We staan op met een fijne miezerregen. Blijkbaar staan we met ons hoofd in de wolken 😀. Het waait ook flink en het ontbijt eten we dicht tegen de camper aan, uit de wind. Het trekt al heel snel op en voordat we vertrekken is de zon van de partij. De eerste wandelaars gaan op pad en ook de ezel familie vertrekt. Ze vertelden mij dat ze ongeveer 15 km per dag doen. Voordat ze vertrekken worden de ezels verzorgd en het is een hele klus om alle bagage strak op de ezels te bevestigen. Zo te zien lopen de twee meisjes ook en zitten ze niet op de ezels, zoals ik dacht.
We hebben weer een mooie rit. We passeren de ruïne van het chateau Tournel, niet ver na Le Bleymard. Het is strategisch gebouwd op een hoge rots, op 1000 meter, met uitzicht over de Lot. Het kasteel is gebouwd in de 13e eeuw. De rotsen hier bestaan uit schalie (chiste), een gesteente wat lijkt op leisteen, maar veel meer dunne lagen heeft. Ook het kasteel is gebouwd van schalie, gevoegd met kalk. Schalie breekt en splijt heel gemakkelijk en nadat dit feodale kasteel verwoest is in de godsdienstoorlogen (16e/17e eeuw) is het onbewoond en tot ruïne vervallen. Het valt langzaam maar zeker uit elkaar. Om wat er nog is te behouden wordt het momenteel geconserveerd en staat het in de steigers.
Tegen de middag komen we bij la Canourgue.
De camping waar we nu staan, in Bannasac, ligt mooi aan de Lot, maar omdat de A 75 er niet ver vandaan loopt, hoor je steeds verkeersgeluid. De camping is ooit ge-update maar duidelijk weer aan vernieuwing toe. Wel mooie ruime plaatsen, electriciteit, warm water en wifi, meer hebben wij niet nodig.
Vanaf hier naar La Canourgue is twee kilometer fietsen, maar.... een lange helling! Met de kilometers van gisteren nog in de benen lopen we na deze klim een beetje wiebelig door het dorp. La Canourgue wordt ook wel "het Venetië van de Lozère" genoemd. In de middeleeuwen is het riviertje de Urugne, wat door het dorp loopt, vertakt in een stelsel van sloten en waterputten, zodanig dat voor ieder huis water beschikbaar was. Tot op heden hebben de dorpsbewoners het recht om dit water te gebruiken om hun tuinen te besproeien.

Geschreven door Fritsenhanoppad