Zoals beloofd een nieuwe update van afgelopen week in Mongolië. (Paas)Zondag was vooral chill dagen om bij de komen van de intensieve hikingdagen en koude kampeernachten. Op maandag kregen we langzaam meer energie en besloten we naar de "black market" te gaan. Het was ongeveer 40 minuten lopen maar het weer was aangenaam en leuk om de stad wat verder te zien. De markt was erg groot en je kon letterlijk alles kopen; van meubels tot (tweedehands) kleren en van fietsen tot schapenhuiden en andere Mongoolse souvenirs. Ik had niet echt wat nodig maar vond het leuk om erover heen te struinen. Judith had wel een aantal dingen gekocht. Misschien dat ik aan het einde van mijn Mongolië-reis ook een schapenvel ga kopen. Judith had zowel een lammetje als een schapenvel gekocht. Het lammetje vond ik echt zielig en wil ik echt niet kopen. Zeker na mijn laatste paar dagen, maar dit volgt later. Het was wel een leuke besteding van onze middag maar verder niet heel speciaal. We hadden ook aardig wat tijd besteed om te kijken waar we vervolgens heen wilden. Het is niet echt heel makkelijk om dingen uit te zoeken hier. Het is eigenlijk ook het verkeerde seizoen. Zelfs Lonely Planet zegt dat april-mei de minste maanden zijn om Mongolië te bezoeken haha. Ook qua weer was het een gepuzzel. We wilden eigenlijk wel weer kamperen maar -16 graden 's nachts was net een beetje té om in een tent op een dun matje te liggen. Dus een deel wat ons boeiend en mooi leek viel af. Mja we hadden gevonden dat in Tariat een White Lake zou zijn en een vulkaan. Maar om daar te komen moesten we eerst met de bus naar Tsetserleg. Het was ons nog niet helemaal duidelijk hoe we dan vervolgens naar Tariat zouden komen, maar na lang wikken en wegen besloten we maar gewoon naar Tsetserleg te gaan en daar te kijken hoe en wat.

Dus op dinsdag om 14 uur zou onze bus vertrekken vanaf het grote busstation. We namen de stadsbus om 11 uur zodat we tijd genoeg hadden om uit te zoeken waar we kaartjes moesten kopen en welke bus we moesten hebben. De busrit duurde ongeveer 8 uurtjes dus prima te doen. De laatste twee uur waren wel dramatisch met veel te harde Mongoolse prachtiggggggeeee muziek (jep ik ben zéér sarcastisch!!). We hoorden het door onze eigen muziek heen. De videoclips zijn misschien nóg wel erger haha. Wij hebben nogal Amerikaanse invloeden met half blote vrouwen en alcohol en technische snufjes erin. De Mongolen daarentegen hebben vooral hun nationale trots in videoclips. Ik heb geen enkele clip gezien waar er geen paarden in voorkwamen en yurts (mongoolse nomadententen). Ofwel de zanger zat op een paard of er kwamen paarden in beeld op de achtergrond etc. Ook de Mongoolse melkthee en hun "heerlijke" specialiteiten (jaa sarcastisch! kom hier nog op terug:P). Het gejengel ging maar door, maar om ons heen vonden de Mongolen het schijnbaar prachtig. Nja ook dit hadden we uiteindelijk overleefd en kwamen in het donker aan in Tsetserleg.

Helaas was Fairfield Guesthouse het enige wat echt degelijk was zover we konden lezen op internet en blogs. Het was ook echt een chill guesthouse, maar alleen boven budgetprijs. 14 dollar per nacht exclusief ontbijt. Ik weet het, het is nog steeds niet heel veel, maar als je 7 dollar inclusief ontbijt gewend bent is het toch balen. Je wordt als backpacker echt een krent haha. Mja de bedden waren echt heel relaxt.
Na een heerlijke nacht was het weer eens echt tijd voor actie! Hup in de benen... dachten we! Toen we de gordijnen openden lag er een enorm pak sneeuw en alles was wit. Blij dus dat we niet in ons tentje lagen. Mja balen.. Wederom wat onderzoek gedaan en nog steeds niet heel veel verder gekomen. Na een paar uur was een groot gedeelte gesmolten en kwam de zon weer uit. Nu dus wél echt tijd voor actie! We liepen de heuvel op naar een tempel. De grote boeddha keek uit over de stad en wij kregen ook al een mooi uitzicht. Vanuit de heuvel konden we hoger klimmen langs rotsen zodat we boven op de berg kwamen. Het was echt een behoorlijke klim en af en toe best een uitdaging. Het uitzicht was het echter meer dan waard! De stad was ook echt groter dan ik dacht. Het guesthouse was in dezelfde straat als het busstation en ik dacht dat er maar enkel straten waren. We genoten van het uitzicht maar de wind was heel sterk. We zagen ook weer donkere wolken met neerslag dichterbij komen dus liepen weer terug. We waren nog maar net binnen toen de sneeuw weer losbarsten.

Pff.. we wisten nog steeds niet helemaal wat we moesten en/of konden. We hadden wel enigszins achterhaald dat we de bus konden nemen nar Tariat maar we zouden pas laat aankomen. Dit is op zich niet erg, maar we vonden dat er maar een enkel guesthouse was. Dit was én wederom aardig prijzig én daarnaast had ik 2 verhalen gevonden over oplichterij door die mensen. Er was ook maar 1 reactie op TripAdvisor. Deze was wel positief, maar kon net zo goed door hun zelf gepost zijn. Niet heel aanlokkelijk dus. Ons guesthouse bevestigde dat dit het enige was in Tariat. We hadden al diverse opties overwogen om te kamperen, te hitchhiken of andere mogelijkheden gezocht, maar het was allemaal niet ideaal. We zouden in elk geval nog een nacht in Tsetserleg blijven en dan weer een flinke daghike maken aangezien het weer beter zou worden. 's avonds hebben we voor zonsondergang nog even een rondje door de straatjes met de kleurrijke huisjes gemaakt.

Ik was er echt klaar mee met het gepuzzel. Ik vroeg Judith hoe graag ze naar Tariat wilde en we hakten de knoop door door niet te gaan. Het moest verantwoord zijn en het voelde gewoon niet goed. Helaas. Maar wat nu? Donderdagmorgen was de manager van Fairfield terug en we vroegen haar naar de opties. We konden naar een Yak herder gaan en verblijven bij een Mongoolse familie. Hij kon ons vanmiddag al komen halen en zouden dan voor 3 nachten blijven. Héhé, eindelijk een plan! Het werd dus een kortere hike maar nog altijd prachtig tussen de bossen en heuvels. Het was een hele mooie vallei en zagen uiteraard weer vele paarden. Na een beklimming van een berg hadden we prachtig uitzicht. We kregen ook een eerste kennismaking met yaks. Ik telde vlug; ongeveer 20 yaks en meer dan 45 paarden. Zo mooi weer. Bovenop de berg was het bijna windstil en we zaten/lagen heerlijk in het zonnetje. We werden allebei wat dromerig van dit heerlijke weer en besloten een wekker te zetten en te genieten van een powernap.

Rond half 6 kwam de Mongoolse man en vrouw ons halen. De vrouw bleef in Tsetserleg en zou morgen met de kinderen komen, die zaten nu op school. We vertrokken in een truck over de hobbelpaadjes richting zijn ger/yurt, de Mongoolse nomadentent. We hobbelden steeds verder de velden in. Hij sprak nauwelijks Engels maar "sheep", "Yak" en "Horse" zijn hier de eerste en belangrijkste Engelse woordjes. Hij had een mooie plaats in een vallei tussen heuvels. Uiteraard was het heel basic maar dat wist ik natuurlijk. No problemo! De yurt is rond en binnenin stonden 3 bedden, een kleine kast a.ka. keukentje en een wasbakje. In het midden stond een kacheltje met de schoorsteen door het dak naar buiten. Het dak was half gesloten en rondom de schoorsteen volledig open.

Het was al avond dus tijd voor het diner. Ik hielp hem met de aardappels te schillen en de wortel en kool. Ik zag hoe hij ondertussen de "äfwas" deed. Een grote ketel werd op de kachel gezet en zo werd het water warm. Hij wreef met zijn handen door de vaat en de afwas was gedaan. De ketel werd schoongemaakt en werd nu gebruikt als pan voor het eten. Hij liet ons een schaal zien en vlees: "Yak". Oh we kregen yak te eten. Het zag er vreselijk uit en stonk nog erger. Hmm jammie! Samen met de groente en aardappel was het redelijk te doen maar het vlees is echt heel sterk van geur en smaak en erg taai. Geen aanrader! Ik wist al dat Mongolië niet bekend staat om zijn keuken dus gelukkig was ik enigszins voorbereid. Het viel me dan ook nog mee.

Met handen en voeten gingen het over zijn dieren waar die maar al te trots op was. Iets van 10 yaks, 160 schapen en 68 "sheep baby". Horse 4. De baby's yaks kwamen al nieuwsgierig door het hek kijken, super schattig. Hij wees op zijn klok en zei ons dat om 20 uur hij de schapen moest halen, tenminste dat maakten we eruit op. Om 20 uur waren we buiten en zag de schapen van over de heuvel vanzelf komen. Wow, super bizar! Ze kwamen gewoon vanzelf terug. Hij zei dat ze nu aten en rond half 10 naar binnen gingen. Judith en ik liepen de heuvel op en genoten van het uitzicht en de zonsondergang. Eenmaal terug in de yurt zei die ons dat wij de schapen moesten halen. Uh? geen idee.. moet ik echt achter die beesten aanrennen?! Nja we liepen de berg op en als "makke lammetjes" (sorry voor mijn woordspeling, maar kon het even niet laten:P) liepen ze vanzelf naar het hek. We zagen nu voor het eerst heel wat lammetjes en baby geitjes. Zo lief!

Hij jaagden alle dieren door het eerste hek. Hij liet toen merken dat de kleintjes achter een ander hek moesten. Wij moesten de lammetjes tegenhouden en hij jaagden weer alle schapen terug naar buiten. Vervolgens hebben we met zijn 3e de lammetjes achter het binnenste hek gejaagd en mochten de schapen weer terug in het grote deel. Weet nog steeds niet waarom ze gescheiden moesten worden maar dat kregen we niet gevraagd. Wat een gemekker! haha echt een kabaal maar wel heel leuk. Het hek ging dicht en wij terug naar de yurt. Best een karwei maar vond het wel heel leuk. Voor even (héééél even!!) dacht ik misschien moet ik me aanmelden bij Boer zoekt Vrouw als er een knappe boer zich voor deed, haha maar die gedachte verdween de volgende morgen metéén!!!

We hadden best goed geslapen en had het totaal niet koud gehad, maar om 6.30 uur stond de herder al naast zijn bed. Nja wij voelden ons verplicht om ook maar op te staan en hem met zijn dagelijkse werkzaamheden te helpen, wat het ook mocht zijn. Nou daar kwamen we snel genoeg achter: schapenstront scheppen! Yammieee op je lege maag en megaaaa vroeg in de ochtend (ZONDER koffie!!)!! Damnnn... Het hooi was ook super droog en de wind uiteraard aanwezig. Strontstof waaiden overal en voelde me echt mega smerig. Wat een feest... nee!! duidelijk geen boer-zoekt-vrouw voor mij!!! Hij had ook meteen een nieuw klusje voor ons. We moesten de schapenvacht langs de hekken weghalen, want de kleintjes aten dat op en konden erin stikken. Hij gaf ons wel complimenten over onze stront-opveeg-werkzaamheden. Tsja tenminste iets dan.

Gelukkig kregen we als ontbijt brood met jam en geen Mongoolse yak-specialiteiten. De Mongoolse melkthee is wel lekker trouwens. Verse yakmelk wordt gemengd met verse thee en heel veel zout. Ik ben totaal geen fan van melk maar dit is wel echt lekker. Het was pas 9.00 uur en we vroegen ons af wat we konden doen. We besloten met zijn tweeën maar een hike te gaan doen. De man vond het prima en ging met zijn crossmotor naar zijn vrienden van de andere yurts. We hadden een aardig tempo op en zagen wederom veel dieren. We verheugden ons wel op de komst van de kinderen zodat we hopelijk wat meer te doen zouden hebben, anders zouden het best wel lange dagen worden. Bovenop een berg vonden we weer een chillplek en genoten van onze eigen muziek. We wilden eigenlijk nog niet terug maar vermoeden dat we terug moesten voor de lunch.

De lunch bestond uit een soepachtig iets met uiteraard de heerlijke yakrotzooi. In begin zag het er echt heel smerig uit maar met wat groenten en noodles werd het toch nog aardig eetbaar. De schapen waren nog teruggekomen en dat mocht niet dus hij sprong weer op zijn motor om ze weg te jagen. Mooie kans voor ons om even wat vlees te dumpen en te vervangen voor groenten.
Na de lunch was het wederom een wat saaie bedoeling. HIj vertelde ons dat die om 16 uur de kinderen ging halen in Tserterleg. We zaten de tijd min of meer wat uit. Hij vertrok met zijn truck. We besloten wederom de berg op te gaan en nog wat kort te wandelen. Het waaiden echt heel hard maar vonden later een betere plek. Ze waren echt al lang weg maar we vonden het eigenlijk nog prima. Om half 7 keken we weer eens over de berg en zagen dat de truck terug was. Drie kinderen van 2, 4 en 7 kwamen ons begroeten en direct moesten we met de frisbee gooien. We waren echt heel blij dat er wat leven in zat nu want het was zo best een lange dag. We renden en speelden met de kids en moesten mee naar de yaks en de schapen.

Aangezien nu de kinderen en vrouw er waren moesten Judith en ik samen in een bed. Nja na ons kampeeravontuur konden wij alles aan dus geen probleem:). We gingen allemaal tegelijk naar bed. Echt heel gek dat die kids tot 22-22.30 uur opbleven. Het kleinste meisje van 2 jaar kreeg nog de borst. Dit was ook wel even raar. Had ik echt niet zien aankomen, maar de moeder vond het schijnbaar niet erg dat wij erbij waren. Ondertussen moesten wij nog foto's laten zien van onze familie en hadden de kleintjes onze camera op de telefoons gevonden en werden de nodige selfies nog gemaakt.

Na een redelijke nacht slapen was het al bijna 8 uur toen we wakker werden. God wat vervelend nu dat we stront-activiteiten op de vroege morgen gemist hadden. Het enige wat ik er nog van merkte was toen ik mijn sjaal weer omdeed.. urlgh! werd direct misselijk van de geur die er duidelijk nog steeds in zat van de dag ervoor. Toen we buiten kwamen waren we zeer verbaasd! Alles was wit en er lag echt een dik pak sneeuw. We konden amper wat zien want het zonnetje achter de sluierwolken maakten dat het licht super scherp was en gewoon pijn deed aan onze ogen. We hadden eigenlijk stiekem gehoopt nog een wandeling te kunnen maken maar voorlopig zat dat er niet in. We aten pas laat ontbijt en hadden gelukkig weer brood met jam. De vrouw was ondertussen groentes aan het snijden en wokken en we dachten dat dat voor de lunch was. Maar we kregen dit samen met aardappels nog na onze boterhammen. Zonder yak! heerlijk!

De wolken waren verdwenen en de zon kwam uit. De sneeuw smolt langzaam en we gingen met de kinderen weer van alles doen. We zagen hoe de ouders de yaks molken en ze schoren. De vrouw zei dat dat voor de kasjmier was. In Tsetserleg maken ze hier truien en mutsen van. 's middags hebben we samen met de vrouw dumplings gemaakt. Heel erg leuk om te doen en erg lekker. Ze maakte eerste van yakmelk een soort kaas en deed dit samen met (uiteraard) yakvlees. Door de kaas en de dumplings proefden we gelukkig het vlees niet. Na de middag was de sneeuw volledig weg en waren we buiten gaan liggen. De kids lieten ons uiteraard niet met rust en kwamen met mijn muziek meeluisteren. Al gauw was ik beide oortjes kwijt en werd er ruzie gemaakt. Judith was een stuk gaan lopen maar ik probeerde nog even wat rust in de zon te vinden, maar uiteraard tevergeefs. Rond 18 uur besloot ik ook te gaan lopen aangezien ik even de kinderen zat was. In begin volgden het jongetje van 4 en het meisje van 7 me maar wist ze erna terug naar de yurt te brengen. Heerlijk! even helemaal alleen. Ik liep echt flink door en genoot van mijn rust. Judith en ik begonnen allebei te merken dat we te lang met elkaar optrokken. We hadden totaal geen ruzie ofzo maar hadden echt allebei onze eigen tijd nodig. Judith had er al wat eerder last van gehad dan ik, maar nu ik alleen was vond ik het wel echt heerlijk!

Ik had meer dan een uur gelopen en besloot een heuvel op te gaan. Het was best steil maar liep flink door. Even mezelf pushen en dat voelde echt even goed. Bovenop had ik tussen een paar stenen een perfecte plaats gevonden en genoot ik van de laatste zon. Muziekje op en even helemaal niks en niemand. In Rusland had ik alle rivieren gehad en nu had ik mijn "eigen" berg met uitzicht om na te denken. Oh wat voelde dat goed! Ik moest helaas terug aangezien het best nog een eind was en ik terug wilde zijn voor het echt donker was. Ik voelde me echt weer helemaal vol energie. Een open vallei en gewoon niemand om me heen als alleen paarden en wat schapen. Ik kreeg echt zin om weer te gaan rennen maar had uiteraard mijn sportkleren niet aan en ook niet bij me. Ik besloot maar met bergschoenen aan te gaan rennen maar dit was uiteraard niet echt een succes en ook het veld was er niet voor geschikt. Toch waren de meters die ik rende heerlijk en gaven me echt energie. Bohh had dit echt nodig. Ik zong met mijn muziek mee en genoot van de laatste zon. Wow wat was het mooi en ik zag langzaam alles geel, oranje, roze en paars kleuren. Eenmaal bijna terug kwam Judith net met het oudste meisje van de berg af gelopen. We hadden er allebei ontzettend van genoten. Het was echt goed geweest om even er zelf op uit te gaan.

De man wees ons dat we de schapen weer konden halen samen met de kinderen. We zagen een schaap hinken, echt zielig. De herder had het ook gezien en toen alle schapen in hun juiste hok zaten begon die zich over het schaap te buigen. Het meisje moest een of andere tang halen en hij begon aan de poot te peuteren in het donker. Dit kon ik nog enigszins handelen. Ik ben echt slecht in alles met operaties, bloed, ziekenhuis en andere shit. Als iemand al spreekt over een gebroken arm krijg ik al pijn aan mijn arm. Vreselijk. Mja kon hier nog naar kijken. Een van de schapen was ook zwanger en zou elk moment bevallen. Tsja en toen begon was het uiteraard wel te veel voor me. Ik wilde zo graag blijven kijken en mezelf er toe zetten niet misselijk te worden. Ik zei tegen mezelf dat ik me niet moest aanstellen maar toen de sterren voor mijn ogen begonnen te draaien moest ik toch echt weglopen. Ik had nog net het eerste lammetje zien komen. Nadat ik even op mijn knieën was gaan zitten en de sterren weg ebden probeerde ik nog een poging maar voelde me wederom niet goed worden. Tsja.. mocht ik nog twijfelen, geen boer-zoekt-Inge-verhaal..

Ik was bij de vrouw in de yurt gaan zitten en kreeg al meteen eten. De rest kwam erna erbij en Judith vond de lammetjes helemaal geweldig. Ook de kids aren weer enthousiast, alhoewel zij dit wekelijks mee moesten maken. Voor we naar bed gingen bracht de herder de 2 kleine schaapjes binnen. Ze moesten bij de kachel slapen. Vond het eigenlijk zielig dat ze niet bij hun moeder mochten blijven mja geen idee waarom. Ze probeerden op te staan en de grootste (eerstgeborene) lukte het na een uurtje aardig maar het was erg stuntelig nog. Dit zag er wel schattig uit.

De laatste morgen hebben we nog ontbijt met zijn allen gegeten en om 10 uur heeft de man ons weer met zijn hobbeltruck teruggebracht. Om 14 uur zouden we weer onze bus hebben naar Ulaan Bataar. Dus weer 8 uur met jengelmuziek en paardenclips. Het werd nog leuker met een krijsende baby achter ons, een kind dat het gehobbel niet aan kon en alles onderkotste en een kind voor ons wat de hele tijd onze aandacht trok. Kinderen moeten toch een feest zijn om te hebben. Godzijdank konden we om 22 uur onze backacks weer op onze rug laden en met de taxi naar ons hostel en .... douchen!!! heeeeerlijk.. dat hadden we echt gemist.

Vandaag en de komende dagen blijf ik nog even in Ulaan Bataar. Vandaag is een luie chill dag met mijn blog en foto's bijwerken. En de rest gaat bestaan uit een plan maken. Wil ik al naar China? Of nog Mongolië etc? twijfel twijfels.. Mja ga verder op onderzoek uit:).

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis