Ik werd even voor de wekker. M'n buik was nog steeds opgezet en m'n darmen rommelde. Balen! Ik ging ziplinen en vanmiddag richting Pai. Beetje zenuwen had ik er nu wel voor. Als het maar goed ging.

Eten kon ik niet. Had nog een broodje over van het ontbijt dat we gisteren bij de 7Eleven gehaald hadden, later maar nemen. Om half 9 kwam de minivan me weer ophalen. We reden de stad uit richting steeds meer bergen en bossen. Bocht, en nog een bocht en ja nog een, steeds steiler. M'n maag bleef redelijk stabiel, maar eten durfde ik nog niet aan.

Halverwege de berg was het zo steil dat er een aantal overgeplaatst werden naar een 2e busje, want anders zou die de berg niet opkomen. Oeff.. nja ik denk dat de 2 Amerikanen in onze minivan de helft van het gewicht van de hele bus vertegenwoordigden. Jezus.. dat zij überhaupt de kabelbaan af mochten. Mja als zij het konden kon ik het ook. Het gaf mij weer moed in elk geval.

Aangekomen werden we omringt door een vijftal Thaise kerels die ons in tuigjes hesen, helm opzette ons water vastmaakten en een of andere haak aan onze riem vastmaakten. Het ging echt heel snel. Onze spullen konden in kluisjes. Zou ik m'n broodje nog eten? M'n buik was net rustig dus besloot het maar niet te doen. We werden met een een soort truck nog verder naar boven gebracht. Ik keek uit over een heel dal. Oeff het was echt heel hoog.

We moesten nog een heel eind naar boven lopen, ja nog hoger dus! Ik kwam met een Ierse jongen aan de praat die ook alleen was. Hij zei dat die medelijden had met de Amerikanen. Nja hijzelf was ook niet de smalste, mja in vergelijking met de mega-Amerikanen was hij wel mager ja dat wel. De groep bestond verser nog uit 3 Chinese giechelmeiden en nog een vriend van de 2 Amerikanen. Apart groepje bij elkaar, haha.

Nadat we de instructies moesten lezen (hun Engels was zeer slecht) konden we beginnen. 26 ziplines, wat touwbruggen en 2 abseilingen. Spannend! Gopro aan. Yes! Ready! De Amerikaanse man ging eerst. Nou de kabelbaan was in elk geval stevig. 2 Thaise mannen gingen eerst, dan de Amerikaan en achteraan moest een 3e thai aan de kabel hangen om de Amerikaan "op te heffen". "Big bodyyyyy" schreeuwde hij haha. Moest er echt heel hard om lachen. Maar ook bij de Amerikaanse vrouw en de Ier. Ze hadden wel humor die Thaien. Had wel echt me ze te doen.

Mijn beurt!:) Oeff hoog!! Mja de eerst viel goed mee. Mooi opwarmertje. Diverse ziplines volgden. Heel cool!! Sommige steiler, andere met mooier uitzicht, maar allemaal heel erg leuk! Regelmatig moesten we nog omhoog klimmen voor de volgende. Was dit de langste? Nee de voorlangste. Ohh deze was echt al heel lang en steil. Wat ging die hard!! Echt genieten.

Na een korte pauze op de boom zou de langste zipline komen. Spannenddddd!! Hij was echt heel hoog. Hiervoor was ook de stok. We moesten namelijk ook zelf remmen anders zouden we tegen een boom knallen. Het was een bamboostok met een haak die we dan op de zipline moesten plaatsen. Damnnn wat ging die haaaaahaaardddddd!!! Echt SUPER gaaf!! Hij leek echt een eeuwigheid te duren. 800 meter lang op een hoogte van 80 meter. Whoehoeee! Prachtig dit uitzicht en dit razen boven de bomen. Het was weer een hele grote overwinning!! Yesss I did it! Genieten!!

Een abseil afdaling hadden we al gehad voor de pauze, maar we sloten af met een 40 meter hoge abseiling! De eerste vond ik echt al doodeng, die vrije val naar onderen. Deze was nog veel hoger. Met kriebels in m'n buik Iieten ze me door het gat van de boomhut naar onderen storten!! Whaaa.... vet, supér VET!! Adrenaline overal. Damn ik kan de wereld aan! Haha en zelfs m'n buik had het doorstaan!

Lunchtijd. Inmiddels had ik echt wel honger, want ik had nog steeds niets gegeten en wel al flink "gesport". Kom op buik! Je kunt het. Het smaakte me echt super goed, nu maar hopen dat mijn darmen het ook waarderen. Tenminste tot na m'n rit naar Pai, please please please!

De Amerikaanse vrouw vroeg op de weg terug waar ik vandaan kwam. Ze dacht dat ik uit Zwitserland kwam. Oh nja dat is vlakbij! Wat?? Uh nee! Holland. Oh Amsterdam!? Nee niet elke Nederlander woont in Amsterdam en nee ook niet heel Nederland rookt wiet. Zucht!! Moest dat heel vaak aanhoren haha. Heerlijk die clichés... mja. De terugweg naar het hostel had ik zonder problemen overleefd.

Nog een uurtje wachten en dan naar Pai! Kon nog fijn afscheid nemen van Leah. Van Anne had ik vanmorgen al afscheid genomen. Zij was nu onderweg naar Bangkok. Jammer al dat afscheid nemen, maar was wel echt benieuwd naar Pai! Had echt een super tijd gehad hier in Chiang Mai. Vele vrienden gemaakt en super toffe dingen gedaan. Benieuwd wat ik nog meer mag meemaken!!

Daar was de tucktuck in! Snel afscheid genomen van Phill en toen de truck in. We werden naar het busstation gebracht en daar overgeplaatst in de minivan. Daar gaan we dan! 762 bochten in 90 kilometer! Ik had echt al gehoord dat mensen moesten overgeven etc. Fijn met mijn rommelende darmen. Het eerste stuk was nog plat, maar we gingen meer en meer de bergen in. Af en toe hield ik mijn hart vast. De bochten waren steil, scherp en er kwamen ontzettend veel tegenliggers en scooters. Ook elkaar inhalen was geen probleem in de steile bochten. Het begon al te schemeren en dan hoef je echt nog geen lichten aan te doen hoor. Allemaal geen probleem. We werden alle kant opgeschud. Terugschakelen hoeft ook niet. Gewoon doorgaan haha.

Toen het echt donker was werd het nog spannnender. Want ja groot licht opzetten is een ding, maar uitzetten als er een tegenligger komt is er niet bij. Je wordt verblind en ziet de bocht en afgrond bijna niet. Damn! Wat een bochten! In Europa zou dit gewoon niet kunnen denk ik.

Inmiddels kwamen er ook eens wat bochten naar onderen, de specialiteit van one chauffeur! In plaats van te remmen geven we gewoon gas! Oefff...

Ik weet niet hoe ik het voor elkaar kreeg maar viel half in slaap in de minivan. Niet heel diep want af en toe, nee met regelmaat, werden we alle kanten opgegooid. Het is ook de eerste keer dat ik daadwerkelijk m'n riem omdeed in die minivans. Wonder boven wonder had ik het overleefd, zonder te kotsen en ook mijn maag was nog in tact. Hoera!! Missie geslaagd!

Okee. We werden gedropt bij het busstation van Pai. Nu nog m'n hostel vinden. Een meisje vroeg wie waar sliep en we kwamen erachter dat wij in dezelfde hostel sliepen. Onze app zei 15 minuten lopen. Dat moest wel lukken. Een beetje buiten het centrum. Ze was van Brazilië, maar zou maar 1 nacht blijven want ze had zich vergist met haar vliegticket. Al snel vonden we het hostel. Het bestond uit een vijftal bamboohutten met daar elk een twintigtal bedden in. Alles was open en je had alleen een muskietennet boven je bed. De bedden waren hard, maar verder helemaal prima. Ik hield nu al van het geluid van de krekels. Ik was echt moe en had de aanbieding om mee te gaan naar het café afgeslagen. Eerst maar eens even slapen en wennen aan het nieuwe dorp, Pai it is!

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis