Mijn bus zou om 9.15 uur vertrekken. Mijn backpack was weer op mijn rug geladen en na een half uurtje lopen kwam ik op het busstation aan. Mijn reis zou ongeveer 6 uur duren met de bus, prima te doen dus. Heerlijk om naar buiten te staren en te genieten van het zonnetje die nu ook eindelijk scheen en het witte, besneeuwde landschap. Na ongeveer 3 uur zag ik op mijn navigatie dat de grens met Rusland nu kortbij kwam.. best spannend! Bij de douane aangekomen was het eigenlijk zoals ik me Rusland voorstelde. Hekken met prikkeldraad, veel camera's en strenge blikken van politie en douane medewerkers. Een douanier kwam de bus binnen en haalde al onze paspoorten op. Ik moest van haar zelfs mijn paspoorthoesje eraf halen. Na vijf minuten kregen we hem weer terug en mochten we verder rijden naar een parkeerplaatje. Ik kon vanuit de bus naar de andere auto's kijken. Elke inzittende moest eruit en de auto werd grondig bekeken en besnuffeld door drugshonden. Er kwam weer iemand de bus binnen en checkte nog een keer onze paspoorten. Zelfs op de wc werd gekeken of zich er niemand verstopt had. Bij de derde halte moesten we er allemaal uit en moesten we met al onze spullen naar binnen. Onze tassen moesten door een scan en ik, als buitenlander, moest een heel formulier dubbel invullen. Kreeg een stempel in mijn paspoort en moest toen nog gecontroleerd worden. Een drugshond besnuffelde mijn spullen maar kon uiteraard, gelukkig niets vinden. Of ik medicijnen had? geen drugs, alleen paracetamol. Ik gaf ze toch maar aan hem en nadat die met een lampje erop geschenen had mocht ik door. We moesten nog wachten want de hele bus werd binnenstebuiten gekeerd. Bij controle vier werd ons paspoort nogmaals gecheckt. We konden verder en na een uur controles was ik dan eindelijk officieel in Rusland!!

Na nog een kleine 2,5 uur kwam de grote stad in zicht en even later werden eruit gezet. Daar stond ik dan bij de bushalte in Sint Petersburg. Tsja en nu dan?.. Ik was vlakbij het treinstation. Eerst maar eens geld zoeken, want ik had nog geen Russische Roebels. De vrouw op het treinstation gebaarde me naar een automaat. Helaas na 3x mijn bankpas eruit gekregen te hebben baalde ik. De andere automaat pakte een Maestro. Aan de andere kant van het station zag ik automaat drie... en drie keer is scheepsrecht. Ik kon schijnbaar met een buitenlandse pas enkel 5.000 roebel (80 euro) pinnen. Dat verklaarde waarom de eerste automaat het niet deed. Nu mijn weg vinden. De uitleg van het hostel was dat ik bus 3 moest hebben naar "Admirateyskaya" en dan nog moest lopen. Waar is bus 3?? Zoveel bushaltes maar nergens kon ik 3 zien. De backpack deed me inmiddels al best pijn aan mijn schouders. Ik vroeg een paar mensen maar ze spraken niet of nauwelijks Engels. Een aantal probeerden me wel te helpen maar tevergeefs. Een kerel sprak gebrekkig Engels en zei dat ik de metro moest nemen. Was maar een halte. Oke dat maar proberen. Ik liep richting ingang maar werd meteen door een aardige man gewezen dat ik aan de andere kant moest zijn, tenminste uit zijn handgebaren begreep ik dat. Bij het ticketloket werd ik bot behandeld door de vrouw en ik snapte er uiteraard niks van... pff.. en nu dan? Tsja Inge, je wilde challenge, je kreeg challenge! Alhoewel het op dat moment best even shit was. Een andere vrouw van het loket had medelijden met me en kwam na een paar minuten naar buiten. Ze hielp me bij een collega met een metro muntje te krijgen en liep met me mee naar de poortjes. Heel fijn! Ik had inmiddels ook de metrolijn gevonden en gezien dat het toch twee haltes waren maar het klopte verder helemaal wat de lieve Rus zei.

Na 10 minuten in de metro moest ik de ellenlange roltrap weer omhoog en kwam ik eindelijk aan in hartje Sint Petersburg! whoehoeee.. Het centrum zag er al meteen fantastisch uit en kreeg al zin om morgen de stad te gaan bezichtigen. Mijn hostel was even zoeken en lag in een appartementencomplex. De vrouw was verder heel aardig en sprak aardig Engels. Vermoeidheid overviel me en ik had inmiddels ook honger gekregen. De lonelyplanet had me een restaurantje gewezen wat én heel goedkoop zou zijn, vers én typisch Russisch. Ook de vrouw van het hostel noemde die als aanbeveling. Het was even zoeken maar wederom met hulp van erg behulpzame Russen had ik het gevonden. Ik werd zelfs door een varken geholpen. Haha, deze stond voor een ander restaurant te flyeren maar zag dat ik een beetje aan het zoeken was en liep met mij mee naar het restaurant en met een wederzijdse duim naar elkaar liep ik naar binnen. Ik nam Borscht, de typische Russische rode bietensoep, voor omgerekend 0,72 euro. Erg lekker! Erna nam ik nog iets van vlees met aardappelen voor iets meer dan een euro. Het was wel erg lastig omrekenen. 100 roebel is €1,61. Mja lang leven de valuta app.

De vermoeidheid overviel me heel erg. Het was best heftig geweest, 's morgens zeulen met mijn backpack, de douane en erna alles uitzoeken met ondertussen mijn backpack op mijn rug. Ik nam in het restaurantje echt even mijn tijd om bij te komen en was eigenlijk gewoon te moe om op te staan. Ik had alles van sint Petersburg in mijn lonely planet gelezen en zag dat de Kerk van de Verlosser op het Bloed niet ver weg was. Ik had hier al heel veel over gezien op Instagram en besloot er nog even naartoe te lopen aangezien het toch nog te vroeg was om te gaan slapen. Op de hoek was een groepje muziek aan het maken. Echt heel erg goed, alleen kon aan de Engelse uitspraak nog wel wat gedaan worden. Ik kreeg echt een heel goed gevoel. Deze stad was echt nu al leuk en voelde me ook heel veilig. Ze kwam met een muts rond voor geld en heb er maar een paar roebel ingegooid. Ze lieten me tenslotte meteen thuisvoelen. De kerk was in het donker al heel gaaf en kon echt niet wachten om meer te gaan ontdekken. Ik had echt energie gekregen van de leuke sfeer en besefte ook echt ineens dat ik gewoon in Rusland was... ik ben in RUSLAND!!! whoehoeeeee... Ik was heel trots. Had het toch maar goed gefixt vandaag en ik was echt gewoon in Rusland! Maandenlang had ik hier naartoe geleefd en over enkele dagen gaat het Transsiberie Express avontuur ook beginnen.. spannend!

Ik werd moe en met hoofdpijn wakker, maar stond meteen op. Ik wilde te graag de stad gaan ontdekken. Ik had besloten de lonelyplanet route volgen. Dus dag 1 bestond uit een kerkendag. Eerst diezelfde van gisteravond, nu in het licht en ook zou ik hem van binnen gaan bewonderen. Voor 250 roebel (ongeveer 4 euro) mocht ik erin. Van buiten wederom echt prachtig, maar van binnen adembenemend!! Wow.. de hele kerk bestond uit mozaïek. Heel veel blauw en prachtige bogen en gouden kroonluchters. Kerk twee, The Kazan Cathedral lag redelijk in de buurt. Deze orthodoxe kerk was erg donker maar wel heel mooi. Ik mocht hier helaas geen foto's maken. Wel heb ik hier weer een kaars opgestoken. Ik had het inmiddels echt koud gekregen en was even in de zon gaan zitten in het park om te lunchen en mijn voeten even rust te geven. Had al een aardige afstand gelopen. De derde en laatste kerk, de Sint Isaacs Cathedral was van buiten de minste van de drie, maar vond ik van binnen misschien wel nog mooier als de "Church on the Spilled Blood" (nr.1). Prachtige gouden versieringen en schilderijen. Ik was wederom erg onder de indruk. Bij deze kerk kon je apart een ticket kopen om de toren naar boven te beklimmen en zo een prachtig uitzicht te hebben over de stad. Na 250 treden was ik eindelijk boven. Ik kon zien waar ik allemaal geweest was en besefte toen dat ik echt heel veel gelopen had. Wat een mooie stad!

Het was inmiddels 16 uur en ging terug naar het hostel. Ik was bevroren en wederom overviel me extreme vermoeidheid. Ik moest even opwarmen en voordat ik ging liggen sliep ik al. 1,5 uur later werd ik nog steeds koud en moe wakker. Ik sleepte me het bed uit zodat ik even snel wat kon eten, douchen en dan echt kon slapen. Ik moest gewoon wat beter naar mijn lichaam luisteren. Ik had zoveel al gezien en gedaan en moest mezelf ook even rust gunnen. Ik had ook duidelijk last van het uur wat ik weer in tijd was vooruit gegaan.

Dat bleek ook de volgende morgen. Ik voelde me heel zwaar en nog altijd duf. Ik had wederom hoofdpijn. Zo erg dat ik dacht dat ik migraine zou krijgen. Ik kan slecht tegen dat tijdsverschil en ook al was het maar een uur. Met de zomer en wintertijd heb ik hier ook last van. Het belooft wel wat als ik straks aan mijn treinreis begin, dan reis ik door 7 tijdszones. Hoop maar dat ik er snel aan ga wennen. Mja goed, even rustig aan doen en dan naar het Hermitage. Een van de grootste kunstcollecties ter wereld met meer dan 3 miljoen stukken. Ik had het gebouw al zien liggen, ofja eigenlijk gebouwen. Het bestond namelijk uit vijf delen.



.... Wordt vervolgd.. moet mijn nachttrein naar Moskou gaan halen:)

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis