Na weer een heerlijk ontbijt van Yuji bracht hij mij naar de plaats waar ik kon liften en de rest zou erna naar het station gaan. Wederom kreeg ik grappige opmerkingen. Ze zeiden al dat ze wilden kijken haha maar niks ervan dat wilde ik niet. Maar kreeg ook respect van ze, want ze lachten wel maar ik was de enige die ging liften. Na uitgebreid afscheid ging ik ervoor!

Echt gek ik was meer zenuwachtig voor mijn eerste Japanse lift dan voor Taiwan. Maar toen ik eenmaal klaar stond was dat wel weer weg. Ik las in mijn Facebook groep dat het een 30 minuten zou duren gemiddeld. Na 20 minuten stopte een fancy blauwe raceauto en Ik kon meerijden! Yes!

Manoru was een man van 35 jaar. Zijn auto had turbo, heel vet! Net als Yuji trouwens, want daar had ik ook de teller op 170 km/h zien gaan in no-time. Haha tsja Tokyo Drift komt toch ergens vandaan. Heel gaaf! Hij was super aardig en sprak ook best aardig Engels. Zijn muzieksmaak was wel heel grappig. Hij vond One Direction helemaal geweldig. Moest er echt om lachen. Een kerel met een raceauto en One Direction, mooie combi! Het klikte wel heel goed en na een tijdje zaten we zelfs te dansen in de auto. Heel leuk! Hij heeft me helemaal tot aan mijn campingplaats gebracht. Wat een leuk begin!

Ik zette mijn tentje op en genoot even van de camping. Heel basic, maar prima. Er zijn geen douches, maar mensen gaan naar de onsen (hotsprings). Er stond nog een tentje dus was niet de enige. Asahikawa was niet echt bijzonder maar moest hier stoppen om verder te gaan. Wel was er een sakemuseum 6 kilometer verderop.

Ik nam mijn lunch in een grote supermarkt. Uiteraard weer sushi! Ik liep op mijn gemak naar het sakemuseum. Het museum was niet groot maar wel interessant. Wist eigenlijk amper wat van sake af dus weer wat geleerd. Uiteraard kreeg ik ook een beetje sake te proeven. Ik kwam in contact met de lieve vrouw en ze gaf me nog een speciaal boekje over sake. Er zijn diverse sake's voor verschillend eten etc. De brochures vond ik niet speciaal maar dit boekje ging ik bewaren. Met een grote glimlach zwaaide ze me uit toen ik vertrok. Ook de vrouw die de tuin onderhield gaf me een grote glimlach en een buiging natuurlijk. Ze vroeg of ik van Amerika kwam? Dat schijnt hier dé graag te zijn. Kreeg hem al eerder. Maar ook zij zwaaide me uit. Super lief!

Ik liep lachend terug naar de camping. Het was behoorlijk heet, maar gelukkig niet zo benauwd als in Taiwan. Op de camping ontmoette ik Kate en Shane. Zij waren van Nieuw-Zeeland en met hun tweejarig dochtertje aan het fietsen door Hokkaido. Ze hadden ook al heel veel gereisd. Ik zei dat ik ook van plan was richting Nieuw-Zeeland te gaan en direct kreeg ik te horen dat ze me hun emailadres zouden geven en dat ik kon komen overnachten. Mooi! Heb het adres bij die van Adrian en Janice gevoegd, de mensen van de Great Wall of China. Helaas waren er super veel muggen en het was niet te doen om buiten te blijven en zijn we de tent in gegaan.

Wederom klaar om te gaan liften! Biei was mijn bestemming, een stukje zuidelijker dan Asahikawa. Ik stond nog nauwelijks toen een zeer degelijke man voor me stopte. Hij sprak niet heel goed Engels maar we konden communiceren. Meneer Tabo was 71 jaar en over 2 jaar was die 50 jaar getrouwd met zijn vrouw. Ze gaan dan door Europa reizen voor een paar weken. Hij zette me af op het treinstation en via de toerist informatiebalie wist ik hoe ik naar de camping kwam. Ik wilde namelijk naar de Blue Pond, een prachtig helder blauw meer dat door vulkanische mineralen is ontstaan.

Ik nam de bus en kwam aan bij mijn camping. Wederom basic maar voor een paar euro per nacht hartstikke prima. Maar ook hier geen douche en oplaadpunt. Dat is wel vervelend. Moet nog even zoeken hoe ik precies kan opladen etc. Nadat ik mijn prachtige vijfsterrenhotel a.k.a. mijn tent weer had opgezet ben ik naar de Blue Pond gelopen. Ik was sneller dan menige auto want de file was enorm! Ik begreep dat de Japanners een lang weekend hadden want maandag was een feestdag, de dag van de zee. Het was erg druk rond het meer maar aangezien de Japanners super netjes zijn is het totaal niet vervelend. Geen geduw of geschreeuw en iedereen houdt rekening met elkaar.

Echt heel mooi het meer! Nog nooit zo'n blauw meer gezien. Heel bijzonder. Na ongeveer een uur ben ik teruggelopen en kwam ik tegen 16 uur weer aan. Aangezien ik geen douche had ben ik maar even flink gaan wassen en ook had ik mijn kleren met de hand gewassen. Er was verder niks in de buurt om te eten of nog om te doen dus rond 18 uur verveelde ik me best. Nu voelde ik me wel een beetje eenzaam, maar besloot mijn boek weer eens te nemen en lekker te lezen. Heb eerst een tijdje buiten gezeten, maar de muggen kwamen wederom uit dus tegen half 8 lag ik al in mijn tent. Voelde best stom mja wilde me niet laten lekprikken.

Ik lag lekker te lezen toen ik ineens hoorde "Hello, hello". Dus ik ging mijn tent uit en dat waren mijn buren. Ik had ze al gezien en al netjes geknikt eerder maar ze waren met vieren dus had ik ze verder met rust gelaten. Mijn buren vroegen of ik misschien bij hun wilde komen zitten. Ik werd helemaal blij! Natuurlijk wilde ik dat!! Ze hadden me gezien en ze hadden het erover dat een buitenlander alleen was. Het waren twee bevriende koppels. De mannen waren van Japan, Olga van Rusland en Lida van Tadzikistan.

Olga en haar man kampeerde vaker, maar het was de eerste keer kamperen voor Lida en haar man. Het was echt leuk. Olga sprak niet goed Engels maar het was leuk dat ik mijn paar Russische woorden die ik kenden kon gebruiken. Heel grappig! Herkende ook echt dingen die ze zei als ze onder elkaar spraken. Heel gezellig met hun!

Zo heerlijk! Je mag hier gewoon funkelen. Mijn scoutinggevoel kwam weer boven, zalig! Olga en haar man gingen nog even snel naar de hotspring en ik bleef met de andere twee over. De man maakte het vuur, maar dat was duidelijk zijn eerste keer. Als echte scout kon ik de slechte vuurtoren niet echt aanzien en heb het tactisch even overgenomen. Ze waren heel geïnteresseerd in het kamperen en hoe alles werkte. Hij wilde ook echt weten hoe ik het vuur deed enz. Ik knakte uit automatisme een tak op mijn knie en hij gebruikte de techniek meteen. Echt leuk was het! En het liet mij zien hoeveel ik eigenlijk door de jaren heen bij scouting geleerd heb en door het vele kamperen met mijn ouders.

Toen Olga en haar man terug waren werden de marshmallows uitgehaald en ook daar keken ze bij mij af hoe ik het deed haha. Zo gezellig rond het kampvuur en was echt blij dat ik niet meer alleen in mijn tentje lag te lezen. Uiteindelijk zijn we om middernacht gaan slapen. Wat een leuke, spontane avond weer!:) happy travels!

'S morgens werd ik meteen gewenkt door mijn buren. Ontbijt stond klaar en ze hadden al voor mij meegedekt. Super lief weer! Ze hadden heerlijke tosti's gemaakt met tonijn. Daarnaast salades en een verrukkelijke mais-crème soep! Wat een luxe. Ik voelde me weer schuldig dat ik niks had om te delen maar ik kreeg te horen dat ze heel blij waren met mijn gezelschap. Na het ontbijt heb ik mijn spullen verder ingepakt en na een uitgebreid afscheid van mijn lieve buren, klaar om naar Farm Tomita, vlakbij Furano, te gaan.

Het begon helaas wel net wat te regenen, maar gelukkig was mijn tent droog ingepakt. Ik moest eerst weer lopen naar de Blue pond want daar waren de auto's. Maar hoefde niet eens tot daar te lopen want ik hield onder het lopen al mijn bordje omhoog en een moeder en dochter stopte voor me.

Kana en haar moeder Atska waren voor een moeder-dochter weekendje onderweg naar de dierentuin. Ja dat moet ik helaas missen dit jaar, onze jaarlijkse moeder-dochter weekendje. Volgend jaar maar twee keer hè mam! Ik weet het heel vervelend. Snap ook niet dat mensen graag reizen en op vakantie gaan haha.. Ze konden me niet helemaal brengen maar kwam al een heel stuk.

Het laatste stukje naar Farm Tomita kon ik met een oudere man en zijn moeder mee die me voor de Farm afzetten. Furano en de omgeving, en met name Farm Tomita, staat bekend om de lavendelvelden. Wederom was het te merken dat de Japanners vrij hadden want het was enorm druk! De velden waren echt prachtig! Helemaal blauw en paars van de lavendel. Daarnaast waren er nog velden met andere bloemen. Prachtige kleuren en geuren. Er zijn ook heel veel shops met allemaal lavendel spullen. Geurtjes, handdoeken, kaartjes.. en nog veel meer. Maar ook.... lavendelijs! Tsja locale specialiteit moeten we natuurlijk proberen. Het was best lekker, maar de nasmaak was wel echt een beetje alsof je een wcspray in je mond had. Maar niet vervelend.

Toen ik net wilde gaan begon het echt te stortregenen. Echt balen! Mja heb even gewacht maar het stopte niet met regenen. Ben mijn backpack weer gaan halen bij een van de winkels, waar ik hem mocht zetten, en toen weer richting de grote weg gelopen. Gelukkig stopte meteen een auto voor me, want begon al aardig nat te worden en kreeg het langzaam koud. Het was een gezin met 3 kleine kindjes. Ze moesten best wat verhuizen om mij mee te nemen maar dat was geen probleem. Ze zorgden dat het paste. En zo was ik al snel terug in Asahikawa. Vanuit ging ik nu naar het noorden.

Ik wilde niet al mijn tent hier opzetten en dan weer niks te doen hebben dus ik besloot al te kijken of ik misschien al noordelijker kon komen. Wakanai was nog té noordelijk, dat zou ik voor het donker niet halen. Een man stopte voor me en kon me naar Nayoro brengen. Perfect!

Mijn telefoon was echter leeg en ik had natuurlijk niet meer kunnen kijken voor een camping. Sumihiro was echter een topkerel!:) hij belde voor mij zijn collega en die wist te vertellen dat in Bifuka, iets noordelijker nog dan Nayoro, een camping was die goedkoop was. Dus toen belde die de camping voor me en zou me daarheen brengen. Hij verontschuldige zich een aantal keren, want zijn huis was vies en een rotzooi anders had ik daar kunnen slapen. We moesten voor 20 uur op de camping zijn anders kon ik niet meer inchecken dus we hadden tijd genoeg. Sumihiro zei dat we langs zijn collega op het werk zouden gaan en dan zou die me brengen. Ik snapte niet helemaal wat de bedoeling was maar zou het wel zien.

Het was een astrologisch centrum. Ik mocht op kantoor mijn telefoon opladen en kreeg van een collega een hele rondleiding door het gebouw. De telescopen werden geopend en kreeg super veel informatie! Super gaaf! Het was echt jammer dat het zo bewolkt was vandaag anders hadden we de sterren kunnen zien zelfs op klaarlichte dag. Hij liet me wel door de telescoop een restaurant zien helemaal verderop in de stad. In de andere kamer was de mega grote telescoop. Het dak kon draaien zodat ze elke kant kon gebruiken. Het werd gebruikt door de universiteit van Hokkaido voor onderzoek. Wow! Was echt onder de indruk! Wie had dat gedacht dat ik bij een lift even meegenomen werd door een astrologisch centrum. Super leuk!!

Sumihiro was aan het bijkletsen met collega's. Ik maakte nog kennis met de baas en erna gingen we. Hij had echt veel voor me gedaan. Hij liep nog mee tot aan de camping en namen toen afscheid. Heel fijn en wat een verrassende dag.

Ik kon wel een douche gebruiken, maar wederom op de camping was geen douche. Er was wel een onsen maar daar was ik te laat voor aangekomen. 'S morgens zou die om 10 uur open gaan, maar toen ik om 10 uur daar was werd mij verteld dat dat de tijd van 2016 was en dat die nu pas open ging om 11 uur. Daar kon ik helaas niet op wachten want ik moest nog naar Wakanai en wilde de boot nog halen. Ik ging namelijk naar Rishiri en Rebun, twee eilanden die prachtig zouden moeten zijn. Baalde wel erg, want had me wel verheugd om even te relaxen in de onsen.

Al vrij snel stopte een gezin voor me met twee tienermeisjes van 13 en 15 jaar. De meisjes konden wel enigszins een beetje Engels maar waren te verlegen om veel te praten. Maar gelukkig hadden ze vertaalapps en we communiceerden zo. Ze vroegen of ik naar de onsen gegaan was, mja helaas dus niet. Ik zei dat ik in Rishiri zou gaan. Waarom ging ik niet in Wakanai, want zij gingen daarheen. Of ik met hun mee wilde gaan en dan zouden ze me erna afzetten aan de haven en had ik mijn boot om half 5. Nja niks op aan te merken op dat plan dus ik ging mee! Super leuk!

Ohhh wat was dat lekkerrrrrr!!! Het is gewoon echt vergelijkbaar met een sauna, met vele warmwaterbaden en bubbelbaden. Eerst ga je op een stoeltje zitten en was je je goed en dan vervolgens ga je de hete baden in. Iedereen is naakt, maar mannen en vrouwen zijn gescheiden. Genieten! En voelde me echt weer helemaal fris. Ben erna nog met het gezin gaan lunchen in het restaurant. Heb Ramen gegeten. Een soort Japanse noodles. Deze waren, net als de soba, koud, maar er zijn ook warme ramen. Heerlijk! Moeder en vader waren nog Pokémon aan het spelen onder het eten haha.. Tsja je bent toch in Japan he, het land van de Pokémon en andere animatiefiguren. Ik moest er wel echt om lachen.

Ruim op tijd was ik voor de ferry en we hebben nog foto's gemaakt met moeder en de dochters. Weer een super spontaan liftavontuur!:) Met vele "arigato's" (Thank you) nam ik weer afscheid, klaar voor mijn ferrytocht naar het eerste eiland, Rishiri!

Foto's komen echt snel!!

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis