Vandaag reizen we van Rodez naar Millau, niet echt naar de stad, maar naar het plaatsje Aguessac, 6 kilometer noordelijker. We proberen altijd ongeveer 60 kilometer per dag te rijden. De camperbus haalt net 80 km per uur en heeft geen stuurbekrachtiging, dus het is soms vermoeiend rijden. Omdat we geen recente routekaart hebben stellen we de Tom Tom in. Die weet wel waar de A75 is, de nieuwe autobaan die over het Viaduct van Millau naar het zuiden gaat.
Tom Tom heeft wel eens een leuk idee om snel van A naar B te komen en hij leidt ons in eerste instantie over een paar kronkelige weggetjes door de heuvels.
In de omgeving van Villefranche de Rouergue waren de heuvel ongeveer 500 meter hoog, in Rodez 700 m maar nu zitten er al van 900 meter tussen. We komen na een mooie autorit aan in Aguessac en installeren ons op de camping, alweer aan een rivier! Nu is het de Tarn, de beroemde Gorges beginnen (of eindigen) hier ongeveer. We hebben prachtig uitzicht op twee dorpjes, Paulhe (spreek uit Poj) en Compeyre. Millau spreek je overigens uit al Miejoo, wat niet onlogisch is als je de Occitaanse naam ziet: Milhau, daar zit ook de lh in.
In de middag maken we een fietstochtje naar de overkant van de Tarn, naar Paulhe. Daar bezoeken we het Musée de la Cerise (het kersenmuseum). Het kleine museum is ingericht in een oude wijnkelder, heeft mooie, halfronde, stenen plafonds. De kersen van de Tarn zijn de allerbeste!!😊 Er is een in Paulhe een kersenboomgaard waar alle rassen vertegenwoordigd zijn. Het zijn er ongeveer 35. We leren over het opkweken van kersen, hoe ze gesnoeid worden, hoe ze de materialen maken die in de boomgaard gebruikt worden, bijvoorbeeld een typische trapleer om de kersen te plukken, die niet zoals gewoonlijk twee stijlen is met treden er tussen, maar 1 stijl, waar om de zoveel centimeter een gat in geboord wordt om een tak door te steken, aan beide zijden van de stijl even lang. We leren ook dat onze eigen kersen niet geschikt zijn om eau de vie van te maken, wij hebben het ras Bigareau en het moeten Griotte zijn, jammer Frits!
Omdat we tussen de bergen zitten is het hier ’s avonds een stuk vroeger donker. Wel heel prachtig is hoe de ondergaande zon de berg aan de oostkant mooi verlicht, later branden de straatlantaarns in Paulhe, net een kerstdorpje.

Geschreven door Fritsenhanoppad