Het is vannacht niet echt afgekoeld, de temperatuur is blijven steken op 21°C. Toch hebben we lekker geslapen, de eerste nacht ons rijdend huisje.
We profiteren van de redelijke temperatuur deze morgen en gaan op de fiets naar St. Nicolas de la Grave, een kilometer of vier rijden. Het blijkt toch wat hoger te liggen dan wat ik gisteren dacht, wat logisch is als je bedenkt dat het een vluchtplaats was.
Het museum Lamothe Cadillac is de moeite van het bezoek waard. We gaan terug naar de XVIIe eeuw en reizen mee met een avontuurlijk persoon tussen Frankrijk en "Nieuw Frankrijk" zoals het gebied genoemd werd in de westelijke helft van de nu bekende Verenigde Staten. Het schiereiland wat nu bekend is als Nova Scottia was toen bekend onder de naam Arcadië, het beloofde land.
Antoine Lamothe Cadillac was een slimme maar eigenzinnige man die vele reizen in dit Nieuwe Frankrijk heeft gemaakt, veel functies heeft bekleed en verloren. Het voert te ver om al zijn avonturen hier te beschrijven, daar hebben we het Internet voor. Er waren veel strubbelingen, met Indianen, ook met Engelsen die ook een graantje wilden meepikken van de natuurlijke rijkdommen. Op verzoek van de Franse regering gaat hij het fort Pontcharrain leiden, een strategisch punt aan het Erie meer, als verdedigingswerk tegen die opdringende Engelsen, hij verandert de naam in Detroit en zo ontstaat de later zo bekende industriestad. Als eerbetoon aan de stichter van Detroit heeft de latere autofabriek General Motors een automerk naar hem vernoemd, de Cadillac.
De Amerikanen hebben in 1972 voor 20.000.000 dollar zijn geboortehuis, dit museum dus, aangekocht en geschonken aan de gemeente met de voorwaarde dat het als museum zou worden ingericht en behouden.

Het kasteel Richard Leeuwenhart in St. Nicolas wordt als gemeentehuis gebruikt en staat op dit moment in de steigers, het dak wordt vernieuwd. Daar besteden we nu geen aandacht aan.

Terugrijden naar de camping zien we dat de appeloogst volop bezig is. Trekkers me aanhangers vol appelkisten rijden ons langs alle kanten voorbij. In de streek rond Moissac wordt veel fruit geteelt.

Na de lunch pakken we in en reizen we verder zuidwaarts naar Beaumont de Lomagne, midden in de de, je raad het al, Lomagne streek. Na het vlakke dal van de Garonne belanden we nu in een heuvelachtig gebied, een lappendeken van korenvelden en bossen, heel mooi.
We staan nu op een camping aan een meer, heel anders dan op de camping in St. Nicolas is het hier levendig en hoor je constant Fransen praten. Die kunnen ook ouwehoeren hoor!!😁.

Geschreven door Fritsenhanoppad