We zouden rond 10 uur, na het ontbijt gaan varen met een bootje over de rivier. Lekker even wat langer slapen. Helaas lukte dit natuurlijk niet. We waren weer eens wakker geworden van een veel te koude airco. De bedden waren wederom best hard en rolluiken kennen ze niet in Vietnam. Mja zoals inmiddels bekend zijn mijn oogmasker en m'n oordoppen onmisbaar. Rinske was al vroeg wakker en wilde gaan wandelen. Ik werd wakker van haar gestommel, maar was nog veel te moe om op te staan. Lekker even op m'n gemak doen.
Na een uurtje kreeg ik al appjes. Ze was Marika en Arjen (het Nederlandse koppel van Sapa) tegengekomen. We wisten al dat ze er waren, want we hadden al een groepswhatsapp met z'n vieren voor foto's. Om half 9 zaten we al aan het ontbijt en direct erna konden we met de boot mee. We werden door een Vietnamees vrouwtje door de mooie omgeving geleid. Prachtig! Wederom een beetje apart om ons te laten varen, maar ja. Al vrij snel kwamen we Marika en Arjen tegen, zij kwamen in tegengestelde richting en we maakte snel fotos van elkaar voor op de groepswhatsapp. Na een uurtje varen kwamen bij een stuk waar we even pauze hielde. Meteen kwam er een bootje aan of we wat wilde kopen. Het zou eens niet zo zijn, haha. Ik zei direct nee, maar rinske kon niet weigeren. Of we ook meteen wat als fooi wilde kopen voor het vrouwtje wat ons rondvaarde, want ze was "moe". Tsja het zal wel moeten zeker. We kregen wel 2 ananasjes van haar. Zodra het varende verkoopbootje weg was maakte onze kapitein haar tas open en ja of we wat wilde kopen?! "Beautiful, Yes?" Jaja.. En weer 2 kleine beursjes gekocht voor 4 euro. Die kon ik wel gebruiken dusja op zich prima. Oh en of we ook nog een fooi wilde geven! Nee eigenlijk niet, maar hier heb je nog 0,80 euro. De man van het hotel had ons gezegd dat we 50.000 dong moesten geven (2 euro) no way, 20.000 was genoeg. We kennen inmiddels de vrienden, van de vrienden, van de vrienden van de Vietnameesjes-handel.
Maar goed. Eerst even door het dorpje wandelen met allemaal dezelfde souvenir winkels met bijna allemaal dezelfde spullen. Ik was al een aantal keer gevallen op hele leuke tassen. Die had ik nog niet eerder gezien in Hanoi. Mja eigenlijk waren ze te groot en onhandig om mee te nemen. Beautiful, Yes? Jaa kon niet anders zeggen dan ja. 50.000 dong. Wat? Zei je echt 2 euro? Yes yes. That one 70.000 dong. Okee dus ik heb net voor 2 minibeursjes 4 euro betaald en zou voor deze 2 mooie grote tassen nog geen 6 euro samen betalen?! Logisch inderdaad! ik vond ze heel erg leuk, maar was bang dat ze niet in m'n backpack pasten. Tsja jammer dan maar wat achterlaten! Ik moest ze hebben!! Ik heb niet eens afgedongen, want het was echt heel goedkoop. Was helemaal gelukkig ermee:D... Mam waarschijnlijk ook haha.

Even terug naar het hotel, lunchen en dan vanmiddag ergens met de fiets op pad. Tsja we blijven Hollanders he. Aangezien het dorp bestaat uit 1 lange straat, kwam je vaak op hetzelfde uit. En wie zaten er aan het tafeltje? Marika en Arjen! Zij moesten ook nog lunchen, dus dat werd met z'n vieren! Gezellig!!:) ze waren al gaan fietsen en hadden de trappen naar het uitzichtpunt al beklommen. Ze vertelde dat het best zwaar was om in de hitte al de trappen op te lopen en dat ze helemaal bezweet waren. Ze zeiden ook om dichte schoenen aan het doen. Hmm.. Echt zo erg? We kregen er al minder zin in haha. Maar goed even nog genieten van de heerlijke springrolls en dan op de fiets!
We lazen ook op Facebook en nu.nl dat het in Nederland zo'n vreselijk weer was en er vanwege de regen, de langste file van het jaar was. Daar konden wij ons dus niks bij voorstellen met 30+ graden, in onze korte broeken en topjes, zon, en hitte.. Moet ik nog doorgaan? Sorry ik zal wel stoppen..
Hop hop op de fiets en gaan! De gammele fietsjes waren niet echt gemaakt voor onze lengtes. Maar we waren onderweg. Alle mensen die we tegenkwamen begroeten ons heel vriendelijk of zwaaide naar ons. Rinske kreeg alweer te horen hoe "beautiful" ze is met haar witte huidje en donkerblond haar. Ik ben inmiddels iets bruiner. Hier is hoe witter je bent hoe mooier. Op onze boot in Halong Bay lag er zelfs crème om je witter te maken. Dat gebruiken ze hier ook overal. De Vietnamezen pakken zich ook helemaal in. Mondjekapje, iets rond hun hoofd, hun strohoed op, zelfs handschoenen worden gedragen om maar geen zon te hoeven krijgen. Enkel een spleetje zodat ze kunnen kijken. En wij juist het tegenovergestelde.
Maar goed na een 20 minuten fietsen kwamen we bij de berg aan met de vele trappen. Mooi vanaf onder, maar damn wat zijn het er veel. Maar goed, let's go. Na de eerste 20 treden al aan het hijgen. Zweetdruppels kwamen al. En het werd erger en erger! Man! Hoeveel kun je zweten?! Hele stralen liepen langs ons gezicht en zelfs langs m'n benen. M'n topje was doorweekt. Die warmte hier was killing! Zelfs het Vietnamese gezin wat ongeveer tegelijk met ons omhoog liepen waren bezweet! Dat zie je niet zo snel dat zij zweten. Het was het echter wel echt waard!!! Wat een uitzicht waanzinnig!! Eerst even uithijgen en dan genieten van het moois. We zagen de rivier waar we vanochtend gevaren hadden. Nu met veel meer boten als toen wij er waren. Wederom top geregeld door Eric! We genoten nog van het uitzicht en liepen vervolgens de lange trap weer terug naar onder. De Vietjes liepen ook weer ongeveer gelijk met ons. Bij een plateautje was de vraag of we met de vrouw op de foto wilde. Tis maar wat je wilt, bezweten koppen, natte shirts en haar door de war. Schijnbaar boeide hun dat niet en vonden het fantastisch om met de witte, grote Europeanen op de foto te gaan. We zijn een ware attractie af en toe. Maar goed, onze groupies zijn gelukkig dus wij ook. Thank you thank you!
Na weer een ritje met de fiets terug kwamen we Marika en Arjen weer tegen die een drankje aan het drinken waren. Zij waren nog even de andere kant op gefietst. Dat gingen wij ook doen. Ik voelde me zo smerig van het zweten. Zelfs al zou ik 3 uur bodypumpen dan nog zweet ik niet zoveel als trappenlopen in die hitte hier. Ben meteen gaan douchen toen we terug in het hotel kwamen, heerlijk. Rinske was nog even in haar dagboek gaan schrijven. Toen ze terugkwam bleek een Vietnamees meisje van 14 haar gevraagd te hebben om haar Engels te leren en heeft met haar een half uur gesproken. Ook dat gebeurd hier veel. De Vietnamezen willen graag Engels leren en hebben hun standaard zinnen: hello where you from? How are you? Zodra je antwoord geeft snappen ze het vaak al niet meer haha. Ook serveesters of mensen in het hotel of hostel zeggen vaak maar gewoon standaard ja op alle vragen. Dat doen wij ook als zij een poging doen tot Engels of iets wat erop lijkt. Ah Yes, nice! Geen idee wat ze zeggen.
Nadat ook rinske gedoucht was en onze backpacks weer redelijk op orde waren en ik plaats had gemaakt voor m'n nieuwe tassen zijn we in het dorp, de straat dus gaan eten. En ja 3x raden wie we weer tegenkwamen. Marika en Arjen. Zij hadden net gegeten en moesten wachten op hun nachtbus. Wij hadden het wel even gezien met rijst en noedels dus voor de verandering eens een burger met friet. Eigenlijk helemaal niet echt lekker, want ze waren niet zoals in Nederland. Maar toch smaakten ze ons goed. Terug naar het hotel en lekker vroeg slapen. Die warmte vreet energie en we merken dat we vaak erg moe zijn. Dusja ik ga m'n oogmasker en oordoppen weer zoeken en lekker slapen! Welterusten!

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis