Ik wist al dat Marcel ook richting Chiang Rai zou gaan om 7 uur, maar hij zou uiteindelijk de grens naar Laos overgaan.

Om half 7 was ik al klaar met alles, want ja ik blijf een westerling en wil gewoon niet te laat komen. Kan niet wennen aan dat Thaise ritme dat 7.10 uur ook nog altijd 7 uur is en ja zelfs half 8 is nog altijd zeven uur dertig haha. Ik was al aan het einde van ons pad gaan staan, maar schijnbaar hoefde dat niet eens, want ze reden wel achteruit het pad op. Om 7.17 werd ik toch nerveus dat ik Marcel niet meer gezien had en ook nog geen minivan. Ik liep dus maar terug het pad op en daar zat Marcel en nog 2 andere meisjes te wachten. Oeff nja blij dat ik nog niks gemist had. Kan hier slecht tegen haha. Het bleef toch altijd spannend dat verplaatsen, ondanks dat het gewoon altijd goed geregeld is. Uiteindelijk na half 8 reden er 2 minivans het pad op. Ik moest voorin gaan zitten bij 1 auto en de rest moest naar de andere auto. Nja afscheid genomen en hop op weg naar Chiang Rai!

Had ik inmiddels een duidelijke planning? Nee nog steeds niet, maar als ik in Chiang Rai m'n bus zou boeken naar Chiang Mai voor 's avonds kon ik dan een hostel boeken voor een nacht en dan vragen en uitzoeken wat ik moest doen. Inmiddels was ik toch wel wat meer ontspannen en redelijk vol vertrouwen dat het goed zou komen. Tenslotte kon eigenlijk niks fout gaan, hoogstens met wat vertraging. Ik had misschien beter meteen naar Chiang Mai kunnen gaan, mja dat was achteraf. Komt goed (en jaaa dat kwam het!!:D).

Voorin had ik gelukkig veel ruimte. Het was weer heerlijk om op de weg te zijn en alles te kunnen bekijken. En nja naar al die bochten heen, moesten we ze natuurlijk ook weer terug. 762 naar Chiang Mai en dan nog meer naar Chiang Rai. Voor Chiang Rai moeten we namelijk langs Chiang Mai. Tijdens een van onze plaspauzes zag ik Selina weer, een Zwitsers meisje waar ik naast zat in de minivan naar Pai. Super toevallig! We kwamen weer even aan de praat. We gingen allebei naar Chiang Rai en zaten schijnbaar in dezelfde bus.

Toen we na bijna 6 uur in Chiang Rai waren vroeg ik welk hostel ze had. Het was nl al 13 uur en ik was kapot. Als ik vanmiddag in alle haast de witte tempel moest gaan bezoeken en dan ook nog m'n bus naar Chiang Mai terug moest nemen was dit niet te doen. Daarnaast kon ik ook niet de hele dag m'n backpack dragen, ook daar had ik niet bij stilgestaan. Misschien konden ze me dan hier in het hostel even goed helpen, want in Pai waren ze niet zo behulpzaam. Ja dat was een beter plan! Ik liep met Selina mee naar haar hostel. We kwamen ergens in een soort bouwplaats. Lag hier het hostel? Hmm rare plaats. We hadden de nummers en ja het klopte maar het hostel hadden we nog niet. Om de bocht? Hmm tot nummer 54 en we moesten 56 hebben. Na 6 keer op en neer te hebben gewandeld en gevraagd zagen we opeens een kerel zwaaien. Daarheen? Ja eindelijk!! Er was nog 1 bed vrij dus ik kon er slapen. Mooi! Moet vast zo zijn.

Conny, de hostess, was echt supér lief!! Het was meer een bed en breakfastidee. Er waren maar 8 bedden in totaal op 1 kamer. Het was gewoon in een woonhuis. Als we wat wilde weten moesten we haar gewoon vragen en alles mocht en alles kon. De Engelse jongens op onze kamer zeiden ook dat Conny "the best" was en dat was ze zeker!!

Selina en ik wilde 's middags direct naar de witte tempel en dan zou ik morgenvroeg naar de zwarte gaan. Conny had me ook geholpen met mijn tot nu toe mislukte planning. Echt top!! We moesten de locale bus op station 1 pakken naar de witte tempel voor 20 baht. Ik moest ook op station 1 een kaartje voor de nachtbus naar Bangkok nemen. Ik hoefde niet eerst terug maar Chiang Mai. Uiteindelijk zou ik dan morgen op station 2 m'n nachtbus moeten nemen. Alles had ze me uitgelegd. In Bangkok kon ik voor 16-40 euro vliegen naar Surat Thani en dan de Ferry nemen naar Koh Tao! Whoehoeeeee!!! Een last van m'n schouders. Ik wist wel dat het goed zou komen, maar had er toch wel stress van. Alsof ik een examen moest maken terwijl ik wist dat ik het kon en ging slagen, altijd zenuwen en onzekerheid haha. Mja top! Thanks Conny, you are the best!!

Selina en ik gingen naar station 1 om de locale bus te nemen. We moesten bij het station maar gewoon vragen had Conny gezegd. En ja we werden gewezen naar de juiste bus. 20 baht, 53 cent. Op naar The White Tempel. Na 20 minuten werd ons gezegd dat we eruit moesten voor de tempel. Wauw! Prachtig.. de tempel was kitsch, maar zo mooi! Hij glom in de zon en het wit stak mooi af tegen het blauw van de lucht en groen van het gras. Voor 50 baht, 1,33 euro, mochten we naar binnen. Eerst een brugje over en dan kwamen we bij de tempel zelf. Prachtig versierd met beelden, steentjes en andere versieringen. Heel indrukwekkend en een van de mooiere tempels die ik gezien had, en ja inmiddels had ik er echt al heel veel gezien.

Ik was nu echt heel blij dat ik naar Chiang Rai gegaan was, ondanks dat vele in Pai zeiden dat het niks voorstelde of aan me vroegen waarom ik er heen ging. Ik wilde graag de tempel zien en ik had er goed aan gedaan. Het kostte me even wat stress en twijfels maar yes!! ik was blij, opgelucht en wederom trots. Okee ik moest nog naar de eilanden toe, dus ik was er nog niet, maar ook dat kon ik nu aan:)

Binnenin mochten we geen foto's maken, maar de Buddha zelf stelde niet veel voor vond ik. De muurschilderingen vond ik wel heel mooi. De witte tempel werd ook wel eens vergeleken met de hemel. Chiang Rai heeft namelijk ook nog een Black House, wat stond voor hel. Daar wilde ik morgenvroeg heen.

Selina was erg spiritueel. Ze had tijdens haar tijd in Nieuw-Zeeland ook een 10-daagse stilte meditatie gedaan. Echt respect, want ik zou dat niet kunnen. Ze was wel erg van het boeddhisme en bleef ook lang binnen bij de Buddha. Ook buiten stond een Buddha waar ze volgens mij een kwartier bij zat. Had er respect voor, maar ja ik had het na wat foto's elke keer wel redelijk gezien. Ik liep dan ondertussen al verder of ging op een bankje zitten rondkijken en genieten van de zon. Genoot echt van de prachtige tempel.

Toen we besloten naar de exit te gaan was er nog een museum van de kunstenaar van de tempel. Het was gratis dusja konden sowieso wel even rondlopen. Er hongen schilderijen en kunstwerken wat hij gemaakt had. Veel van buddha en andere hemelse figuren. Sommige waren best mooi, andere spuuglelijk. Ik had er liever sneller doorheen gelopen maar Selina nam wederom haar tijd. Ochja ik had ook geen haast dusja prima.

We hadden sinds ons rare ontbijt tijdens de busreis (voor mij 2 bananen en wat chocoladekoekjes) niets meer gegeten. Een lekkere smoothie ging er dus wel weer in, mango-ananas! Verfrissend en voor nu even vullend. Op de zondagmarkt in Chiang Rai zouden we straks wel fatsoendelijk eten. We liepen naar de bushalte om terug te gaan. Tsja geen idee hoe laat de bus zou komen, want ja de Thaien hebben geen tijdschema. Zitten dan maar en wachten. Gelukkig kwam de bus echt super snel en voor 20 baht gingen we dus weer terug.

Bij terugkomst wilde ik mijn vlucht naar Surat Thani boeken, alleen lag mijn Rabo scanner natuurlijk thuis. Helaas dan maar vanuit Bangkok naar het vliegveld en daar een ticket boeken. Daar kon ik me niet echt druk om
maken. Kwam 's morgens vroeg aan in Bangkok dus dan had ik alle tijd. Wel iets om de volgende keer niet te vergeten.

Met de twee Engelse boys, Dan en Math, gingen we bij de night market eten halen. We vonden een pleintje waar we op lage krukjes konden zitten. Dan en ik gingen eerst eten halen. Tsjaa uiteindelijk werd het een papayasalade, maar hoopte maar dat mijn buik dit aan kon. Ik had er beetje mijn twijfels bij, maar goed. Of er krab in mocht? Dan zei ja, dus het werd met krab. In plaats van het vlees van de krab eruit te halen brak ze de krab een beetje en gooide hem er helemaal bij. Hmmpf.. nja we zouden morgen wel merken als het geen succes was geweest haha. Ik heb de krabstukken eruit gevist want wilde echt geen krakende poten eten. Lekker was de salade wel en goedkoop.

We hebben het marktje nog afgelopen en uiteindelijk terug naar het hostel gegaan. Conny had een film opgezet, maar deze was al bezig en eerlijk gezegd was ik behoorlijk gaar van de busreis vanmorgen en de middag bij de tempel. Voelde me ook best smerig dus een lekkere douche deed al wonderen. Tot nu toe had ik elke keer geluk gehad en lag ik onderin het stapelbed, maar helaas moest ik er nu toch aan geloven om naar boven te klimmen. Het bed wiebelde behoorlijk, mja ik kon slapen! Good night!

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis