Het regende ontzettend hard, maar de temperatuur was zeer aangenaam. Gab fietste voorop. Aangezien ik wilde nadenken had ik ook geen zin om op de route te letten dus had mijn navigatie bewust uitgelaten. Kon hem altijd wel weer aanzetten. Ik merkte dat het me goed deed. In begin had ik nog mijn poncho en jas aan, maar die had ik uitgedaan toen het even droog was. Even later regende het weer maar ik genoot ervan! Het was alsof de regen alle narigheid van me afspoelde. Ik voelde me sterk en energiek. Ik was klaar voor de laatste confrontatie. Ik had het ervoor ervaren als opgeven, maar ik gaf niet op! Ik koos voor mezelf!! Mijn eigen geluk, mijn eigen plan!! Ik was beter dan hem en hij zou me niet klein krijgen. Misschien voor even, maar wie het laatst lacht, lacht het best. En dat zou ik zijn!

Ik ging de afgelopen 2 weken na. Ik was naïef geweest in een aantal dingen, maar dit was de laatste keer. Veel te vaak hebben mensen (bewust of onbewust) van mijn naïviteit geprofiteerd. Ik kon geen nee zeggen, maar nu koos ik voor mezelf! Ik moest hem misschien wel dankbaar zijn. Ik weet uit ervaren dat een dieptepunt, een hoogtepunt kan zijn omdat je er sterker uitkomt. En nja ik zou er nu ook sterker van worden. Inge versie 7.3 was een feit (7 maart!! haha #ikhebietsmetdatums.. neem aan dat ik niet hoef te vermelden dat dat mijn eerste reisdag was)! En klaar voor versie 8, 9 en 10!

Ja naïef, maar ik heb ook veel dingen gedaan die ik eerder niet deed. Ik had hem aangesproken en gezegd wat ik vond en voelde. Aanspreken was niet iets wat ik vaak deed, meestal dacht ik "ja laat maar, zo erg is het niet". Ondanks dat ik wel van dingen/opmerkingen/mensen last had. Als ik wel eens iemand aansprak reageerde ik vaak te emotioneel en kwam het er ook niet goed uit. Nu had ik mijn rust bewaard maar wel alles gezegd wat ik wilde. Hij had er niks mee gedaan, maar dat was zijn probleem! Het was van mijn hart af. Ik ging niet meer bang zijn om te falen. Beter opgeven en het geprobeerd te hebben dan niet te zijn begonnen. En het fietsen ging ik wel missen, mja alleen wilde ik niet fietsen.
Naast mentaal sterker had het fietsen me uiteraard fysiek ook sterker gemaakt. Had eindelijk eens wat bovenbeenspieren.

Ik merkte al dat Gab harder fietste dan normaal, maar kon hem goed bijhouden. Het nadenken en de regen gaf me power en was echt goedgehumeurd. Geloof dat hij aanvoelde dat ik alleen verder zou gaan. Voor mijn gevoel voelde die aan dat die me onderschat had, mja. Het werd droger gelukkig. Na een van de stops fietste Gab al snel van me weg. Ik was wat langzamer met opstappen en kreeg het niet bijgebeend. Mja het boeide me echt niks. Hij wachtte maar, of niet dat boeide me ook niet. Ik had helaas een rood stoplicht en moest echt wachten, maar uiteraard fietste hij door zonder om te kijken. Toen ik bij een splitsing kwam heb ik toch maar mijn navigatie aangezet aangezien ik hem niet meer zag. Even later kwam ik aan in Tainan.

Het kon me echt niet schelen. Moest er wel om lachen eigenlijk, wat een klein kind. Mja zou wel zien of ik hem nog zag of niet. Ik zag later dat ik een bericht had van Joan en dat we in buurt in Tainan bij een vrouw konden blijven slapen, helaas allebei. Ze dacht eerst dat ze misschien enkel vrouwen wilde laten slapen maar schijnbaar niet. Had het adres en om 21 uur zouden we daarheen kunnen gaan. Ik ben wat tempels gaan bekijken.

Tainan staat bekend voor de Nederlandse geschiedenis. De V.O.C. heeft lange tijd Taiwan in bezit gehad voordat de Japanners en Chinezen Taiwan innamen. Aan Fort Provintia is niet meer te zien dat dit ooit Nederlands was, maar fort Zeelandia duidelijk wel. Het was echter al dicht toen ik in dit gedeelte van de stad (Anping) aan kwam. Anping lag wel aan de haven en besloot om even lekker aan de haven na te gaan denken. Ik liep door leuke straatjes.

Bij een terrasje zaten wat Taiwanezen te genieten van hun zondag, duidelijk aangeschoten. "Hellooooo" riepen ze heel vriendelijk na me. Ik werd er vrolijk van. Ze wezen me erbij te komen en kreeg direct een glas met drank. Ik zei een beetje en ze schonken me wat in. Engels spraken ze niet. Het was een of andere goedkope, maar super sterke wodka. Echt smerig. Hij had het al aangelengd met ijswater maar na paar slokken voelde ik het al haha. Kreeg ook meteen stokjes met eten in mijn handen geduwd. Heerlijk van die spontane momentjes. Dit is wat Taiwan zo speciaal voor me maakt, de mensen! De vele glimlachen, zwaaiende mensen, de duimen omhoog en de vele hellooo's had ik ook fantastisch gevonden tijdens het fietsen! Oh en het mooiste: "Welcome to Taiwan". Zodra je met iemand in contact komt en ze spreken een beetje Engels heetten ze je welkom! Heb me in geen ander land zó welkom gevoeld als in Taiwan. Qua land land is het tot nu toe wel aardig vergelijkbaar met de Chinese steden, wat minder chaotisch en iets moderner, maar vooral de mensen zijn fantastisch!

Even later ben ik met een big smile doorgelopen en genoten aan de waterkant. Van Gab had ik nauwelijks wat gehoord maar het boeide me niet. Wat een zielige..

Ik wist dat het nog even fietsen was dus was ruim op tijd vertrokken. Mijn powerbank is het aan het begeven dus ik had zoveel mogelijk batterij van mijn telefoon gespaard voor mijn navigatie. Toen ik even onderweg was en ik moest wachten voor het stoplicht trapte ik door mijn versnelling heen en ging de ketting van mijn fiets... fijn! Kon er ook nog wel bij! Ik vond een tankstation en samen met een meisje en een jongen lukte het om de ketting er weer op te leggen. Zat helemaal onder het smeer. Mja moest snel door.

Ik had even WiFi en zag Gab's bericht. Waar ik was? Hij had een host gevonden. Ik reageerde dat Joan ons al eentje geregeld had. Oh dat had die niet gezien, maar was niet erg zei die. Grrr het was wél erg!! Bah bah bah.. egoïst! Mja ik was ergens blij dat ik hem niet zou zien en had het ook al bedacht dat het me niet verbaasd zou hebben dat als die een reactie op Couchsurfing zou krijgen dat hij daarheen zou gaan. Wat een mietje!! Belde hem, maar hij nam niet op. Wat een zielig figuur!!

Tsja en natuurlijk moest het net ook flink gaan stortregenen. Zeikkkkknat werd ik! Aaahhhh ik had het niet meer. Mijn batterij zag ik al snel dalen.. 10, 9, 8%... zucht! Ik moest zorgen dat ik er op tijd was. Ik prentte snel het adres in mijn kop zodat ik in elk geval kon vragen als mijn telefoon zou uitvallen.

Het was inmiddels pikdonker, ik was zeiknat en had honger, maar durfde niet te stoppen voor eten. 6, 5%.. ik kon door de regen mijn telefoon niet meer bedienen. Moest stoppen om hem af te drogen en even snel te kijken waar ik heen moest. Ik voelde me zo rot! Waar had ik dit aan verdiend?! Pff.. ik fietste als een gek 4,3,2%... Aaaahh!!

Eindelijk zag ik een bord met de straat erop! Oeff.. nu snel fietsen zodat ik nog een procentje had om een bericht te sturen. Pff.. was er! Ruim op tijd dus kon nog een bericht sturen en snel wat eten halen. Toen ik mijn fiets keerde sloeg die me ook nog op met mijn backpack en nam mij mee. Grrr.. viel niet hard maar pffff het was niet mijn dag! Ofja eigenlijk namiddag, de rest was best goed geweest. Ik had het gehad. Ik was zooo blij toen de vrouw, Kay, me kwam halen.

Een douche deed wonderen en Kay was super vriendelijk. Ze was wel verbaasd dat ik alleen was. Legde het een beetje uit, zonder teveel te zeggen. Had daar geen zin in en nja wilde toch mijn professionaliteit behouden. Ze vond het ook maar raar, maar ik was welkom! Sliep op haar bank, dus nu eens echt "couchsurfen" haha. Mja had een slaapplek! Boeit me echt niet waar ik slaap.

Ze was al 40 maar dat had ik er echt niet gegeven. Ze gaf Engelse les aan middelbare scholieren. Ze had haar master in Engeland gedaan en daar had ze best de touwtjes aan elkaar moeten knopen qua geld en ze had zich bedacht dat als ze terug was mensen in elk geval gratis wilde laten verblijven. Dus zodoende is ze gaan couchsurfen. Zelf reisde ze wel, maar altijd met vrienden. Volgend jaar gaat ze naar IJsland met een vriendin, als cadeau voor hun eigen 40e verjaardagen.

Ze moest vroeg om te werken, maar ik mocht blijven liggen. Hoefde maar gewoon de deur dicht te trekken. Vond het wel fijn. Ben begonnen met mijn backpack te herpakken en mijn foto's op mijn computer te zetten. Had geen wifi bij haar maar had me voorgenomen om weer even te gaan bloggen om mijn gedachtes op een rij te zetten. Voelde me echt verward en wist het gewoon even niet meer. Was totaal de controle kwijt voor mijn gevoel. Wilde teveel tegelijk. Had eindelijk weer eens ansichtkaartjes gekocht en die nu geschreven en die zou ik versturen. Daarnaast moest ik mijn fiets gaan proberen te verkopen. Geen idee waar en hoe ik moest beginnen, mja inge alles komt goed! Dus zou mijn tijd gaan nemen. Even alles orderen in mijn kop.

Het was helaas maandag en dus veel was dicht, mja als ik al eens wist waar ik misschien mijn fiets kon verkopen zou ik al ver komen. Kay had me gezegd dat als ik om 19 uur terug zou zijn ze me een fietsenwinkel kon laten zien. Dusja dat was al iets. In een drogist (waar ik eindelijk deo zónder extra-whitener vond) sprak ik een jongen en die zei dat ik het rond de universiteit kon proberen. Nja oke dat was iets.

Ik fietste richting de universiteit en zag ergens een bureautje waar je iets kon huren. Dacht dat het om fietsen of scooters ging maar ben er nog steeds niet achter. Mja ze spraken aardig Engels en zochten op internet en vonden een bike store voor me. Kreeg het adres en de route. Toen ik die gevonden had bleek die inderdaad dicht, maar de kapster naast de fietsenzaak zei dat die morgen open was. Het was inmiddels al begin van de middag en besloot bij de Starbucks te gaan bloggen. Had nu wel wat input en als ik nog een nacht bij Kay zou kunnen blijven kon ik dan de hele dag besteden aan mijn fiets verkoop.

Het bloggen hielp me echt heel erg. Heb aardig wat tijd in de Starbucks gezeten. Muziek op, lekker van me afschrijven. En ja sommige mensen weten op het goede moment me een bericht te sturen dus kon me even lekker uitkotste. Heel fijn!:) wat moet ik toch zonder de mensen thuis!!!!

Ik wilde wel Fort Zeelandia nog gezien hebben dus ben nog even gaan fietsen. Het Fort was heel leuk en het klinkt stom maar het zien van de Nederlandse vlag deed me goed. Even een klein beetje thuisgevoel nu. De afstand leek ineens een stuk kleiner. Ben weer naar de haven gelopen en nu ik batterij genoeg had kon ik lekker even muziek luisteren. Even wat powervrouwensongs op om mijn eigen "power vrouw" weer omhoog te halen. Haha klinkt lekker feministisch maar dat valt wel mee. Ik typte weer een nieuw blog en voelde me met de minuut beter worden. Even de rust, mijn gedachtes en afgelopen dagen verwerken.

Liep terug en toen ik nog wat grote glimlachen kreeg van 2 oude vrouwtjes voelde ik me weer helemaal goed. Terug bij mijn fiets zag ik ook nog dat Kate me een super lieve recensie op de Couchsurfing (CS) app gezet had. De kers op de taart en met een grote glimlach fietste ik terug naar Kay.

Ik mocht van Kay nog een nacht blijven, maar ze zou pas om 22 uur 's avonds terugkomen. Mja dat maakte me niet uit. Amuzeer me wel tot die tijd. Helaas was de fietsenwinkel die zij bedoelde alleen voor nieuwe fietsen en wilde die mijn tweedehandse fiets niet aannemen. Nja ik zou hem wel kwijtkomen.
We hebben nog even gekletst en toen lekker gaan slapen.

Rond 9 uur was ik net klaar om te vertrekken toen het begon te regenen. Gelukkig was het snel droog. Toen ik wifi vond zag ik dat Gab nog een bericht gestuurd had. Hij zou rond 9 uur vertrekken en had mijn zijn route gestuurd en zou naar een tempel gaan. Ik dacht ben je nu echt zo dom?! Eerst van me weg fietsen en dan doodleuk me weer even je planning sturen. Heb hem maar kort een bericht gestuurd dat ik met hem had willen praten maar dat die niet op me gewacht had en dat ik nog een nacht zou blijven. Ik kreeg terug dat die teruggefietst was maar me niet kon vinden.... jep en ik ben de Kerstman. Hij zou me wel onderweg zien en het mooiste..... "let me know if you need help".... ha ha ha! Heb niet meer geantwoord.

De bikeshop was open, maar helaas gebaarde die dat die genoeg fietsen had. Balen! Nja richting universiteit. Sprak een jongen en die wees me de weg over de campus. Er was een fietsenstalling waar mannen fietsen aan het repareren waren. Kon hem inderdaad verkopen. Met een student die als tolk fungeerde. Kreeg er helaas wel maar 300 dollar voor, 8,83 euro. Had er 1000 dollar voor betaald en 200 dollar voor het oudijzer als bagagedrager. En daarnaast had Gab nog "tools" gekocht die we nodig zouden hebben... Jep de oude naïeve Inge was erin getrapt... dat geld was ik dus ook kwijt. Dusja denk dat ik in totaal een verlies van 40 euro had, mja als ik alles met de bus/trein gedaan had, was ik waarschijnlijk meer kwijt. Was hem kwijt! Wel jammer, was toch wel handig om door de steden te sjezen haha. Maar bovenal was ik nu van Gab af. Helaas heb ik de laatste confrontatie dus niet kunnen aangaan. Ik was er klaar voor geweest, mja helaas is de bangeschijter er vandoor gegaan.

Nu zit ik lekker op een bankje in het park te bloggen met muziek op mijn kop. Kreeg nog lieve berichtjes van mam en mijn broertje en dat deed ook weer goed. Hoofdstuk afgesloten!!! Morgen ga ik verder richting Koahsiung.. alleen!! Go, Inge:)

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis