Om 10 uur zou ik worden opgehaald voor mijn dagtrip door de omgeving van Pai. Ik was erg benieuwd. Met wederom zo'n tuktuk taxi-truck-achtig geval gingen we overal heen. De groep bestond uit een koppel: Thais meisje en een Zweedse jongen, een Amerikaan, 3 doven mensen uit Amerika en een Frans meisje. Het was interessant om de doven te zien communiceren. Ze hadden de grootste lol zag ik, maar wist niet waarover. Het koppel was erg klef. Er werd nog niet veel gezegd toen we naar het uitkijkpunt reden. De wegen waren hobbelig en we moesten af en toe weer wat bochten om en bergen op. Inmiddels was mijn maag hier allang aan gewend en genoot ik van de wind, zon en het uitzicht!

Het uitkijkpunt was inderdaad prachtig!! Ik kwam met het Franse meisje, Sophie, aan de praat. Ze was net klaar met school en dit was haar eerste backpacktrip alleen. Haar Engels was typisch op de Franse manier, slecht en met een Frans ritme. Nu is mijn Engels ook niet heel geweldig en maak regelmatig fouten, maar als ik veel mensen hier hoor valt mijn Engels nog heel goed mee. Doordat ik het de hele dag door spreek merk ik wel dat het wel goed verbeterd.

We reden hoger de bergen in en het werd weer mooier en bochtiger. Het waren in elk geval stevige karretjes waar we in zaten want we vlogen soms op en neer en van links naar rechts. Zelfs daar kon ik van genieten, want het paste er gewoon helemaal bij. Thuis ergeren we ons aan de Belgische wegen, maar hier was het gewoon prachtig en lachwekkend. Heerlijk om zo overal heen gebracht te worden en simpelweg te genieten van het uitzicht. Er werd al wat meer gepraat en met wat handen en voetenwerk ook met de doven gepraat.

De tweede stop was de Lod Cave. Een prachtige grot. Ik had in Vietnam ook al veel grotten gezien, maar deze was weer heel anders. Hij was heel groot. Per 3 mensen ging er een gids mee. Sophie, de Amerikaan en ik vormden een groep. De gidsen spraken allemaal heel slecht Engels. Ze wees af en toe wat aan met haar lamp, maar vaak knikte we maar of zeiden Oohh mooi! Echt verstaandbaar was het zeker niet. Een aantal stenen moesten op een olifant lijken en inderdaad met veel fantasie kon ik er dat enigszins uithalen. We moesten met een bamboovlot naar de overkant, want door de grot liep een riviertje. Een steile trap omhoog liet ons nog meer stalagmieten en stalactieten zien. En wederom reageerden we erg enthousiast als onze niet-verstaanbare gids wat probeerde uit te leggen. Ze vond het zelf prachtig toen ze een steen aanwees wat op een borst moest lijken. Ik moest meer lachen om haar dan om de "boob" -steen.

Sophie en ik kwamen meer met James in contact, de Amerikaan. Hij had ook een scooterongeval gehad en moest nu elke dag zijn verband laten vervangen in het ziekenhuis in Pai. Hij mocht ook niet zwemmen, dus vanmiddag in de hotspring kon die niet mee. Wederom was ik blij dat ik de scooter had laten staan.

Tijdens de lunch aten we met zijn drieën onze menu's die we in de bus hadden aangegeven. Pad Thai had ik gekozen! Altijd goed:) na de lunch was iedereen wat meer aan elkaar gewend en werd de sfeer losser. Een van de dove meisjes had haar telefoon gepakt en met een vertalingsprogramma vroeg ze ons waar we vandaan kwamen. Ik leerde het gebarentaal woord voor Nederland. Het was met twee handen aan je hoofd een driehoek maken, zoals de klederdrachthoedjes van Alkmaar en omstreken. De boeren Hollandse meisjes zeg maar. Hmm weet niet of het echt duidelijk is haha maar beter kan ik het niet omschrijven.

We stelden elkaar vragen met behulp van de telefoon. Echt een hele mooie ervaring. Ze hadden ook scooter gereden en waren gisteren gevallen. Overal blauwe plekken. De jongen kon nog een beetje spreken, maar had 2 hoorapparaten en het was slecht verstaanbaar. Zijn vriendin, Michelle, en het andere meisje Selicia, spraken beide niet. Michelle "vertelde"/schreef ons dat haar dove ouders 2 jaar geleden een pannenkoekenzaak geopend hadden en nu sinds een jaar een 2e vestiging hadden. Zij werkte daar ook. Echt respect! Diep respect voor deze mensen. Hele bijzondere ervaring om zo met hun te communiceren.

Aangekomen bij de hotspring was ik de enige die zwom. De Amerikaan mocht dus niet zwemmen net als de dove jongen en Sophie was haar bikini vergeten. Het Thaise meisje met haar vriend waren nogal op hunzelf, maar dat was ook prima natuurlijk. Dusja Inge zat heerlijk te chillen in het warme water van de hotspring! Oogjes dicht, zonnetje op mijn gezicht en genieten maar! Het was wel druk, maar na 10 minuten moesten andere groepen weer gaan en werd het nóg beter. Helaas moest ik er even later ook weer uit aangezien we weer door zouden gaan.

Even later weer een stop bij een waterval. Nja ik had al mooiere gezien, ja sorry in Azie wordt je erg verwend, maar ook deze was best mooi. Ik had een loszittende steen niet gezien en glee er vanaf waardoor ik viel en best hard op m'n knie terecht kwam. Schaamde me dood. M'n knie deed best pijn en was geschaafd. Pff niet eens scooter gereden en toch schaafwonden:( balen! Mja hoorde nu wel tot de "gewondenclub" haha. Ochja, ook dat overleef ik wel. Ook best handig wel een EHBO tasje meenemen, maar standaard in m'n backpack in plaats van m'n dagrugzak haha.

De laatste stop was de zonsondergang bij de Pai Canyon! Berg op, bocht om en nog hoger met de truck. Prachtig het uitzicht. Aangekomen bij de Canyon was het echt waanzinnig!!! Werd er echt stil van. Genoot van de rust, de omgeving, het uitzicht en de prachtige zon die steeds verder achter de wolken zakte. De paadjes waren wel erg smal en vroeg me ergens af of er nog niemand het ravijn in was gedonderd, maar goed niet bij nadenken. Echt bijzonder mooi om met de zonsondergang mijn dagje af te sluiten! De wolken werden rozer en uiteindelijk ging de zon helemaal onder.

In de truck terug genoot ik nog van de bijzondere communicatie en het laatste beetje licht wat er nog was voor het echt pikkedonker was. Eenmaal terug leerden we van een van de dove meisjes hoe de gebarentaal voor "nice to meet you all" was. Heel bijzonder! Echt een heel mooie afsluiting!

Met Sophie ging ik op de avondmarkt in Pai nog wat Streetfood halen. Zo lekker weer! Ik moest mijn ticket voor Chiang Rai nog boeken. De man waar ik de dagtocht geboekt had zei dat ik gewoon 's avonds kon terugkomen, maar helaas bleek alle busjes naar Chiang Rai vol te zitten voor morgen. Grr.. nja dan zondagmorgen maar om 7 uur. Beetje baalde ik wel, want daar was ik niet op berekend. Ook de trekkings in Pai waren vol, dus ook dat was niet mogelijk. Hmm wat nu? Nja zou wel zien wat ik morgen deed.

Uiteindelijk namen we afscheid en gingen elk naar ons eigen hostel. Op de weg terug keek ik maar de sterren. Heel helder en erg mooi. Ik kon gelukkig wel nog een nacht bijboeken in mijn hostel. En weer tevreden zocht ik mijn (nog steeds veel te harde) bed op!

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis