De tweede dag in Sint Petersburg bestond dus uit het Hermitage, een van de grootste kunstcollectie ter wereld. Ik liep door de poort heen en zag de immense binnenplaats. De binnenplaats was even groot als het hele centrum van Tallinn. Haha het zegt denk ik genoeg over beide, Tallinn extreem klein en het Hermitage mega groot. Ongelofelijk wat een collectie. De entree was al bijzonder met een prachtige trap met versieringen van goud en marmer. Het eerste gedeelte bestond uit servies, meubilair en andere stukken van de vroegere Tsaren. Ik was al heel snel de weg kwijt in de vele kamers en gangen. Schilderijen, meubels, gordijnen, kledingstukken, vazen en vele andere kunststukken werden tentoongesteld. Ik ben eigenlijk niet zo'n museumfan, maar hier is echt iedereen gegarandeerd van onder de indruk. Kunstwerken uit heel veel verschillende landen en van beroemde schilders zijn hier tentoongesteld. Meer dan 3 miljoen exemplaren over 3 verdiepingen. Toen ik bij de Belgische collectie kwam herkende ik een aantal wel. Van de pentekeningen van Jan Fabre hebben ik zelf nog een opdracht moeten maken op mijn middelbare school in Maasmechelen. Mijn leraren konden trots op me zijn dat ik toch nog íéts heb opgelet tijdens mijn (dodelijk saaie en vermoeiende) kunst en geschiedenislessen. Nooit gedacht dat ik nog eens stukken in het echt zou zien. Het langst heb ik natuurlijk bij Vaderlands trots gestaan, onze eigen Nederlandse kunst... jaja ik kende welgeteld drie schilders van naam; Rembrandt van Rijn, Jan Steen en Frans Hals.. voelde me toch echt een hele kunstkenner haha. Van de rest had ik nog nooit gehoord, maar ik was hoe dan ook trots op ze. "Wij" hingen toch maar in het Hermitage haha. Na bijna 5 uur had ik nog lang niet alles gezien, maar ik vond het wel genoeg. Ik had in 5 uur mijn hele kunst kennis weer bijgewerkt. Het gebouw er tegenover, The General Staff Building, behoorde ook erbij. Ik besloot er nog even te gaan kijken. Ook hier hong veel kunst, maar had nu echt wel schilderijen genoeg gezien dus al heel snel liep ik hier ook weer weg.

's avonds heb ik mijn eerste treinticket geboekt, de nachttrein naar Moskou. Vond het erg spannend want alhoewel de site in het Engels was, was veel toch nog in het Russisch geschreven. Maar met behulp van 2 hostelgenoten had ik het geregeld. Morgenavond zou ik om half 11 vertrekken en dan 's morgen om 6 uur aankomen. Het behoorde nog niet tot de officiële Transsiberië express maar ik zou zo wel al een goed beeld krijgen van wat me te wachten ging staan.

Mijn laatste dag in Sint Petersburg bestond uit het "Peter en Paul Fortress" en de Moskee van Sint Petersburg. Ik moest aan de andere kant van de brug zijn. Het zonnetje scheen en het was best aangenaam inmiddels. Het fort zou het begin zijn van Sint Petersburg. Binnen in de burcht was een kathedraal waar familieleden van de Romanovs zijn begraven, een voormalige gevangenis, en nog wat museums. Tsja, misschien was ik al aardig verwend geworden inmiddels met heel veel moois, maar voor mij had het niet echt veel toegevoegde waarde. In de museums was 90% in het Russisch en ook de beelden aan zich waren niet echt speciaal. De kathedraal was wel mooi op zich, maar de gevangenis stelde niks voor. Ik had een gecombineerd ticket waarbij ik dus bij alles naar binnen kon dacht ik. Het museum met wassen beelden... ja nee dat is apart.. de wandeling over de vestigingsmuur.. helaas dat was ook apart betalen. Het ticket was even duur als het Hermitage, maar vond het Hermitage toch veel indrukwekkender. Mja op zich prima om doorheen te gaan. Ik ben erna nog naar de Moskee gelopen, maar die was dicht. Het was van buiten wel een heel mooi gebouw.

Verder genoot ik wel nog van de wandeling langs de rivier. Deze was nog steeds bevroren, maar je zag duidelijk dat de laag dunner geworden was en op veel plekken was het ijs al gesmolten. Het uitzicht was prachtig en ondanks dat de wind nog heel fris was, was het in de zon toch best goed te doen.

Eigenlijk was ik nog te vroeg om naar het station te gaan, maar wilde ook niet te lang van het hostel gebruik maken. Ik wilde ook echt op tijd zijn, want maakte me toch een beetje druk hoe dat ging met mijn trein. Ik heb nog in het restaurant gezeten met mijn spullen en tegen 20 uur richting station gegaan. Ik wist inmiddels hoe de metro werkte en de man verzekerde mij dat ik bij het station uitkwam. Ik had al gezien dat er meerdere treinstations waren en had al een voorgevoel dat het niet helemaal klopte. Een vriendelijke station medewerkster sprak geen Engels, maar probeerde mij zo goede mogelijk te helpen. Ze haalden er nog wat collega's bij en samen wezen ze me welke metro ik wél moest hebben, zodat ik bij het andere treinstation kwam. Gelukkig had ik tijd genoeg.

Toen ik op het juiste station was moest ik nog zien te weten of ik mijn ticket moest laten printen of niet. Ze zeiden namelijk in mijn hostel dat ik vaak online moest boeken en dan op het station mijn E-ticket moest laten omzetten naar een papierenticket. Bij de loketten sprak niemand Engels en ze wezen richting station. Zucht.. ik maakte me toch wel zorgen. Straks stond ik daar en mocht ik niet mee. Ik liep maar naar de perrons, toen een meisje me inhaalden en vroeg of ik hulp nodig had. Zij sprak heel goed Engels. Ze zei me dat mijn paspoort voldoende was. Ze hadden immers een lijst met namen van boekingen. Ze liep met me mee naar de borden waarop aankomst en vertrektijden stonden. Trein 19, wagon 11 had ik en plaats 5. Wacht hier binnen tot op de borden komt welk perron de trein aankomt en dan kon ik daarheen. Ze liet me zelfs de perrons al zien. Heel lief van haar. Het was pas 21 uur dus moest nog 1,5 uur wachten, maar was echt blij dat ik er was. Om 22 uur stond mijn perron erop en liep ik naar de trein. Ik kon inderdaad meteen naar binnen en vond mijn bed. Er kwamen nog 3 Russische mannen bij en daar gingen we dan. Ik was al erg moe en toen eenmaal het licht uitging sliep ik vrijwel meteen. Lang leven mijn oordoppen en oogmasker. Inmiddels weet ik precies hoe ik mijn oordoppen moet indoen zodat ze wél blijven zitten. Ik heb geslapen als een bok! Ben een keer heel kort wakker geweest en erna doorgeslapen. De Provodnitsa (conductrice) moest echt een paar keer aan me rammelen. Schrok echt uit een diepe slaap. We are arrived in Moscow!..

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis