De parkeerplaats waar wij staan ligt direct tegenover een straat met rijtjeshuizen. In Nederland hadden de bewoners waarschijnlijk geprotesteerd tegen een camperplek in hun straat maar de Spanjaarden zijn wat dat betreft waarschijnlijk verdraagzamer.
Na het ontbijt vertrokken we, bij de Lidl gestopt voor wat boodschappen en toen door richting Granada naar natuurgebied El Torcal. Het eerste stuk ging over de snelweg, de laatste twintig kilometer over een stijgende, bochtige weg met een aantal scherpe haarspeldbochten. El Torcal is een karstgebergte waar de rotsen op een bijzondere wijze afgesleten zijn, het lijken veelal dikke, op elkaar gestapelde pannenkoeken. Tijdens de rit vroegen we ons af of het druk zou zijn in het natuurgebied, Frits dacht dat wij daar de enigen zouden zijn. Nou, daar sloeg hij de plank flink mis want toen wij aankwamen bij het bezoekerscentrum stond het parkeerterrein al bijna helemaal vol met auto’s en bussen, gelukkig kregen wij nog een grote parkeerplek voor de camper toegewezen. Het was frisjes maar met het zonnetje erbij was het aangenaam. We hebben eerst koffie gedronken op het terras en een rondje door het bezoekerscentrum gemaakt. Toen de rugzakken gevuld met broodjes en water, petten op en op pad voor een wandeling van twee uur. Het was ideaal wandelweer en de wandeling was met bordjes duidelijk aangegeven. Het pad was stenig en het was veel klauteren dus best inspannend maar zeker de moeite waard, wát een prachtig gebied. Na ruim een uur een plekje in de schaduw gezocht om onze broodjes op te eten. We kwamen bij een geschikte plek waar twee Zwitserse vrienden ook aan het lunchen waren. Ze schoven wat in om plaats te maken voor ons en tijdens de lunch hebben we gezellig met deze jongens zitten kletsen. Na drie uur waren we terug bij het parkeerterrein. Frits was al een paar dagen verkouden en voelde zich nu ook wat koortsig en is op bed gaan liggen, het was gelukkig niet te warm in de camper, ik heb wat gelezen. Na een uur of twee de rit naar beneden gestart, op de heenweg waren we langs een parkeerplaats gereden die door Campercontact als camperplek was aangegeven maar nu stond er een bord dat overnachten niet toegestaan was. Dus op de app een andere plek in de buurt gezocht. We vonden een plek in de buurt van Villanueva del Rosario bij een Belgisch stel die plaats voor drie campers hadden. Eerst even gebeld, ze hadden gelukkig nog een plekje voor één nacht. De Funda was landelijk gelegen tussen de amandelbomen. Naast ons stond een jong Nederlands stel dat hun huis in Lisse had verkocht en acht maanden ging rondreizen. Ze wilden zich oriënteren om zich wellicht in Spanje of Portugal te vestigen. Wij hebben ons eerst lekker gedoucht en toen nog een salade met ei en asperges gegeten.

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie