We pakken al vroeg de camper in vandaag. Deze morgen geen lange broek en dik vest aan bij het opstaan, het was nog lang warm gisteren en het is maar tot een graad of 14 afgekoeld.
Het wordt opnieuw een zomerse dag en we hebben fietsplannen. We hebben namelijk ontdekt dat evenwijdig aan de Dordogne een kanaal loopt. Het is niet lang, 15 kilometer en er loopt een fietspad langs.
Eerst een mooie tocht met de auto, langs Le Bugue waar we een broodje scoren en dan over een slingerende weg een kilometer of 25 verder naar Mauzac.
Dat is een piepklein dorpje met een kerkje, een school, een gemeentehuis, een jachthaven en een restaurantje.
Er is een camping municipal maar daar aangekomen is de slagboom dicht. De camping zou toch open moeten zijn! Het blijkt dat we ons moeten melden bij het gemeentehuis. Daar krijgen we een afstandbediening mee voor de slagboom en hopla, het is geregeld. Morgen brengen we hem terug als we gaan afrekenen.
Er staat nog een kampeerder en later komt er een camper bij, we staan hier dus met zijn drieën. In totaal zijn er 16 ruime plaatsen. Aan de ene kant van de camping is een spoorlijn, waar een paar keer per dag een boemeltje overheen gaat en aan de andere kant is het schooltje. Dat is wel grappig, als de kinderen naar buiten stormen op de speelplaats is het even een gegil en lawaai van jewelste, net een troepje spreeuwen, daarna wordt het rustiger.

Het kanaal van Lalinde is gegraven rond 1840 als omleidingskanaal voor de scheepvaart en is tot het begin van de tweede wereldoorlog gebruikt. Zo werden een paar verraderlijke stroomversnellingen in de Dordogne omzeild. Een aquaduct vanuit het stuwmeer voorziet het kanaal van water. Aan het begin in Mauzac is een sluis en in Tuillieres, het eindpunt is een getrapte sluis. Schepen van 6 meter breed en 29 meter konden van het kanaal gebruik maken.
Door de bouw van de stuwdam kwam het kerkje van Mauzac te dicht bij de rivier te staan. Het werd afgebroken en is vervangen door de kerk waar wij nu vlakbij staan.
We gaan even de kerk in en zien hier iets zeer merkwaardigs. Een blok hout waar je een spijker in mag slaan alvorens iets in de offerblok te gooien (zie de foto). Ik heb hier geen informatie over gevonden op het internet en de mevrouw van het gemeentehuis wist het ook niet.

Op onze fietstocht langs het kanaal zien we een aanduiding zoals je ziet op de laatste foto. Dit is de laatste prijsvraag. Waar is dit voor??
Er is overigens geen prijs voor het goede antwoord, alleen eeuwige roem 😀😀😀

Het is onze laatste vakantiedag.
Morgenochtend rijden we terug naar Condat. We hebben weer veel gezien, genoten van de Dordogne streek en van het prachtige nazomerweer.
We hebben geconstateerd dat de Dordogne veel te bieden heeft voor de toerist: natuur, cultuur, historie, gastronomie en vermaak op het water (HEEL VEEL kano's en de al eerder genoemde Viking schepen).
Wij weten de rust in onze eigen Lot en Garonne streek ook prima te waarderen en gaan verder genieten van al wat het najaar van 2020 te bieden heeft.

Geschreven door Fritsenhanoppad