Ook vandaag worden er temperaturen van de boven de 30°c verwacht.
In de ochtend is dat allemaal prima te doen. We staan heerlijk in de schaduw.
Gisterenmorgen maakten we een kleine fietstocht stroomafwaarts langs de Lot. Net zoals in Cajarc is ook hier een waterkrachtcentrale, weliswaar op veel kleiner schaal. En ook hier een doorsteek gemaakt door de heuvel, om een stukje van de rivier af te snijden. Tijd is geld hè en dat gold voor de vrachtscheepvaart blijkbaar vroeger ook. Hier kunnen we de tunnel ingang zien. Het is maar een korte, we zien licht aan het eind.

Vandaag fietsen we de andere kant op, stroomopwaarts. We komen aan bij de barrage die op de kaart vermeld staat, maar.. geen sluis en ook geen huis, wel weer een kleine hydro centrale. Wat we ook tegenkomen op deze fietstocht....de Eiffeltoren (een kleine omweg langs Parijs😄).

Capdenac-gare is een levendige plaats. Het woord "gare" zegt het al, er is een station. Het heeft een redelijk groot stationcomplex met veel rangeersporen. Vroeger was het een belangrijk knooppunt van 5 spoorwegen en een overslagstation voor steenkool wat vanuit de mijnen van Decazeville eerst per boot en later per trein richting Bordeaux vervoerd werd. De straten in het dorp zijn breed en er staan mooie dertiger jaren villa's.

Over de spoorlijn Capdenac-Cahors valt nog meer te vertellen. Ik lees op het internet dat Georges Pompidou in Cajarc een tweede huis had. Franse presidenten hebben zich altijd ingespannen om hun geboortestreek naar een hoger plan te helpen. Het verhaal gaat dat hij een eigen treinstel had. Dat was ingericht om het paard van zijn vrouw te vervoeren. Zij ging dan in deze streek paardrijden met de moeder van de schrijfster Françoise Sagan. Hij heeft er ook voor gezorgd dat de noodlijdende spoorlijn Cahors - Capdenac nog langer kon bestaan. Dat ging wel ten koste van de spoorlijn Cahors - Monsempron Libos, de andere kant uit. Na het overlijden van Georges Pompidou is ook de spoorlijn Cahors - Capdenac opgedoekt. De lijn is nog een tijdje in gebruik geweest als toeristisch spoorlijntje, geëxploiteerd door de organisatie Quercyrail, voornamelijk vrijwilligers en ex-spoorlijnmedewerkers, tot ook daar teveel onderhoudskosten bij kwamen kijken. In 2003 is ook dit lijntje opgegeven. De organisatie Quercyrail is later wel nieuw leven ingeblazen, als protest tegen het voornemen van de provincie de spoorlijn om te zetten naar een " voie verte", een fietspad. Ten kwamen de fietsers en de treinfanaten recht tegenover elkaar te staan. Er is zelfs gedemonstreerd!
Voorlopig zijn deze plannen op de lange baan geschoven, er is geen geld voor.


Later in de middag vertrekken we uit Capdenac-gare. We gaan zo langzamerhand weer richting huis. Via Cajarc en Limogne trekken we door het onherbergzame gebied aan de zuidkant van de Lot. Ons uitzicht is 45 kilometer veel struikgewas en lage bomen, kleine perceeltjes waar het gras gemaaid is en het hooi op rollen ligt, en rotspartijen. We komen een enkel dorpje tegen. We stoppen deze namiddag in Arcambal, langs de Lot. Het is een voor ons bekend heerlijk rustig plaatsje, een grote wei langs de rivier. Nu doen we verder niets meer, het is dik 35°C. We blijven in de schaduw en een briesje langs de rivier geeft het idee van wat verkoeling.
Er komt zowaar nog een kleine camper staan en wat zien we nu? Een prachtige appelschimmel.
Later deze avond maak ik een praatje met de eigenaar van het paard. Hij wandelt ieder jaar twee maanden door Frankrijk. Het paard draagt de bagage. Per dag loopt hij 30 à 40 km, een bijzondere manier van vakantie vieren. Hij wordt er heel gelukkig van zegt hij.
De eigenaar van de camper, een jonge knul die onze camper "cool" vindt, heeft morgen nog iets verrassends voor ons in petto.....

Geschreven door Fritsenhanoppad