Voordat het deze dag erg warm wordt stappen we vroeg op de fiets, eerst naar het dorp om een broodje te scoren, het 'depot de pain' schijnt al vroeg uitverkocht te zijn.
Daarna gaan we op zoek naar het sluisje iets verderop en eens kijken of we de bijbehorende sluiswachter woning kunnen ontdekken. Dat kost niet veel moeite, we herkennen de halfronde ramen in de kopgevel. De ingang is op de lange zijde en deze woning heeft zelfs een extra verdieping, een souterrain.

Omdat dit een makkie was besluiten we ook naar het kasteel te fietsen, dat zien we bij de sluis al boven de rotswand uitsteken. Met een omweg, langs de andere kant van de steile rivierbedding fietsen we gestaag omhoog, flink klimmetje maar we zien het kasteel al snel liggen. 'Aanbellen en dan doet iemand van de familie de deur open' , staat er op de deur. Wij zijn verrast dat dit een privékasteel is, waar de familie nog steeds woont. Er hangen foto's van de huidige kasteelheer en zijn vrouw, nu 96 en 93 jaar oud, met hun 5 kinderen. Ze hebben in de twintig kleinkinderen en in een dertigtal achterkleinkinderen, een sterk geslacht met een flink nageslacht. Kinderen en kleinkinderen zorgen voor de rondleidingen. Wij kiezen ervoor om met behulp van de uitgebreide informatiefolder, zelf ons weg te kiezen door de vertrekken die voor publiek toegankelijk zijn.

Het Chateau de Cenevières is gebouwd in de 13e tot de 16e eeuw. Het gedeelte wat we mogen bezoeken is met zorg en liefde ingericht.
We leren vandaag dat tijdens de Franse revolutie (1789-1799) alle kastelen aan de staat vervielen, behalve als het in handen was van een dame, het was bij wet verboden een vrouw haar bezit te ontnemen. Deze wet was in 1792 aangenomen en wat deed de slimme eigenaar van het kasteel, Louis Nourissart? Hij scheidde van zijn vrouw, liet het kasteel aan haar en emigreerde naar Engeland. Zo bleef het kasteel behouden voor de familie.
In vroeger tijden was zout een belangrijk betaalmiddel ( het woord salaris komt daar nog vandaan ). Over zout moest wel belasting betaald worden? We zagen in een van de zalen een " zoutbank". Het was een grote dwars uitgeholde boomstam waarin dit kostbare goedje bewaard werd. De klep van deze boomstam was in feite een bank. Op het moment dat de belasting controleurs kwamen lieten de kasteel bewoners de adellijke dames en kinderen plaats nemen op de bank, er kon een heel rijtje op. Daar het onhoffelijk was ze op te laten staan voor een minder hoog geplaatst persoon mochten de inspecteurs niet in de bank kijken en was dit zo een van de eerste frauduleuze handelingen.

We hebben genoten van wat we gezien hebben en van het prachtige uitzicht over de Lot. Voor meer informatie en meer foto's zie:
http// :www.chateau-cenevieres.com of bel naar de eigenaar, M. de Branquilanges, zijn telefoonnummer staat op de folder, vind ik heel grappig.

Maximum temperatuur vandaag 41°C. Het is duidelijk dat we deze dag verder niets gedaan hebben.

Geschreven door Fritsenhanoppad