Heerlijk geslapen en na het ontbijt vertrokken naar het Nationale Park Paklenica dat in onze achtertuin ligt, het is niet meer dan vijf minuten rijden met de auto. Entreekaarten gekocht en dan kun je nog twee kilometer verder rijden tot de parkeerplaats. Het park ligt in het Velebit gebergte, de langste bergketen in Kroatië. Het park is UNESCO werelderfgoed en je kunt er diverse wandelingen maken. Het is een toeristische plek maar is ook geliefd bij de lokale bevolking en hoewel het zomerseizoen nu afgelopen is was het toch nog redelijk druk in het park. Wij maakten een wandeling door de kloof, het eerste stuk was een flinke klim over een stenig pad, na ongeveer een half uur komt er een vlakker stuk waar het ontspannen lopen is en dan komt er weer een stijgend stuk. Onderweg zagen we meerdere klimmers die de bijna verticale wanden aan het beklimmen waren. Indrukwekkend om die sportievelingen bezig te zien. Op een gegeven moment liepen wij langs twee vrouwen en een man die op een bankje zaten. We groetten ze en raakten aan de praat. Het waren Bosniërs die ooit een half jaar als vluchtelingen in Gouda en Breda hadden gewoond. Maar ze mochten destijds niet in Nederland blijven en zijn toen naar de VS gegaan waar ze 21 jaar hadden gewoond. Frits heeft, samen met een Duitse toerist, de wandelstok van een de dames gerepareerd, waarvoor ze hen erg dankbaar was. Bij een berghut een kop koffie gedronken en toen verder gelopen tot wij het hoogste punt van onze wandeling (560 m.) bereikt hadden. Daar stond een eenvoudig hotel waar we een lunch van goulash met pasta aten aan een picknicktafel vanwaar we een weids uitzicht hadden over de omgeving. Na de lunch via dezelfde weg terug, na ruim twee uur waren we weer bij de auto en hadden toen achttien kilometer in de benen. Thuisgekomen eerst wat gedronken en toen nog even gezwommen om op te frissen. ‘s Avonds broodje gegeten en gelezen.

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie