Ik voelde me zwaar. Ik kwam nauwelijks vooruit en had echt helemaal geen zin om te gaan liften. Was mezelf echt lastig. Ben maar eerst in de 7-Eleven wat gaan bloggen, maar pff had nergens zin. Ik wilde graag Osaka uit, maar had geen zin om op te staan. Uiteindelijk mezelf vooruit gesleept. Ik was ook nog eens verkeerd gaan staan om te liften. Op zich wel een weg naar Kōbe, maar schijnbaar nam die niemand. Het was heet en ik was mezelf lastig. Ik wist ook niet direct wat ik eraan kon doen. Moest maar zo snel mogelijk opschieten dan zou ik in Kōbe wat meer rust kunnen nemen.

Een man zei me naar route 2 te lopen. Na een tochtje dat ellendig lang leek te duren kwam ik aan bij de goede weg. Voor mijn gevoel duurde het deze keer echt lang, maar het kwam gewoon door mezelf. Probeerde mijn gedachte te ordenen en positiever te denken maar het lukte gewoon even niet. Ik was echt mega blij toen een gezin voor me stopte.

Een super enthousiaste vrouw, Satsu, met haar man en dochter namen me mee. Door Satsu's enthousiasme werd ik ook weer wat vrolijker maar bleef me zwaar voelen. Ze had een foto van gemaakt en me toegevoegd op Instagram. Later zag ik dat ze de foto gepost had met een heel Japans verhaal erbij. Heb het later laten vertalen. Ze had mijn hele verhaal opgeschreven haha. Ik was 26 jaar, nu 5 maanden aan het reizen, mijn hele reis tot nu toe en dat ik hierna naar Indonesië zou gaan. Ik was aan het liften en had nog geen idee wanneer ik naar huis zou gaan. Haha de reacties waren ook heel leuk dat ze jaloers waren en de lotto wilde winnen enz. Moest super hard lachen toen ik de vertaling hoorde.

Eenmaal afgescheid genomen wilde ik eigenlijk Kōbe gaan verkennen maar van de gedachte dat ik moest lopen werd ik al moe haha. Wist echt niet wat er met me aan de hand was maar blehh ik zat met mezelf in. Ben dus maar lang bij een convience store gaan zitten. Erna heb ik nog in een park gelegen waar ik later zou gaan slapen, maar zelfs met mijn muziek op kreeg ik mezelf niet echt bij elkaar geraapt. Een groep jongeren was een dans aan het oefenen en ze droegen typische Japanse costuums, dat was wel leuk om te zien.

Ben nog naar de Starbucks een verhaal gaan uploaden en wachten tot ik naar het park kon. Echt níks gedaan en ergens irriteerde het me een beetje maar van de andere kant riep mijn lichaam me gewoon even op de rem dus dat moest ik maar accepteren.

Het was super heet en ik besloot om mijn tent niet op te zetten maar gewoon zo op mijn matje te gaan slapen met mijn slaapzak. Mijn zwervergehalte wordt steeds erger haha, maar ik had echt heerlijk geslapen. Het was echt een super chill park. 'S morgens om 5 uur mijn slaapzak opgevouwen en erna op het veld nog wat verder geslapen in de zon.

Ik voelde me wel wat energieker, maar nog altijd niet volledig fit. En het was wederom zó heet en benauwd. Met moeite liep ik met al mijn spullen richting het centrum. Kōbe is een kleine stad met een paar leuke bezienswaardigheden. Ik mocht mijn spullen gratis bij de informatiebalie laten staan en kon even rondslenteren. De buurt Kitano is heel leuk. Er liggen daar wat oude huizen die nu als wat museumpjes dienen. Heel sfeervol stuk en leuk om doorheen te lopen.

Ik werd nog aangesproken door een jongen met zijn vader. Hij moest voor school huiswerk maken en aan buitenlanders Engelse vragen stellen. Ja die kinderen moeten zelfs in de zomervakantie huiswerk maken. Ze hebben ook elke week nog sportactiviteiten en andere culturele activiteiten. Ook leraren hebben maar 1 of 2 weken echt vakantie. Ik zie ook nog steeds vele studenten in schooluniformen rondlopen. In Tokyo had ik ook al vragen van een kind beantwoord over een of andere Japanse drumband.

Heb nog een tempel bezocht en ben door Chinatown gelopen. Niet heel speciaal, maar verder prima. Daarna had ik het wel gezien.

Ik wist dat niet ver van Kōbe, Suma Beach lag. Ik had die tip al gekregen van de Nieuw-Zeelander waar ik mee gelift had in Hokkaido. Het was niet ver en de prijs van de trein was niet veel. Het woog niet op om in de mega hitte te gaan wachten op een lift. Dus ik haalde mijn spullen bij de lieve meneer van de tourist information en Inge childe hem even super hard op het strand! Moest echt even energie bijtanken. En ja een strand is ook weer mooi om op te slapen en koude strand douches zijn prima om te douchen en wat kleren onder te wassen. Happy me! Meer heb ik niet nodig.

Dus de hele middag liggen bakken op het strand. Eindelijk ook weer eens even echt mijn kleur bijwerken. Iedereen zei wel nog steeds dat ik bruin was op de foto's, maar mijn armhaartjes werden toch weer langzaam bruin in plaats van blond. Nja nu kan ik weer zeggen dat ik inderdaad weer écht bruin ben!:) Tsja, het leven van een backpacker is soms echt niet makkelijk hoor! Haha.. Het bevalt me ondanks dat toch nog steeds!:)

'S avonds weer het "hanabi", vuurwerk, van kinderen en jongeren gezien en wachten tot ik kon slapen. Mijn vorige nacht zonder tent was me goed bevallen dus ook op het strand besloot ik lekker in de open lucht te slapen gezien de hitte. Er was wel heel veel politie op het strand die af en toe een ronde maakte. Ze riepen om 21 uur dat er geen vuurwerk meer mocht worden afgestoken en iedereen vertrok. Ik dacht dat iedereen ook van het strand af moest dus ik was doorgelopen. Bleek achteraf niet zo te zijn, mja mijn Japans is niet zo best.

Ik had een plek gevonden die wat meer afgelegen was en wat verder van de politie af was. Lag al te bijna te slapen toen een politie langs fietste. Ik dacht oeps die gaat me zeggen dat ik hier weg moet, maar hij zei iets heel vriendelijks wat ik verder niet verstond en fietste toen weg. Nja prima, liggen en slapen:). Ideaal dat ik nu gewoon zonder tent kon slapen dan maakte het ook niet uit.

'S morgens de zon weer zien opkomen en weer terug naar het drukke gedeelte van het stand gelopen en uiteraard nog even mijn ogen dicht gedaan. Er kwamen weer meer mensen en ik besloot nog meer even te blijven zonnen. Het was wederom super heet. Ik wilde naar Himeji, maar de enige echte bezienswaardigheid hier is het kasteel. Deze scheen echt de moeite te zijn. Maar hierdoor kon ik wel nog even blijven liggen aangezien Himeiji niet zo ver was.

Uiteindelijk vertrokken, later dan ik eigenlijk wilde. Ik werd opgepikt door een vrouw met haar ouders. Ze sprak goed Engels. Ze was net in verwachting van haar eerste kind. Ze hadden geen plannen en haar vader wilde me graag brengen. Ze zette me af voor het kasteel, zodat ik nog net voor sluitingstijd het kasteel kon zien.

Het kasteel was inderdaad echt heel erg mooi en groot van buiten. Van binnen was het ook wel mooi, maar er was niet heel veel te zien. Het waren houten kamers en dat was het eigenlijk. Had daar iets meer van verwacht. Van buiten wel echt indrukwekkend. Het witte kasteel schitterde mooi in de avondzon.

Ik had weer in een park willen slapen, maar Ik vond geen echt park. Het enige grote park in de buurt op mijn kaart bleek een begraafplaats te zijn. Het stadspark was echt te ver van waar ik was. Ik voelde me ook wat onrustig. Ik wist niet precies hoe mijn vervolg ging zijn en hoe en wat. Ik wilde even wat tijd om dingen uit te zoeken etc. Ik vond een redelijk betaalbaar hostel en ben daarheen gegaan.

Het was een leuk oud gebouwtje met vriendelijke mensen. Heb even mijn tijd genomen dingen uit te zoeken en alles even op een rij te zetten.

Satsu had me namelijk voor na Hiroshima een vriendin geregeld die me verder kon brengen. Op zich echt heel fijn natuurlijk, maar het bracht me ook een beetje in de war. Ben niet meer gewend om zo ver vooruit te plannen haha. Maar na wat research en uitzoekwerk had ik de controle en rust weer terug:).

Op naar Hiroshima!

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis