Het was even lopen naar mijn hostel, maar had het vrij snel gevonden. Ik was dus ineens vier uur vooruit gegaan in tijd en het was in Novosibirsk al na 19 uur toen ik in mijn hostel kwam.

Ik maakte op mijn kamer kennis met Elina en Xenia, 2 nichten van elkaar. Elina sprak redelijk Engels. Ze kwamen uit Krasnoyarsk, een stadje waar ik ook heen wilde. Het waren 2 hele aardige meiden. Even later kwamen ook 2 Britse meisjes de kamer op. Ook zei volgende de Transsiberie Express route. We kwamen erachter dat we in Moskou in hetzelfde hostel geweest waren maar elkaar net misgelopen waren. Ik had daar inderdaad al gehoord dat 2 Engelse meisjes ook de transsib volgden. We hadden afgesproken dat we misschien naar een bar zouden gaan vanavond. Gezellig!

Na mijn douche was ik wel echt moe, maar had van de andere kant wel zin om na mijn lange treinreis wat te gaan doen. Elina zei echter dat ze hoofdpijn had en niet mee wilde. Even later waren de Engelsen en ik ook van mening dat we allemaal te moe waren en beter konden blijven in het hostel.

Ik was uiteraard te fit om te gaan slapen, want ik miste vier uur. Na mijn blog te hebben bijgewerkt ben ik uiteindelijk om 2 uur gaan slapen.

Ik werd pas laat wakker vanwege mijn jetlag.. Uh treinlag.. ik wist eigenlijk niet wat ik kon doen hier, maar het meisje van het hostel wist mij toch te vertellen dat ze een Zoo hadden.. god spannend! Nja ik ging zelf wel naar buiten. Ik voelde me zwaar en moe door het tijdsverschil dus ik zou in elk geval rustig aan doen. Ik kwam al redelijk snel bij een park en besloot maar even van de zon te genieten. Het was echt heerlijk weer. Het beviel me eigenlijk wel. Muziekje op, m'n lunch, wat mensen kijken.. heerlijk! Had spijt dat ik mijn boek niet bij me had. Het park was druk met mensen die allemaal genoten van het weer. Echt lente! Ik besloot er maar te blijven. Mijn eerste dag eens niks doen. Het was niet mijn plan geweest maar wel fijn. Er was volgens mij echt niks te beleven hier. Maar goed. Nadat het toch echt begon af te koelen besloot ik terug te gaan. Had geen zin om te gaan uit eten of iets te zoeken dus ik besloot eens te koken in het hostel. Pasta!:) 2 flinke borden maakte ik. Smaakte goed na een dagje niksen. Voelde dat mijn gezicht gloeide, had ook een klein beetje kleur gekregen.

Ik zag dat ik op Tinder weer een "Super Like" had. Schijnbaar vinden de Russen me óf leuk óf zij superliken veel meer dan in NL want had er al meerderen gekregen. Voor degene die niet weten wat het is: een vleeskeuring. Je zet foto's op de profiel en aan de hand daarvan kunnen mensen je liken of wegvegen. Als je beide elkaar liked heb je een match en kun je met elkaar chatten en wie weet wat er verder gebeurd. Ik heb het meer uit verveling, verwacht niet daar mijn droomman te vinden, mja wie weet ooit. Bij en superlike zie je van te voren dat diegene je geliked heeft. Ik was dus weer nieuwschierig wie mij gesuperliked had. Deed er verder niks mee, hij ging zoals de meesten naar "links".. weggeveegd. Ik kreeg echter erna meteen een jongen in beeld die Nederlands was. Ik dacht zou eens leuk zijn een Nederlander in de buurt dus ik duwde eens op like.. we hadden een match. Ook de jongen erna was een Nederlander, 3 km in de buurt.. like en wederom een match. Ik kwam met een van de jongens aan de praat. Maar hij zat nog in Tokyo, maar zijn vriend studeerde Russisch in Novosibirsk... laat dat nu toevallig match nummer 2 zijn, Martijn. Maar die reageerde niet meer.

Toen ik, veel te laat vanwege mijn trainlag?!.. wakker werd zag ik dat Martijn gereageerd had. Beetje gepraat etc. Als ik zin had in koffie kon ik hem vergezellen. Leuk! Kon ik eindelijk weer eens Nederlands praten en had geen plannen hier. Martijn had zijn locatie gestuurd, vlakbij mijn hostel. Snel gedoucht. Wilde nog even mijn hostel verlengen maar helaas dat kon niet meer, ze waren volgeboekt. Ik moest dus verkassen vandaag. Nja snel m'n spullen in m'n backpack gepropt. Zou straks wel kijken waar ik heen kon. Ik vertrok richting Martijn.

We maakte kennis en spraken over reizen etc. Erg gezellig! Hij kwam uit Utrecht maar had familie in Limburg, dus we konden zelfs Limburgs praten. Dat was héél lang geleden, maar heel leuk... en nee verder niks mensen, gewoon gezellig! Zo zie je maar dat Tinder niet alleen voor sex is, zoals zo vaak gezegd, maar dat het ook is om mensen te leren kennen. Hij deed een cursus van 8 weken Russisch en ging erna rondreizen door Russischtalige gebieden.

Ik was met Martijn meegelopen om te kijken of zij nog plaats hadden in het hostel maar ook zij kregen een grote groep kinderen en hadden geen plaats. De vrouw belde wel meteen een ander hostel voor me en daar kon ik heen. Ik nam aan het einde van de middag afscheid van Martijn en haalde mijn spullen op en dropte ze in mijn nieuwe hostel. Beetje rare plaats maar prima.

Ik raakte aan de praat met een meisje die best aardig Engels sprak. In begin vond ik haar heel aardig, maar ze had een paar aparte uitspraken ofzo. Ik weet niet precies wat het was maar vond haar toch beetje apart. Ze vroeg of ik naar buiten ging maar was de hele middag al buien geweest en wilde lekker lezen. Misschien vanavond. Ze vroeg me wat voor boek. Ik zo oh een gewoon leesboek. "Zijn er dan ook ongewone boeken?".. uhh nee ja ik bedoel tis een gewoon boek. Ze zei verder niet veel en vertrok. Van zulke aparte dingen waardoor ik niet precies wist wat ik moest doen of zeggen of wat ze van me vond. En ik wist ook niet echt wat ik van haar moest vinden.

Om 20 uur appte Martijn dat die wakker was en of ik nog zin had in een biertje! Yess! In het donker was ik helemaal gedesoriënteerd. Mijn hostel lag echt heel raar en was echt min of meer verdwaald. Later dan de bedoeling kwam ik bij Martijn aan. Had hem maar even gebeld. Sorry.. hij vond het niet heel erg gelukkig. We vonden een Irish pub en genoten van onze Russische biertjes. Wederom gezellig!:)

De dag erna moest ik nog zien om te krijgen want had pas aan het einde van de middag mijn trein naar Barnaul. Dit is van de route af, naar het zuiden. Ze hadden me in Moskou gezegd dat de Altai Mountains zo mooi zouden zijn en na foto's te hebben gezien was ik verkocht. Ik was ook echt toe aan wat natuur. Was de betonnen steden echt zat.

Ik besloot naar de Ob rivier te lopen, niet heel ver lopen. Ik had mijn boek bij me en genoot er erg van. Het was wel veel frisser maar erna kon ik opwarmen met koffie. Ruim op tijd was ik naar het station gegaan.

Ik was deze keer vergeten een foto van mijn ticket te maken maar wist zeker dat het half 7 moest zijn... half 3 Moskou tijd. Alle treintijden zijn in Moskou tijd. Af en toe heel verwarrend.

Op het station vroeg ik welke van de treinen die naar Barnaul was. Na poging 4 zei de man met google translate dat de trein weg was en ik de bus moest nemen. Nee kan niet.. ik wist zekerrrr dat ik op tijd was. Nee nee bus, trein is weg. Ik raakte lichelijk in paniek, dit kon niet. Begon echt aan mezelf te twijfelen, ik wist het toch.. ik controleer altijd alles 700 keer. Fuck!! Hij liep met me mee naar buiten naar de bus. Nee ik wil geen bus. De man bedoelde het goed, maar ik wist echt zeker dat ik op tijd was. Ik bedankte en liep gepanikeerd naar het anders gebouw. Dit leek groter, misschien konden ze me hier helpen. Schoot echt in de stress. Zag een bord met tijden maar ja kon het niet lezen en wist niet welke trein. Spreek je Engels? Nee, nee.. nee.. fuck! Kan niemand me helpen hier?? Raakte zo erg in paniek. Het was echt voor het eerst dat de taalbarriere me zó erg tegen zat.

Het was al 18.15 uur.. ik wist echt niet meer hoe last mijn trein ging. Ik wist half 7, maar paar minuten ervoor of erna?.. geen idee. Ik zag een vrouw van het station. Spreek je Engels? Een beetje. Pleaseeee help! Ticket? Ja op mijn telefoon maar heb geen internet. Ben zo super stom geweest dit keer geen screenshot te maken. Paspoort?! Ik gaf mijn paspoort en ze rende het kamertje in. De jongens voor me aan de kassa liet ze wachten. Ze tikte samen met een collega van alles in in de computer. Aahh please schiet op. Ze kwam terug en had mijn wagon en plaatsnummer opgeschreven. Aan het einde van de gang links!! Thank youuu!!!!

Ik rende als een gek naar het einde van de gang, maar daar waren de wc's. Fuck.. waar moet ik zijn?? Iedereen keek me bleud aan, mja dat was ik inmiddels gewend met al mijn spullen. Eindelijk zag ik het bord naar de perrons. Heb gerend als een gek met al mijn spullen op mijn rug. Mijn schouders deden pijn en ik voelde me zo verloren. Ik was bezweet van stress en het geren. Eindelijk had ik mijn trein gevonden!! Ticket?! Uhh nee.. ga nu niet zeggen dat ik mijn ticket moet hebben?! Normaal is paspoort voldoende. Voelde me nog meer verloren. De man haalde de lijst erbij en zag dat ik erop stond. Ik mocht naar binnen! Opgelucht plofte ik op mijn bank.. maar vooral kwaad, moe en vol emotie. Ik had het gehaald, maar hoe?!..

Ik kon gewoon niet blij zijn. Het voelde als toen ik voor de derde slaagde voor mijn rijbewijs. Ik had veel slechter gereden dan de tweede keer en nu slaagde ik wel. Pff was niet blij geweest, heb alleen maar gejankt. Nou zo voelde ik me nu ook. Potverdorie.. was er echt niet trots op. Het was echt vreselijk. Kon ik er wat aan doen? Nee eigenlijk niet had tijd genoeg gehad.. had zelfs nog een kwartier voor ik vertrok. Maar ik kon niet meer helder denken. Bohh. Ik trilde van stress en ook honger trouwens. Ik at snel mijn rijstbakje en een of ander lekkere roerbak iets.. maar kon er niet echt van genieten.

De trein vertrok. Na een half uur kwam ik langzaam tot bedaren, nog steeds vol emoties. Ik tuurde uit het raam en verbeet mijn tranen. Ik ga niet janken, ik ga niet janken, ik ga niet.... tsja helaas. Waarom jankte ik? Jezus je hebt de trein gehaald.. de vrouw tegenover me zag helaas toch dat ik huilde. Ze gaf me een van haar stoffen zakdoeken met een of ander beertje op. Ik waardeerde het wel maar schaamde me echt. Ja mevrouw het klopt ik huil omdat ik mijn trein gehaald heb.. stom he?! Gaat nog wel vaker gebeuren op deze manier hoor. De taalbarriere blijft voorlopig. De volgende keer jank je omdat je hem gemist hebt. En dan? Dan neem je een andere.. pff. Ik was wederom veel te streng voor mezelf mja. Kreeg mezelf gewoon niet echt rustig. Vreselijk.

Ik besloot mijn boek erbij te nemen zodat ik even op andere gedachte kwam. Ik was er al ver in. En ja.. laat nu net het emotionele gedeelte komen. Zucht.. ik jankte omdat ik mijn trein gehaald heb en omdat mijn boek zielig is!!... moest even denken aan mijn soldaatje "strrrong wvvoman"... hendig strong!! Hij moest eens weten. Maar goed na 5 uurtjes kwam ik rond middernacht aan in Barnaul. Ik zag dat mijn hostel niet ver was en besloot te lopen.

Achteraf niet heel verstandig, had beter een taxi kunnen nemen. Het was toch verder als ik dacht en best een stuk langs een grote weg in het donker. Daarnaast was het overal erg glad en lagen er grote plassen water en ijs. Mja na 20-30 minuten was ik in de straat van mijn hostel. Er liep een jongen en die wees me uiteindelijk waar het hostel was. Bohh ik was er! Dood en dood moe.. wat een trip! Laten we het maar een leermoment noemen.

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis