Camping, camping, camping!! I love it..
Jude, officieel Judith, en ik hadden in de supermarkt eten gekocht voor 3 dagen; instant noodles, brood, komkommer, witte kool, kaas, bananen, appels, koffie, thee, wat koekjes en uiteraard bier voor bij het vuur. We hadden er zin in!

In het hostel hadden we onze backpacks ingepakt en alles wat we niet nodig hadden in de kast gelaten. Judith had van een Mongoolse vriendin een kookpitje geleend en een pan zodat we water konden koken. In het hostel hadden we nog een slaapzak en 2 matjes geleend en waren nu klaar voor vertrek. Om 16 uur vertrok onze bus en tegen 19 uur kwamen we in de mooie, bergachtige omgeving van Terelj aan. Hier in de buurt lag een national park met veel toeristische nomaden kampen. We hadden al uitgezocht dat we de rivier zouden volgen.

We moesten de rivier oversteken. Het was niet diep dus ik schatte wel in dat ik dat met mijn bergschoenen aan kon. Judith had enkel sportschoenen en ging op haar blote voeten door het ijskoude water en over de stenen. Nja achteraf had ik dat ook beter gedaan want in het midden van de rivier was het helaas dieper als gedacht en mijn schoenen zaten vol met water. Mijn tocht begon goed. We zochten een mooie plek om de tent op te zetten.

We kregen vrijwel direct bezoek van een hond. Toen we hout gingen verzamelen voor ons vuur haalde die zelfs een stok gehaald. Het begon al echt koud te worden en we warmden onze eerste noodles, maakten vuur en genoten van ons eerste Mongools biertje! Heerlijk! Het werd wel echt koud en we waren al bang voor een vreselijk koude nacht. En nja dat is zacht uitgedrukt! Mijn Russische muts kwam wel heel goed van pas nu. Het paste net in de tent, 2 matjes en slaapzakken en onze backpacks aan onze voeten. In de hele nacht heb ik misschien 3 uurtjes geslapen in totaal en waren echt bevroren.

Maarrrr oooooh die heerlijke morgens met een prachtig uitzicht, koffie maken op een gastoestelletje, een opkomend zonnetje en een hond die ons vrolijk begroet maken alles in een klap goed!! Verrukkelijk!!

Om half 11 was alles weer ingepakt en waren we klaar voor onze eerste echte hike dag! Mijn schoenen waren gelukkig bij het kampvuur goed opgedroogd en de zon 's morgens had de rest gedaan. We liepen langs de rivier, door een vallei. Het was meteen al heel mooi. In de verte zagen we paarden en koeien. De hond liep als vanzelf met ons mee. Het weer was echt verukkelijk en al snel gingen wat lagen uit.

Elke keer als we langs paarden of koeien moesten lopen vond onze hond dat hij ons moest beschermen en blafte die om ons de weg vrij te maken. Wij vonden dat uiteraard niet echt leuk haha mja. Na een ruime 2 uur lopen genoten we van onze lunch en het zonnetje!
In de velden kwamen we veel botten en schedels tegen van paarden en koeien. Echt gaaf om te zien. Zo natuurlijk. Overal lag ook stronthopen van de dieren. We kwamen verder geen mens tegen. Heerlijk! Wat een prachtig land! Heerlijk om buiten te zijn en te hiken in de ongerepte natuur.

We hadden echt een flinke tocht gemaakt. In de namiddag nog een bananenbreak met de bananen die nog eetbaar waren na de vorst van 's nachts. Wederom zetten we aan het begin van de avond ons nieuwe kamp op aan de rivier. We hadden besloten om een dag eerder terug te gaan, want het idee dat we nog 2 nachten in de vrieskou moesten liggen zagen we toch niet zitten. Alhoewel we het door de dag heerlijk vonden was het vooruitzicht van 2 nachten niet aantrekkerlijk. Wederom noodles als avondeten en een heerlijk kampvuurtje om warm te worden. De sterren waren prachtig helder maar beloofden wederom een koude nacht. Ik was iets beter voorbereid. Ik had meer omgedaan en gezorgd dat mijn knieën en heupen goed bedekt waren want die deden gewoon pijn van de kou en het dunne matje.

Ik had iets beter geslapen, maar werd vaak wakker. Rond een uur om 5 werd ik wakker en het leek alsof mijn slaapzak loskwam van de tent. Nee dat kon niet dat mijn slaapzak aan de tent was vastgevroren... maar toen ik aan mijn muts voelde en het ijs er dik op zat wist ik dat ik niet gek geworden was! Op mijn slaapzak zat ook ijs. Jaa het was goed dat dit onze laatste nacht zou zijn haha.

Echter.... bikkels als we zijn!! Haha de morgen lachten ons heel breed toe! Wederom verrukkelijk met de zon die al warm was en onze koffie en simpel ontbijt maar zooo genieten!!! We wilden echt nog niet terug naar de stad en beiden dachten we hetzelfde.. we blijven nog een nacht!:D we hadden er 2 overleefd in de vrieskou dus nog eentje kon ook wel.

Het klikte ook zo ontzettend goed tussen ons! Judith was 21 en reisde al 1,5 jaar. Ze had 5 maanden gezeild door de pacific. Echt heel gaaf! Ze was echt nergens bang voor. Ze kroop ook in de bomen etc haha. Moest vaak echt om haar lachen. In september gaat ze studeren in Amsterdam en ze is nu op de terugweg en gaat via Rusland en Letland terug naar Duitsland. Het was echt heel boeiend wij inspireerden elkaar. Ze zei me dat ze jaloers op me was dat ik al een leven had en alles had omgegooid om te reizen. Ze had oprecht respect voor me en zei dat ze dat niet zou kunnen. Ik was verbaasd dat te horen want ik was juist onder de indruk van haar verhaal. Ze was naar haar middelbare school direct vertrokken naar Nieuw-Zeeland. Ze had gezeild en trok regelmatig met haar tent op pad. Ik zei haar dat ik dat op mijn 20-21e echt niet gekunt had. Ik was zo ontzettend onzeker toen en had een heel ander leven. Ik was bang voor alles en vond Maastricht al een grote stad. Ik bleef zo veel als mogelijk binnen mijn comfortzone. Mijn leven is de laatste 1,5 jaar pas drastisch veranderd en heb daardoor het vertrouwen opgebouwd en de moed verzameld om daadwerkelijk mijn hart te kunnen volgen. Dit kon ik overigens ook echt niet zonder een aantal belangrijke mensen om me heen die me net even een duw over de drempel hebben kunnen geven om het écht te doen! Zij zei dat het voor haar redelijk makkelijk was omdat ze toch niks en niemand had. Haar familie uiteraard maar had nog niks opgebouwd ofzo. Ze zei dat ze het misschien te veel voor lief nam. Heel mooi om elkaar zo te kunnen inspireren en ook zo elkaar te kunnen laten zien wat we eigenlijk bereikt hebben en doen. We leerden elkaar echt veel, op vele manieren. Zij liet me het echt wildkamperen zien en ik gaf haar nog wat kampvuurtips. Scouting kwam echt goed van pas, maar dit was echt scouting 2.0! Heerlijk!!

Hikedag 2 was wederom prachtig! Meer heuvels en bergen nu. We waren dieper in de vallei gekomen. We hadden besloten om nog een stuk op te lopen en dan langzaam via demonen vlakte terug te lopen zodat we op dag 3 niet meer veel hoefden te lopen naar Terelj. We voelden wel dat we slaaptekort hadden en al een flinke dag gelopen hadden. Na een korte pauze besloten we toch nog even verder te gaan en dan te chillen aan de rivier. Aangekomen kwam Judith met het idee om de berg op te lopen en van het uitzicht te genieten. We lieten onze backpacks liggen en staken op blote voeten de ijskoude rivier over. Ze liep als vanzelf op haar blote voeten de berg op die vol met stenen lag. Nja ik besloot maar te volgen. Ik was nog niet halverwege gekropen toen zij al boven was. Snapte niet hoe ze het deed maar ik weigerde op te geven. Boven aangekomen was het uitzicht echt prachtig! Judith schreeuwde meteen Wow I like your spirit! Ik snapte het niet. Maar ze zei dat ondanks die stenen me pijn deden weigerde ik mijn schoenen aan te doen haha. Zij had nergens last van, geen idee hoe het kwam maar ze kon dat van zich af zetten. Ik probeerde dat ook en beetje was het me gelukt maar niet helemaal. Maar moest wel lachen het klopte wel!:) ze was echt een kleine Tarzan ofzo haha. Ze deed me beetje denken aan het meisje van de Hunger games.

Het waaide echt hard vandaag en zeker boven op de berg. We genoten achter een steen wat meer van beschutting en de zon. Na tien minuten een een pak koekjes hoorden we een paard te berg opkomen. Onze eerste nomade! Hij zag er prachtig uit in zijn typische mongoolse outfit. Hij sprak nauwelijks engels maar liet ons zijn paarden en koeien van bovenaf zien. Hij kwam er even bij liggen en vroeg toen of ik wilde paardrijden? Wat? Meen je dat? Mag ik op je paard? Yes Yes Yes you... whaaa zo cool! Het stond zeker al op mijn Mongolië-to-do-list maar niet gedacht dat ik nu al op een paard zou rijden! Na een rondje wisselden we af en ging Judith. Echt leuk! Erna werd het weer windiger en besloten we verder te gaan. Hij ging een stuk mee met ons. Hij vroeg of die ons de rivier over moest helpen met zijn paard.. Uh ja hoor! Ik vond het wel leuk!:) hij kroop achter me op het paard en samen gingen we de rivier over. Judith liep al op haar blote voeten over en maakte foto's. Echt zo leuk! Hij had ons ook uitgenodigd om in zijn Mongoolse tent (Ger of yurt) te komen slapen. We wilden heel graag maar het was de andere kant op en dan moesten we nog een extra nacht blijven en helaas rekende ook het hostel op ons, anders hadden we het echt gedaan als het dichter bij Terelj was. Hij liep nog even met ons mee en ging toen met zijn paard er vandoor. Echt heel gaaf!:) we waren helemaal enthousiast. Niks geen dure tour, voor nog geen 20 euro boodschappen doen en er lekker zelf op uit trekken!:)

We liepen over de open vlakte en het waaide best hard maar ik genoot er wel echt van. We liepen zwijgend en genietend door. Ik was helemaal in gedachte, echt helemaal zen! Na een uurtje haalde Judith uit mijn gedachte. We hielden nog een appelstop. Na de stop was mijn energie echt weg. De wind gaf heel veel weerstand en hoewel mijn hoofd echt heel fris was en absoluut door wilde, kon mijn lijf niet echt meer. Ook Judith had er last van. En na een uurtje zochten we de rivier weer even op en ploften we neer. We sliepen allebei kort, maar net genoeg om weer vol energie te zitten. We aten nog een sandwich en ik maakte nog koffie voor ons. Met volle energie liepen we door en zetten tegen 19 uur weer onze tent op en verzamelden weer hout en stenen voor het kampvuur. Wederom een sterren-noodle-maaltijd. En de spijt voor een derde nacht begon langzaam weer te komen toen de zon onder ging. We maakten nog wat grappen erover.

We waren wel echt moe dus rond 22 uur kropen we onze koude tent en slaapzak in. Het was iets minder koud en met zoveel slaapachterstand sliep ik iets beter maar nog steeds verre van goed. Maar wederom de prachtige, heerlijke, waanzinnige ochtend maakte alles goed! We waren echt blij dat we gebleven waren, maar waren het er ook wel over eens dat het voor nu goed was. We deden lekker op ons gemak. We moesten nog een 2 uurtjes lopen tot Terelj. Onze hond was nog steeds bij ons en waakte dag en nacht over ons. Toen we bijna bij Terelj aankwamen merkten we dat de hond bijna thuis was. Het was echt heel schattig. Hij ging terug naar zijn nomadenkamp en wij liepen naar de weg en liften terug naar Ulaan Bataar. We konden met een taxibusje mee naar Nailakh, een dorp vlakbij Ulaan Bataar. Vanuit daar liften we mee met een Mongools gezin.

We waren echt kapot en zo blij toen we om 14 uur terug in ons hostel waren en konden douchen. We verzamelden onze was en brachten die snel weg. Bohh stonk een uur in de wind. Geen douche, kleren die naar het vuur roken, en alles vies van de natuur. Maar ohhh wat hadden we genoten! Heerlijk je tanden te poetsen aan de rivier en wakker te worden met zo'n prachtig uitzicht! Nu even een paar dagen rust en nieuwe plannen maken!! Zalig!


Ohhh en Zalig Pasen Nederland en België!:) hier vieren we het niet, maaaarr tis wel mijn eerste Pasen ooit waar ik echte eieren eet!! Net mijn lieve nichtjes gezien via FaceTime en vanavond een FaceTime date met de familie dus mijn Pasen is ook geslaagd! Geniet ervan allemaal!

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis