderste bedden. Ik ruimde snel mijn spullen op en gooide alles naar boven. Nee nee gebaarde de oudere man, doe maar rustig. Met een zucht ging die naast me zitten en zijn vrouw tegenover hem. Ik maakte duidelijk dat ik geen Russisch sprak. Ahh Galanje (Holland).. jep.. Hij begon in gebrekkig Duits tegen me te praten. Ja dat is ook prima, beter als Russisch. Hij haalde zijn tas erbij en het ene eten na het andere werd eruit gehaald. Ik dacht okee, ik was al helemaal blij met mijn pot noodles. Ik kreeg al meteen als een klein kind wat snoepjes en chocolaatjes in mijn handen geduwd. De oude vrouw haalde de servetten erbij en de tafel werd gedekt. Ik zat in de hoek aan het raam en kon dus ook niet langs de man. Wist niet zo goed wat ik moest doen. De man haalde 3 theekoppen bij de Prodvonika en hij maakte duidelijk dat ik thee mee moest drinken. Yes yes.. Chai (thee). Russian. Okee dan, spasiba!

Ondertussen werd de hele tas leeggehaald. Een pot met eieren en een worst, een trommeltje met broodjes met salami en gesmolten kaas erover, een pot met augurken, zout en peper, thee, plastic bordjes, bestek en suiker. Ik bekeek het me allemaal. Ik was echt overdonderd. Maar oma zette ook een bordje voor mijn neus neer en opa begon van alles op mijn bord te gooien. Ik voelde me echt schuldig. Ik had niks wat ik kon delen. Ik probeerde ook te zeggen dat ik zelf eten had maar nee nee ze wilden er niks van weten. Opa gooide ook wat Sukar (suiker) in mijn thee. Hmm nice nice.. Nee nee hoeft niet probeerde ik nog, maar nee ik moest suiker nemen. En als ik iets niet drink is het thee met suiker. Nee nee niet 1 klontje.. trie.. en hij gebaarde met 3 vingers. Dusja het werden 3 suikerklontjes. Ik had al 10x spasiba gezegd, afwisselend met thank you.
Het eten was echt heerlijk. Ik had het ene nog niet op of opa gooide er alweer vanalles bij. Ik voelde me echt schuldig maar zowel de vrouw als de man vonden het hartstikke normaal. Hoe ik heette? Zeg maar Inga (Inge had ik allang opgegeven), ahh Injaa.. ja ook goed:). De man heette Vasily en de vrouw Galina. Toerist? Ja ik ben een Toerist. Met handen en voeten communiceerden we. Waar ik allemaal geweest was in Rusland? Ik haalde mijn Lonely Planet erbij en liet mijn route zien. En na Rusland werd het Mongolië en dan China en waarschijnlijk erna Japan. Oohh en aahhh liet opa los en hij stak maar zijn duimen omhoog en lachte maar. Alleen? Ja ik reis alleen. En nog meer duimen.

Inmiddels waren de jongens ook al een paar keer langsgekomen en ze hadden ons zien eten. Nu er twee Russen bij me zaten hadden ze wat meer ballen. Opa vertelde tegen ze dat ik reisden en "Kiena" (China) en "Japonje" (Japan) hoorde ik. Ohja hij moest ook even vertellen dat ik geen vriend had, haha. Wist niet of ik daar blij mee moest zijn. Mja een van de jongens stelde zich aan me voor. Hij heette David. Ze vertrokken weer. In mijn LP stond ook wat vertalingen dus ik liet opa het Russisch zien.. Aaahhhh Russia. En Mongolie en Kiena.. Ja klopt alle 3 de talen staat erin. Hij vond het allemaal prachtig en als een echte opa begon die me wat woordjes op te lezen. Ik voelde me echt een klein kind die in de lagere school rijtjes woorden uit de kop moest leren. Zo leuk. Oma probeerde af en toe het enthousiasme van opa af te remmen maar dat lukte niet echt. Moest aan mijn eigen oma denken haha, die grauwelde vroeger ook wel eens op opa. "och loat dat kind toch etc".. Nja zo ging het nu ook eigenlijk. Maar ik vond het echt prachtig!

Toen ik terugkwam van de wc was opa ook zijn bed aan het opmaken en kroop ik naar boven om wat muziek te luisteren. De jongens waren weer langsgelopen en wezen naar mijn boek. Ze hadden me eerder al zien lezen. Ik gaf mijn boek en ze vroegen wat het was. Romantic, love story. Aahhh... ze gingen weer weg en 2 minuten later stonden ze met hun eigen boek bij me. "War".. aah oorlogsverhalen. Tsja leuk maar het Russisch kon ik toch niet lezen maar deed maar alsof ik het uitgebreid bestudeerde. We spraken nog kort.. ofja poging tot. David sprak enigzins Engels. You coming with? Wat naar jullie? Ja? Ja is goed. Het was nog vroeg in de avond en ik merkte dat opa en oma toch wilde slapen.

Daar zat ik dan met 5 kerels in hun coupé. David, Deniz, Nikita, Samir en Andrey. Ze hadden muziek op een boxje aan en de hele tafel lag vol eten. Het was echt duidelijk een jongenshonk haha. Het waren allemaal beren van kerels. Ze bleken in het Russische leger te zitten. De vodka werd uitgehaald. Vwodka Inja?? uh ja hoor.. Tsja ik was in Rusland. Ze waren wel zo beleefd het in een glas te schenken met jus d'orange. Zij zelf hadden de onderkant van flesjes afgeknipt, die gebruikt als glaasjes. Ze dronken zelf de wodka puur uit die glaasjes en dronken dan aan het pak met sap. Ze waren stuk voor stuk zich heel stoer aan het voordoen. Ik moest echt heel hard lachen erom. Ze waren 24 en 25 jaar. David zij maar tegen me : "you are a strrrrrong wvvoman!" Hij doelde op mijn reis alleen. Hij herhaalde dat zeker een keer of 10 en maakte elke keer spierballen bewegingen. Hij hoefde ze niet eens aan te spannen om ze te showen. Ik moest er om lachen. Ik zat hier met super gespierde en getrainde legergasten en hij noemt me gewoon een strong woman. Voelde me wel vereerd, maar het deed me ook wel even beseffen dat het inderdaad iets is wat niet zomaar iedereen doet.

Ik leerde ook wat meer Russisch. "Bolshoi Nosh" = big knive.. tsja legerjongens snijden worst natuurlijk niet met een schilmesje. "Zdorovje" = proost en met Nikita telde ik tot 10. Het was echt ontzettend gezellig. Nu ik het schrijf bedenk ik me pas hoe grappig het eigenlijk is... ik zat gewoon in de trein tussen 5 Russische Special Force legerdudes wodka te drinken . Haha het kon zo in een film. Ik kreeg ook nog koekjes, worst en kaugom aangereikt... ohja en wodka en wodka en wodka.
Waarom ik geen vriend had vroeg Deniz. Hij vulde het zelf al in.. all men in Galanje are gay... hahaha. Wederom lag ik dubbel van het lachen. Ze wisten het heel erg leuk te brengen. Heb maar gezegd dat niet alle mannen in Holland homo zijn.

De telefoons werden uitgehaald en ik kreeg van 4 kanten allemaal foto's te zien van hun leger, uniforms, hun missie in Syrië en af en toe kwam ook nog een half naakte vrouw langs natuurlijk. Ik kon alleen maar vakantie foto's van Vietnam en Thailand laten zien haha. Toen de foto's gezien waren riep een van de jongens "selfie" en selfies werden het. Ik zelf maakte ook nog selfies met ze. Het zijn echt de lelijkste selfies ever, haha maar wel geweldige herinneringen. Wat een gasten! Alhoewel ze bijna geen Engels spraken wisten we super goed te communiceren en hebben ons echt geamuseerd. Van Deniz kreeg ik nog zijn shirt. Het was het shirt wat ze in het leger droegen. Het leek niet meteen op een legershirt, maar uiteraard had ik alweer tien foto's te zien gekregen waarin ze het t-shirt droegen. Had hij het niet nodig? Nee nee keep it, memory. Russia Special Force. Echt heel leuk aandenken. Ik deed hem over mijn kleren aan, haha het was echt een jurk voor me. Toen de wodka erin sloeg en ik een dikke inzinking gekregen had nam ik afscheid van de boys. Ook zij zouden zo gaan slapen. Ze baalden dat we niet naar dezelfde stad gingen. Ik vond het ook wel jammer eigenlijk haha. Het was echt heel grappig.

Ik werd wakker om 6 uur Moskou tijd. Wist niet hoe laat het nu eigenlijk was. Heel verwarrend. In Novosibirsk was het nu 10 uur en Yekaterinburg 8 uur. Mja ik zag door de spiegel van de deur dat de jongens net uitstapten in Omsk. Hoe dan ook ging ik nog even slapen. Toen ik even later wakker werd, was opa aan zijn krantje bezig en oma las haar boek. Aaaahh Injaa.. Nom nom nom?? Oftewel eten? Ja hoor.. uhh zometeen moet eigenlijk eerst wakker worden maar opa Vasily was zo enthousiast. De tafel werd weer gedekt door oma en opa haalde al het mogelijke eten van gisteravond weer op tafel. Oeff.. ik gebaarde dat ik zelf brood had en nutella, maar beiden wilde er natuurlijk niks van weten. Ik ben eigenlijk echt niet zo'n grote ontbijter. Doe dat normaal pas als ik 2 uur wakker ben ofzo. Wilde eigenlijk gewoon een koffie meer niet. Mja kon en mocht niks weigeren dus al gauw was mijn bord weer volgeladen met eten. En mijn bord werd ook meteen weer aangevuld. Oeff.. Mijn brood en nutella werd terug in mijn handen geduwd "Kiena"... oftewel bewaar het maar voor in China, haha of in elk geval later. Wederom zei ik maar 10x spasiba om ze te bedanken. Ze waren echt zo ontzettend lief voor me. Ik had ze echt al geadopteerd als mijn Russische opa en oma. Ik werd ook echt zo behandeld haha. Als ik heet water wilde halen voor de thee dan gebaarde opa dat ik moest blijven zitten en oma ruimde de tafel voor me af. Ik mocht niks doen.

Na een uurtje liet opa weten dat die even wilde slapen dus ik kroop weer de ladder op. Ik gebaarde wel dat mijn backpack onder zijn bank lag. Hij liet weer met handen en hoofd weten dat ik me geen zorgen moest maken. Hij zou maar even slapen. Ik las boven verder in mijn boek, kleedde me aan en ruimde alvast mijn tas in. Oma zei me dat ik tijd genoeg had. Ik moest er eerder uit dan zij. Ik wist inderdaad dat ik tijd had maar was liever voorbereid. Erna las ik weer verder.

Toen opa wakker werd zag ik ze met de Prodvonika praten. Ze gaven een briefje af. Toen we ergens stopten deed opa zijn jas aan en zijn pet op en liep naar buiten. Dacht dat die gewoon een frisse neus ging halen, maar toen die terug kwam had die drie ijsjes in zijn handen. Uiteraard kreeg ik er ook eentje. Ongelofelijk.. wat een lieve mensen! Toen ik mijn beurs pakte werd ik meteen weggeduwd. Niks ervan.. het was duidelijk dat ik niet mocht betalen. Ze wilden er niets van weten. Ik voelde me echt weer schuldig maar ooh wat waren ze lief!!

Een uur later werd ik door opa weer naar onderen geroepen. Wederom werd de tafel weer gedekt. Wat weer eten?? Nee werd natuurlijk niet geaccepteerd dus ook al had ik echt geen honger ik zou toch weer met ze mee eten. Ze hadden nu noodles en ik zag oma kijken hoe ze die over 3 kon verdelen. Ik gebaarde dat ik ook noodles had. Oma was helemaal blij. Opa pakte mijn bakje en brak mijn noodles voor me, alsof ik drie was haha. Hij ging weer heet water halen, want ja ik moest blijven zitten. Oma sneed ondertussen de worst nog in plakjes en gebaarde me dat het heerlijk was in combinatie met de noodles. Opa liep nog 3 keer op en neer met zijn kannetje water terwijl oma de servetten bij iedereen neerlegden en de rest van het eten op tafel zette. Geweldig wat een ervaring. Er waren nog 2 Russische gebakjes over, maar we zaten alle drie vol. Oma zei wat tegen opa wat ik niet verstond. Ze rolden ze in servetten en gaf ze aan mij. "Novosibirske".. oftewel voor in Novosibirsk. Opa vulde nog wat aan met snoepjes. En wederom mocht ik niks weigeren.

Na het eten haalde oma haar telefoon uit en liet me al haar kinderen en kleinkinderen zien. Ik had al eerder een poging gedaan om te vragen of ze naar haar kinderen gingen, maar die was communicatief mislukt. Ik vroeg nu of ze er heen gingen. Nee gebaarde ze, Yekaterinburg, daar waar ze vandaan kwamen. Ze praatte met opa en ze lieten merken dat ze nu mij hadden. Ik lachte, het was echt precies zoals ik me ook voelde. Ze hadden mij dus ook als hun "Hollandse kleindkind" geaccepteerd. Opa wilde foto's maken van mij en oma en erna moest ik met opa op de foto. Ik wilde zelf ook foto's van deze lieve mensen hebben dus hebben we ook nog selfies gemaakt. Opa liet me ook op zijn telefoon nog veel foto's zien. Ook ik liet foto's zien van mijn broertjes, vader, moeder en oma. Ook van mijn petekindje en haar zusje liet ik foto's zien. Waren die van mij? nee nee ik heb geen kinderen. Ik kreeg petekind en/of nichtjes echt niet uitgelegd dus ik heb er maar van gemaakt dat ze van mijn zus waren. Ze vonden het hoe dan ook prachtig. "Brat" is broer en "Dutch" is dochter.

Oma zei me dat het tijd was om mijn spullen te pakken aangezien ik bijna bij mijn station was. Met een dikke knuffel en een kus nam ik afscheid van haar. Opa liep nog met me mee naar het perron. De trein bleef toch even staan. Hij bleef net zo lang naar me kijken en zwaaien tot ik door de uitgang was. Dus bij elke paar stappen draaide ik me weer om en zwaaide ik weer, net zoals ik dat normaal ook bij oma doe. Echt heel lief! Vond het echt erg dat ik niet wat terug kon doen, maar ze vonden het zo leuk om dit voor mij te doen. Ze waren zo blij en lief..

Met een super grote mega big smile liep ik naar de uitgang!! Wat een geweldige treinreis!! Ik had me echt geen minuut verveeld. Ik was in Novosibirsk en inmiddels had ik nu echt vier uur overgeslagen en was het half 7 's avonds toen ik aankwam.

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis