De plek waar wij hebben overnacht is de parkeerplaats van een wildpark. Bij een parkeerplaats heb je waarschijnlijk een beeld van een groot, saai terrein waar auto’s in rijen naast elkaar staan. Niets is minder waar voor deze parkeerplaats die omgeven is door bomen en waar wij vanochtend wakker werden bij het gekwetter van de vogeltjes. Vanaf 8 uur moet je betalen voor het parkeren, voor €5 mag je dan drie uur staan en daarmee betaal je gelijk een bijdrage voor het wildpark. Na het ontbijt naar het park gelopen, het bleek een mooi park waar de dieren heel veel ruimte hebben. Brave honden mochten mee, dus Nova meegenomen. De grotere dieren vond zij wel een beetje eng, maar de wilde zwijnen wilde ze door het hek wel even ruiken. We hebben onder anderen herten, reeën, steenbokken, wisenten, zeeboes en wilde katten gezien. Er zijn ook lynxen in het park, die hebben een heel groot stuk bos dat je van bovenaf kunt bekijken. Wij dachten dat we de lynx daar nooit zouden zien maar opeens kwam er een uit het bos tevoorschijn en die liep mooi voor ons langs en konden we hem op de foto vastleggen. Na een uurtje in het park teruggegaan naar de camper en daar koffie gedronken. Toen ingepakt en om half twaalf vertrokken voor de tweede etappe van 360 kilometer. Met de camper rijden we meestal niet veel harder dan 100 km. per uur dus echt opschieten doet het niet. Bovendien was het, ondanks dat het zaterdag was, druk op de weg en we kwamen ook langs stukken waar wegwerkzaamheden waren en waar je maximaal 80 of soms 60 km. per uur mocht rijden. Na ruim twee uur gestopt op een parkeerplaats en een broodje gegeten. Toen weer verder voor de laatste 200 kilometer. We hadden een camperplek gevonden die, stom toevallig, ook de parkeerplaats van een wildpark was. De parkeerplaats heeft verschillende secties, waar wij staan zijn we de enige camper. Op de grotere parkeerplaats staan er nog drie. We zijn het park ingelopen, dat, net als het park vanochtend, vrij toegankelijk is. We hadden gelezen dat er ook een restaurant bij was en dat hebben we opgezocht. Het was een soort boswachtershuis met een terras vol planten, staand en hangend in potten en mandjes, het deed een beetje tropisch aan. Binnen zag het er ook gezellig uit en we vroegen of we voor later op de avond een tafel konden reserveren. Helaas niet, was het antwoord, vanavond zijn we volgeboekt. Toen we even later bij de camper met een drankje buiten zaten kwam er een Duits stel met twee hondjes langs. De vrouw was gecharmeerd van de camper en we begonnen een praatje. Ze vertelde dat het restaurant in het park heel goed was en wij vertelden dat wij er graag hadden willen eten maar dat alle tafels vanavond geboekt waren. Oh, zei de vrouw, dan bel ik Jens even. Zij pakte haar mobieltje en belde de restauranteigenaar maar ze kreeg zijn voicemail. Ze wenste ons een fijne avond en het stel liep door maar nog geen vijf minuten later kwamen ze terug. Jens had haar teruggebeld en over een uur konden wij in het restaurant terecht. We hebben nog even een rondje met Nova gelopen en zijn toen naar het eethuis gegaan. Het was heel sfeervol ingericht: er stonden houten tafels met rieten stoelen, het plafond hing vol met kunstbloemen, vogelkooitjes en voederhuisjes met daartussen slingers met lampjes en knipperende lichtjes alsof het kerst was. De muren hingen vol met foto’s, schilderijtjes, grote en kleine geweien met kerstversiering eraan, een beddenpan en allerlei andere versiersels, op een plank aan de muur stond een verzameling oude koffiemolens en de vensterbank stond vol met planten, een antieke strijkijzer, een antieke weegschaal, beeldjes, kaarsen en diverse potjes. Het was een heel bijzonder restaurant. Ook de menukaart was bijzonder, er stonden typische Duitse gerechten op maar je kon ook Aziatische gerechten kiezen: pittige soepen en Thaise en Vietnamese curry’s. De bediening was vriendelijk en we hebben heerlijk gegeten.
Na het eten terug gewandeld naar de camper, waar we nu zitten uit te buiken en luisteren naar de vogeltjes die nog volop aan het fluiten zijn en naar de pauwen die regelmatig hun klagelijke roep laten horen.

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie