Ik werd rond 10 uur wakker. Om 14 uur zouden we in het hostel een workshop "Krathongs" maken doen. Krathongs zijn van bananenbladeren gemaakte bloemstukjes waar vaak ook kaarsjes en wierook ingestoken wordt. Deze zouden we tijdens het festival uitlaten op het water. Was erg benieuwd.

Eerst maar ontbijten. Aangezien ik gisteren best een chill dagje gehad had besloot ik dat ik niet wilde wachten tot 14 uur. Hoorde van Leah dat ze nog steeds ziek was dus geen muah Thai. Wilde ook echt niet zonder haar gaan want zij was degene die me had overgehaald. Ik wilde zelf ook nog heel graag yoga doen. Heb dat altijd al eens willen doen en Chiang mai is hier een hele goede plaats voor. Tijdens m'n ontbijt was ik er wat aan het zoeken en kwam een yoga school tegen vlakbij m'n hostel. Aangezien ik lekker getreuzeld had was het inmiddels al 12 uur. De les begon om half 1! Ik bedacht me geen moment, betalen en rennen naar m'n hostel.

Ik had tijdens m'n tempeltour ergens in een heel leuk zaakje een nieuwe sportbroek gekocht. Niet dat ik die echt nodig had, maar kwam hem tegen en moest hem echt hebben. Het was een kniebroek en zou die hier en voor latere reizen ook echt goed kunnen gebruiken. Super mooie kwaliteit voor nog geen 10 euro. Hij kwam dus nu al goed van pas!

Snel snel snel.. omkleden en door. Precies om half 1 kwam ik aan. Helemaal bezweet van het weer en het haasten. Mja "Thai-Thai time"... alles op het gemak. Thaien zijn echt niet van de tijd. Dus uiteindelijk om kwart voor 1 begon de les. Het was een meditatie yoga. Was erg benieuwd.

We gingen met z'n allen in een kring zitten. De vrouw legde uit dat als het je eerst keer was je zittend moest letten op je ademhaling. Je moest dan ook echt je tijd nemen om een comfortabele houding aan te nemen. Ja die tijd had ik ook nodig. M'n rug deed pijn en wist niet wat ik met m'n voeten en handen moest doen. Hmmpf al snel dacht ik dat dit niks voor mij zou zijn. Echter na een tijdje was ik echt relaxed en kwam er een soort rust over me heen. Heel apart. Maar net toen ik er een beetje in zat sloeg onze yogalerares op de bel. We moesten wat stretchen en zouden dan 20 minuten in dialoog gaan over het onderwerp "verantwoordelijkheid". Best interessant om verschillende invalshoeken aan te horen. Soms beetje vaag en zweverig maar soms ook echt mooi. Nadat de tijd om was gingen we weer mediteren. Ik kwam nu veel sneller tot rust en hoefde ook niet meer zo te bewegen om m'n houding te vinden. Het was echt een raar gevoel. Ik was echt dieper weg. M'n vingers tintelde en voelde me heel ontspannend. Heel apart! Wel heel aangenaam op zich. De tijd vloog voorbij en voor ik het wist was het uur al om. Echt snel gegaan! Had dus 2x 20 minuten gemediteerd. Zo voelde het helemaal niet.

Ik liep terug naar m'n hostel en voelde me echt helemaal zen. Ik kwam al meteen Leah tegen. Ik vertelde dat ik een meditatie yogales gevolgd had. Jaa zei ze!! Ik dacht al wat zie jij er relaxed uit. Ze zag het helemaal aan me. Zij en Edel wilde er alles van weten. Marcel, een Duitse jongen luisterde mee en wilde ook echt gaan. Had hun de website en programma gestuurd. Heel leuk dat ze ook zo enthousiast door m'n verhaal werden. Weet ook zeker dat ik later in m'n vakantie nog een paar lessen ga nemen.

Anne en ik hadden trouwens alweer nieuwe kamergenoten, Marianne, ook een Nederlandse en Gabriël, een Amerikaan. Zij waren er ook bij komen zitten en waren bezig over de olifanten. Ik zou eigenlijk met Leah en Edel gaan, mja zijn hebben nu eenmaal een heel ander reisschema aangezien zijn in totaal 1,5 jaar reizen. Een half jaar azie en dan een jaar werken in nieuw-zeeland. Ik heb "maar" 3 weken dus moet alles wel in die tijd plannen. Het kwam er nog niet van bij hun en ik wilde wel gaan. Marianne zei dat ze net geboekt had en dat ik morgenvroeg mee kon gaan! Yes!! Nog goedkoper als die andere die ik gezien had. Dus 10 minuten later had ik m'n ticket. Leukkkk!!! Weer wat leuks op de planning staan.

Om 14 uur zou de workshop beginnen.. nja Thai-Thai time! Uiteindelijk om 16 uur stond alles klaar en waren we klaar om met de workshop te beginnen. We zaten met super veel mensen op de grond te knutselen. Allereerst kregen we een ronde schijf, gemaakt van de bananenboom. Hierover en omheen kwam bananenbladeren. Deze voelden overigens erg apart aan. Heel anders dan ik verwachtte toen ik ze zag. De Thaise vrouwen leerden ons hoe we de bladeren moesten vouwen. Met kleine pinnetjes werd alles heel makkelijk in de schijf geprikt. Uiteindelijk versierden we ze nog met bloemen. Heel speciaal om te doen. Phill zette muziek op en de hele vloer zong met z'n allen "wonderwall" van oasis en vele anderen. Echt genoten. Anne en ik waren erg trots op onze creaties! Vanavond gaan ze het water op.

Met z'n 5e, Marianne, Anne, Gabriel, Marcel en ik liepen we richting de rivier voor de Krathongs te water te laten en erna de wensballonnen de lucht in te laten. Even wat meer info misschien.. Loy Krathong wordt gevierd in heel Thailand en is dus enkel die Krathongs te water laten met kaartjes etc. Het Yi Peng festival is typisch voor Chiang Mai en wordt tegelijk met Loy Krathong gevierd. Dit is het echte lichtfestival. Hier worden grote wensbalonnen opgelaten met honderden tegelijk. Hiervoor was ik dus gekomen:).

Het was echt héééél erg druk! Nog niet eens te vergelijken met die markt gisteren. Het kostte ons grote moeite om bij de rivier te komen om ze te water te laten. Het was duwen, sjravelen en sjokken. Uiteindelijk hebben we ze te water gelaten. Best een bijzonder moment, maar kon er op dat moment niet echt van genieten omdat het gewoon opletten was dat je niemand kwijt raakte. Op de weg terug naar de brug waren we iedereen al kwijt. Anne en ik bleven over. We hebben ze nog gezocht maar gingen er vanuit dat we ze later wel weer zouden zien. Het was gewoon niet te doen!

We konden geen kant op. Auto's en scooters moesten de brug over en waren aan het toeteren en alle mensen stonden op elkaar. Geloof dat we er al met al een half uurnover gedaan hebben om de brug over te steken. Overal werden de wensballonnen langzaam opgelaten. Prachtig!! Maar waar konden we ze kopen?? Met zo'n groot evenement verwacht je dat ze overal verkrijgbaar zijn. Maar Thaise logica is toch net iets anders. We vroegen toeristen die er aan het oplaten waren waar we ze konden kopen. Ja aan de overkant, aan de andere kant van de tweede brug. Okee daar maar heen. Ook daar was het natuurlijk druk. Op de markt? Nee, alleen maar eten.

Mag ik wat vragen? Waar heb je de lantaarns vandaan? Ja terug op, maar je moet geluk hebben want ze zijn overal op. Grrr... na zeker 10x vragen met vele verschillende antwoorden werd ik echt geïrriteerd. Dit kon toch niet?? Er gingen er zoveel de lucht in, hier was ik voor gekomen. Zouden we er dan echt geen vinden? Anne en ik besloten dat we volgend jaar de marketing hier zouden overnemen. Hier kon geld aan verdiend worden. Maar we hoorden regelmatig dat de politie controles houdt en dat het verboden is. Ook dat toch vreemd zijn?! Heel bizar allemaal. Bij de rivier werden we naar de overkant gestuurd en aan de andere kant zeiden ja zou proberen bij de rivier want daar worden ze allemaal opgelaten.... grrr!

We hadden bijna de hoop opgegeven en besloten terug naar de rivier te gaan zodat we in elk geval konden genieten van al de wensballonnen in die lucht. Bij de brug zagen we 2 mensen staan die nog eentje aan het oplaten waren. Uit wanhoop vroeg ik nog maar een keer waar zij ze vandaan hadden. Oh die straat in. Wanneer heb je ze gekocht? Echt maar 5 minuten geleden. Wij zo pfff we zijn daar al geweest en worden gek ervan. Kom we lopen met jullie mee!:) THANK YOUUU!!!! En na 5 minuten in een donker steegje stond daar een Thais vrouwtje met nog wensbalonnen!! Whoehoeeeeee de 2 Canadezen hadden onze avond goed gemaakt, nee perfect eigenlijk! Zonder wensballon was de avond goed geweest, want ik genoot er al van zonder eigen ballonnen, maar dit maakte het af! We besloten er 3 te kopen, 100 baht elk (2,63 euro). Als moest ik er 500 per stuk betalen het had me niet geboeit. Helemaal blij waren we! Nu ze veilig naar een plekje brengen waar we ze kunnen oplaten.

We vonden een goede plek bij de brug. We hadden al heel wat lantaarns de bomen in zien gaan, de elektriciteitskabels zien invliegen of in het water zien belanden. Af en toe best gevaarlijk aangezien ze toch vuur bevatten. Een aantal vlogen ook in brand of raasden vlak boven de mensen langs. We hadden geen aansteker, maar de 7Eleven (dé supermarkt) is overal en uitkomst voor bijna alles. Ik lette op onze ontzettend waardevolle lantaarns en Anne ging een aansteker halen.

Nou we waren er nu écht klaar voor! Het was moeilijker om dat ding aan te steken dan het in begin leek. Een man kwam ons helpen, maar luisterde niet naar ons toen we schreeuwden dat hij hem moest draaien.. en ja hoor de eerst vloog in brand!! Aaaaahhh bedankt voor de hulp. Laat maar we doen het zelf wel. Gelukkig hadden we er nog 2. De tweede ging echt perfect!! We stonden te juichen en springen van blijdschap. Net kinderen die een echte ballon krijgen, maar we hadden er zoveel moeite voor gedaan. Echt een geluksmoment. We genoten weer even van de rest en zouden zodadelijk onze laatste oplaten. Helemaal gelukkig!! Het was nog beter dan dat ik het me had voorgesteld. De lucht vol met wensballonnen die elk hun eigen route kozen tot ze uiteindelijk doofden. Overal hoorde je ohhh's en aaaah's, gejuich en "kijk daar's", in welke taal dan ook.

Tijd voor nummer 3! Ook deze ging perfect de lucht in. Deze keer hebben we hem gevolgd totdat die uit was. Bij de vorige waren we zo enthousiast dat we vergaten hem te volgen. Onze nek deed pijn van het naar boven kijken, maar wat waren we gelukkig. Werd er echt emotioneel van. Zo mooi! Zo dankbaar dat we dit mochten meemaken. Prachtig!!

Tijd voor eindelijk avondeten. Het was al bijna half 10. Voor 25 baht, 66 eurocent, kochten we een bakje met heerlijke noodles langs de kant van de weg. Zalig!

Ineens zag ik meisjes die ik kende van foto's van een collega van mij. Ik wist namelijk dat mijn collega met 3 vriendinnn ook door Thailand aan het backpacken was. 1,2,3 en jill was nummer nummer 4.. Hey jill, Hoe toevallig!! Wederom midden in de drukte kwam ik haar tegen. Ongelofelijk hoe klein de wereld is! Echt bizar. Het was hun laatste dag in het noorden al en zouden erna naar de eilanden gaan.

Helemaal in de wolken liepen Anne en ik terug naar ons hostel. In de tuin van het hostel zou een feest zijn, maar we hadden er allebei geen zin in. We waren zo vol van de mooie beelden en de dingen die we hadden meegemaakt dat we lekker naar het hostel teruggingen. Wauwww wat een mooie dag!!

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis