'Les pieds dans l'eau', de voetjes in het water, is een Franse uitdrukking om aan te geven dat je niets hoeft te doen.....behalve je voeten in het water te laten bengelen😎🙂, nou, dat doen wij hier ook !
Deze morgen brengen we een bezoek aan het dorpje, er is markt vandaag. Van tevoren zei ik al tegen Frits dat hij zich er niet te veel bij moest voorstellen, een kraampje of 4 schatte ik zo in. Dat klopte wel ongeveer: een kaasboer, een slager, een bakker (waar we een heerlijk walnoten taartje kopen), een groenteman, een kraam met hoedjes en petten (geen dames korsetten 😂), en een kraam met jurken en andere exotische versierselen. Nou, dat zijn wel de basis artikelen waar je zo'n beetje op kan leven toch?

Wat valt er verder te vertellen over een dorpje met maar 750 inwoners?
Het is ontstaan in de 13e eeuw, op een schiereilandje tussen de rivieren de Aveyron (aan de noordkant) en de Viaur (aan de zuidkant), waar in die periode dat een brug over de Viaur gebouwd is. Over de Aveyron is pas in 1858 een brug gebouwd. De inwoners van dit dorp waren dus lange tijd alleen op het zuiden gericht.

Boven op een heuvel staat een ruïne, het kasteel is ongeveer in het jaar 1000 gebouwd op deze strategische plek, waar je zowel over de rivier Aveyron als de rivier Viaur kan uitkijken. Na allerlei veroveringen, branden, afbraak, heropbouw, Franse Revolutie en verwaarlozing is het uiteindelijk gekocht door de gemeente, voor het symbolische bedrag van 1 Franse Franc. Met behulp van giften en vrijwilligers wordt wat er nog over is van het kasteel zoveel mogelijk behouden. In juli en augustus is het open voor publiek en zijn er diverse activiteiten.

Later in de middag ga ik nog eens op mijn fiets terug naar het dorp. Ik zag vanmorgen in een flits toen ik met Frits terug fietste een winkeltje met groot opschrift LUTHIER, een vioolbouwer? Daar ben ik nieuwschierig naar. Het winkeltje is open en ik zie een man die een viool bespeelt. Of ik binnen mag komen? Ja natuurlijk! Het is een mooi atelier/winkel en ik sta even te praten met de vioolbouwer over zijn bijzonder beroep en de mijnheer die een viool komt kopen. Hij probeert verschillende violen. Ik heb al gekozen maar ik heb het hem niet gezegd🙂.

Terug op de camping wordt ik zo aangetrokken door het riviertje dat ik daar ook eens in wil zwemmen. Heerlijk is het in koel helder water. Tegen de avond genieten we van het opspringen uit het water van tientallen zilverkleurige visjes, alsof ze een wedstrijdje doen wie het hoogst kan springen.

Geschreven door Fritsenhanoppad